Πρὸς Τίτον

Σὺ δὲ λάλειa ἃ πρέπειb τῇ ὑγιαινούσῃc διδασκαλίᾳ.d

2 πρεσβύταςa νηφαλίουςb εἶναι,c σεμνούς,d σώφρονας,e ὑγιαίνονταςf τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ.

3 Πρεσβύτιδαςa ὡσαύτωςb ἐν καταστήματιc ἱεροπρεπεῖς,d μὴ διαβόλους ⸀μηδὲ οἴνῳ πολλῷ δεδουλωμένας,e καλοδιδασκάλους,f

4 ἵνα ⸀σωφρονίζωσιa τὰς νέαςb φιλάνδρουςc εἶναι,d φιλοτέκνους,e

5 σώφρονας,a ἁγνάς,b ⸀οἰκουργούς,c ἀγαθάς, ὑποτασσομέναςd τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα μὴ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ βλασφημῆται.e

6 Τοὺς νεωτέρουςa ὡσαύτωςb παρακάλειc σωφρονεῖν·d

7 περὶ πάντα σεαυτὸν παρεχόμενοςa τύπονb καλῶν ἔργων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳc ⸀ἀφθορίαν,d ⸀σεμνότητα,e

8 λόγον ὑγιῆa ἀκατάγνωστον,b ἵνα ὁ ἐξ ἐναντίαςc ἐντραπῇd μηδὲν ἔχωνe ⸂λέγεινf περὶ ἡμῶν⸃ φαῦλον.g

9 Δούλους ἰδίοις δεσπόταιςa ὑποτάσσεσθαιb ἐν πᾶσιν, εὐαρέστουςc εἶναι,d μὴ ἀντιλέγοντας,e

10 μὴ νοσφιζομένους,a ἀλλὰ ⸂πᾶσαν πίστιν⸃ ἐνδεικνυμένουςb ἀγαθήν, ἵνα τὴν διδασκαλίανc ⸀τὴν τοῦ σωτῆροςd ἡμῶν θεοῦ κοσμῶσινe ἐν πᾶσιν.

11 Ἐπεφάνηa γὰρ ἡ χάρις τοῦ ⸀θεοῦ σωτήριοςb πᾶσιν ἀνθρώποις

12 παιδεύουσαa ἡμᾶς, ἵνα ἀρνησάμενοιb τὴν ἀσέβειανc καὶ τὰς κοσμικὰςd ἐπιθυμίας σωφρόνωςe καὶ δικαίωςf καὶ εὐσεβῶςg ζήσωμενh ἐν τῷ νῦν αἰῶνι,

13 προσδεχόμενοιa τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειανb τῆς δόξης τοῦ μεγάλου θεοῦ καὶ σωτῆροςc ἡμῶν ⸂Ἰησοῦ Χριστοῦ⸃,

14 ὃς ἔδωκενa ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν ἵνα λυτρώσηταιb ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνομίαςc καὶ καθαρίσῃd ἑαυτῷ λαὸν περιούσιον,e ζηλωτὴνf καλῶν ἔργων.

15 Ταῦτα λάλειa καὶ παρακάλειb καὶ ἔλεγχεc μετὰ πάσης ἐπιταγῆς·d μηδείς σου περιφρονείτω.e