Πρὸς Ῥωμαίους

1
Παῦλος δοῦλος ⸂Χριστοῦ Ἰησοῦ⸃, κλητὸςa ἀπόστολος, ἀφωρισμένοςb εἰς εὐαγγέλιον θεοῦ
2  ὃ προεπηγγείλατοa διὰ τῶν προφητῶν αὐτοῦ ἐν γραφαῖς ἁγίαις
3  περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, τοῦ γενομένουa ἐκ σπέρματος Δαυὶδ κατὰ σάρκα,
4  τοῦ ὁρισθέντοςa υἱοῦ θεοῦ ἐν δυνάμει κατὰ πνεῦμα ἁγιωσύνηςb ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν, Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν,
5  δι’ οὗ ἐλάβομενa χάριν καὶ ἀποστολὴνb εἰς ὑπακοὴνc πίστεως ἐν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ,
6  ἐν οἷς ἐστεa καὶ ὑμεῖς κλητοὶb Ἰησοῦ Χριστοῦ,
7  πᾶσιν τοῖς οὖσινa ἐν Ῥώμῃb ἀγαπητοῖς θεοῦ, κλητοῖςc ἁγίοις· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
8  Πρῶτον μὲν εὐχαριστῶa τῷ θεῷ μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ⸀περὶ πάντων ὑμῶν, ὅτι ἡ πίστις ὑμῶν καταγγέλλεταιb ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ.
9  μάρτυς γάρ μού ἐστινa ὁ θεός, ᾧ λατρεύωb ἐν τῷ πνεύματί μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὡς ἀδιαλείπτωςc μνείανd ὑμῶν ποιοῦμαιe
10  πάντοτε ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου, δεόμενοςa εἴ πως ἤδη ποτὲ εὐοδωθήσομαιb ἐν τῷ θελήματι τοῦ θεοῦ ἐλθεῖνc πρὸς ὑμᾶς.
11  ἐπιποθῶa γὰρ ἰδεῖνb ὑμᾶς, ἵνα τι μεταδῶc χάρισμαd ὑμῖν πνευματικὸνe εἰς τὸ στηριχθῆναιf ὑμᾶς,
12  τοῦτο δέ ἐστινa συμπαρακληθῆναιb ἐν ὑμῖν διὰ τῆς ἐν ἀλλήλοις πίστεως ὑμῶν τε καὶ ἐμοῦ.
13  οὐ θέλωa δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν,b ἀδελφοί, ὅτι πολλάκιςc προεθέμηνd ἐλθεῖνe πρὸς ὑμᾶς, καὶ ἐκωλύθηνf ἄχρι τοῦ δεῦρο,g ἵνα τινὰ καρπὸν σχῶh καὶ ἐν ὑμῖν καθὼς καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν.
14  Ἕλλησίνa τε καὶ βαρβάροις,b σοφοῖςc τε καὶ ἀνοήτοιςd ὀφειλέτηςe εἰμί·f
15  οὕτως τὸ κατ’ ἐμὲ πρόθυμονa καὶ ὑμῖν τοῖς ἐν Ῥώμῃb εὐαγγελίσασθαι.c
16  Οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαιa τὸ ⸀εὐαγγέλιον, δύναμις γὰρ θεοῦ ἐστινb εἰς σωτηρίαν παντὶ τῷ πιστεύοντι,c Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι·d
17  δικαιοσύνη γὰρ θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεταιa ἐκ πίστεως εἰς πίστιν, καθὼς γέγραπται·b Ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται.c
18  Ἀποκαλύπτεταιa γὰρ ὀργὴ θεοῦ ἀπ’ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειανb καὶ ἀδικίανc ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳd κατεχόντων,e
19  διότιa τὸ γνωστὸνb τοῦ θεοῦ φανερόνc ἐστινd ἐν αὐτοῖς, ὁ ⸂θεὸς γὰρ⸃ αὐτοῖς ἐφανέρωσεν.e
20  τὰ γὰρ ἀόραταa αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεωςb κόσμου τοῖς ποιήμασινc νοούμεναd καθορᾶται,e ἥ τε ἀΐδιοςf αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης,g εἰς τὸ εἶναιh αὐτοὺς ἀναπολογήτους,i
21  διότιa γνόντεςb τὸν θεὸν οὐχ ὡς θεὸν ἐδόξασανc ἢ ηὐχαρίστησαν,d ἀλλὰ ἐματαιώθησανe ἐν τοῖς διαλογισμοῖςf αὐτῶν καὶ ἐσκοτίσθηg ἡ ἀσύνετοςh αὐτῶν καρδία·
22  φάσκοντεςa εἶναιb σοφοὶc ἐμωράνθησαν,d
23  καὶ ἤλλαξανa τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτουb θεοῦ ἐν ὁμοιώματιc εἰκόνοςd φθαρτοῦe ἀνθρώπου καὶ πετεινῶνf καὶ τετραπόδωνg καὶ ἑρπετῶν.h
24  ⸀Διὸ παρέδωκενa αὐτοὺς ὁ θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίανb τοῦ ἀτιμάζεσθαιc τὰ σώματα αὐτῶν ἐν ⸀αὐτοῖς,
25  οἵτινες μετήλλαξανa τὴν ἀλήθειαν τοῦ θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει,b καὶ ἐσεβάσθησανc καὶ ἐλάτρευσανd τῇ κτίσειe παρὰ τὸν κτίσαντα,f ὅς ἐστινg εὐλογητὸςh εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
26  Διὰ τοῦτο παρέδωκενa αὐτοὺς ὁ θεὸς εἰς πάθηb ἀτιμίας·c αἵ τε γὰρ θήλειαιd αὐτῶν μετήλλαξανe τὴν φυσικὴνf χρῆσινg εἰς τὴν παρὰ φύσιν,h
27  ὁμοίως τε καὶ οἱ ἄρσενεςa ἀφέντεςb τὴν φυσικὴνc χρῆσινd τῆς θηλείαςe ἐξεκαύθησανf ἐν τῇ ὀρέξειg αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενεςh ἐν ἄρσεσινi τὴν ἀσχημοσύνηνj κατεργαζόμενοιk καὶ τὴν ἀντιμισθίανl ἣν ἔδειm τῆς πλάνηςn αὐτῶν ἐν ⸀ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες.o
28  Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασανa τὸν θεὸν ἔχεινb ἐν ἐπιγνώσει,c παρέδωκενd αὐτοὺς ὁ θεὸς εἰς ἀδόκιμονe νοῦν,f ποιεῖνg τὰ μὴ καθήκοντα,h
29  πεπληρωμένουςa πάσῃ ⸀ἀδικίᾳb πονηρίᾳc πλεονεξίᾳd κακίᾳ,e μεστοὺςf φθόνουg φόνουh ἔριδοςi δόλουj κακοηθείας,k ψιθυριστάς,l
30  καταλάλους,a θεοστυγεῖς,b ὑβριστάς,c ὑπερηφάνους,d ἀλαζόνας,e ἐφευρετὰςf κακῶν, γονεῦσινg ἀπειθεῖς,h
31  ἀσυνέτους,a ἀσυνθέτους,b ⸀ἀστόργους,c ἀνελεήμονας·d
32  οἵτινες τὸ δικαίωμαa τοῦ θεοῦ ἐπιγνόντες,b ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντεςc ἄξιοι θανάτου εἰσίν,d οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσινe ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσινf τοῖς πράσσουσιν.g
2
Διὸ ἀναπολόγητοςa εἶ,b ὦc ἄνθρωπε πᾶς ὁ κρίνων·d ἐν ᾧ γὰρ κρίνειςe τὸν ἕτερον, σεαυτὸν κατακρίνεις,f τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσειςg ὁ κρίνων·h
2  οἴδαμενa δὲ ὅτι τὸ κρίμαb τοῦ θεοῦ ἐστινc κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας.d
3  λογίζῃa δὲ τοῦτο, ὦb ἄνθρωπε ὁ κρίνωνc τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσονταςd καὶ ποιῶνe αὐτά, ὅτι σὺ ἐκφεύξῃf τὸ κρίμαg τοῦ θεοῦ;
4  ἢ τοῦ πλούτουa τῆς χρηστότητοςb αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆςc καὶ τῆς μακροθυμίαςd καταφρονεῖς,e ἀγνοῶνf ὅτι τὸ χρηστὸνg τοῦ θεοῦ εἰς μετάνοιάνh σε ἄγει;i
5  κατὰ δὲ τὴν σκληρότητάa σου καὶ ἀμετανόητονb καρδίαν θησαυρίζειςc σεαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καὶ ⸀ἀποκαλύψεωςd δικαιοκρισίαςe τοῦ θεοῦ,
6  ὃς ἀποδώσειa ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ·
7  τοῖς μὲν καθ’ ὑπομονὴν ἔργου ἀγαθοῦ δόξαν καὶ τιμὴν καὶ ἀφθαρσίανa ζητοῦσινb ζωὴν αἰώνιον·
8  τοῖς δὲ ἐξ ἐριθείαςa καὶ ⸀ἀπειθοῦσιb τῇ ἀληθείᾳ πειθομένοιςc δὲ τῇ ἀδικίᾳd ⸂ὀργὴ καὶ θυμός⸃,e
9  θλῖψις καὶ στενοχωρία,a ἐπὶ πᾶσαν ψυχὴν ἀνθρώπου τοῦ κατεργαζομένουb τὸ κακόν, Ἰουδαίου τε πρῶτον καὶ Ἕλληνος·c
10  δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳa τὸ ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι·b
11  οὐ γάρ ἐστινa προσωπολημψίαb παρὰ τῷ θεῷ.
12  Ὅσοι γὰρ ἀνόμωςa ἥμαρτον,b ἀνόμωςc καὶ ἀπολοῦνται·d καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον,e διὰ νόμου κριθήσονται·f
13  οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶa ⸀νόμου δίκαιοι παρὰ ⸀τῷ θεῷ, ἀλλ’ οἱ ποιηταὶb ⸁νόμου δικαιωθήσονται.c
14  ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχονταa φύσειb τὰ τοῦ νόμου ⸀ποιῶσιν,c οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντεςd ἑαυτοῖς εἰσινe νόμος·
15  οἵτινες ἐνδείκνυνταιa τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸνb ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσηςc αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺd ἀλλήλων τῶν λογισμῶνe κατηγορούντωνf ἢ καὶ ἀπολογουμένων,g
16  ἐν ⸂ἡμέρᾳ ὅτε⸃ ⸀κρίνειa ὁ θεὸς τὰ κρυπτὰb τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ ⸂Χριστοῦ Ἰησοῦ⸃.
17  ⸂Εἰ δὲ⸃ σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃa καὶ ἐπαναπαύῃb ⸀νόμῳ καὶ καυχᾶσαιc ἐν θεῷ
18  καὶ γινώσκειςa τὸ θέλημα καὶ δοκιμάζειςb τὰ διαφέρονταc κατηχούμενοςd ἐκ τοῦ νόμου,
19  πέποιθάςa τε σεαυτὸν ὁδηγὸνb εἶναιc τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν σκότει,
20  παιδευτὴνa ἀφρόνων,b διδάσκαλον νηπίων,c ἔχονταd τὴν μόρφωσινe τῆς γνώσεωςf καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῷ νόμῳ—
21  ὁ οὖν διδάσκωνa ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις;b ὁ κηρύσσωνc μὴ κλέπτεινd κλέπτεις;e
22  ὁ λέγωνa μὴ μοιχεύεινb μοιχεύεις;c ὁ βδελυσσόμενοςd τὰ εἴδωλαe ἱεροσυλεῖς;f
23  ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι,a διὰ τῆς παραβάσεωςb τοῦ νόμου τὸν θεὸν ἀτιμάζεις;c
24  τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ θεοῦ δι’ ὑμᾶς βλασφημεῖταιa ἐν τοῖς ἔθνεσιν, καθὼς γέγραπται.b
25  Περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελεῖa ἐὰν νόμον πράσσῃς·b ἐὰν δὲ παραβάτηςc νόμου ᾖς,d ἡ περιτομή σου ἀκροβυστίαe γέγονεν.f
26  ἐὰν οὖν ἡ ἀκροβυστίαa τὰ δικαιώματαb τοῦ νόμου φυλάσσῃ,c ⸀οὐχ ἡ ἀκροβυστίαd αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται;e
27  καὶ κρινεῖa ἡ ἐκ φύσεωςb ἀκροβυστίαc τὸν νόμον τελοῦσαd σὲ τὸν διὰ γράμματοςe καὶ περιτομῆς παραβάτηνf νόμου.
28  οὐ γὰρ ὁ ἐν τῷ φανερῷa Ἰουδαῖός ἐστιν,b οὐδὲ ἡ ἐν τῷ φανερῷc ἐν σαρκὶ περιτομή·
29  ἀλλ’ ὁ ἐν τῷ κρυπτῷa Ἰουδαῖος, καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι οὐ γράμματι,b οὗ ὁ ἔπαινοςc οὐκ ἐξ ἀνθρώπων ἀλλ’ ἐκ τοῦ θεοῦ.
3
Τί οὖν τὸ περισσὸνa τοῦ Ἰουδαίου, ἢ τίς ἡ ὠφέλειαb τῆς περιτομῆς;
2  πολὺ κατὰ πάντα τρόπον.a πρῶτον μὲν ⸀γὰρ ὅτι ἐπιστεύθησανb τὰ λόγιαc τοῦ θεοῦ.
3  τί γάρ; εἰ ἠπίστησάνa τινες, μὴ ἡ ἀπιστίαb αὐτῶν τὴν πίστιν τοῦ θεοῦ καταργήσει;c
4  μὴ γένοιτο·a γινέσθωb δὲ ὁ θεὸς ἀληθής,c πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης,d ⸀καθὼς γέγραπται·e Ὅπως ἂν δικαιωθῇςf ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ ⸀νικήσειςg ἐν τῷ κρίνεσθαίh σε.
5  εἰ δὲ ἡ ἀδικίαa ἡμῶν θεοῦ δικαιοσύνην συνίστησιν,b τί ἐροῦμεν;c μὴ ἄδικοςd ὁ θεὸς ὁ ἐπιφέρωνe τὴν ὀργήν; κατὰ ἄνθρωπον λέγω.f
6  μὴ γένοιτο·a ἐπεὶb πῶς κρινεῖc ὁ θεὸς τὸν κόσμον;
7  εἰ ⸀δὲ ἡ ἀλήθεια τοῦ θεοῦ ἐν τῷ ἐμῷ ψεύσματιa ἐπερίσσευσενb εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ, τί ἔτι κἀγὼ ὡς ἁμαρτωλὸς κρίνομαι,c
8  καὶ μὴ καθὼς βλασφημούμεθαa καὶ καθώς φασίνb τινες ἡμᾶς λέγεινc ὅτι Ποιήσωμενd τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃe τὰ ἀγαθά; ὧν τὸ κρίμαf ἔνδικόνg ἐστιν.h
9  Τί οὖν; προεχόμεθα;a οὐ πάντως,b προῃτιασάμεθαc γὰρ Ἰουδαίους τε καὶ Ἕλληναςd πάντας ὑφ’ ἁμαρτίαν εἶναι,e
10  καθὼς γέγραπταιa ὅτι Οὐκ ἔστινb δίκαιος οὐδὲ εἷς,
11  οὐκ ἔστινa ⸀ὁ συνίων,b οὐκ ἔστινc ⸁ὁ ἐκζητῶνd τὸν θεόν·
12  πάντες ἐξέκλιναν,a ἅμαb ἠχρεώθησαν·c οὐκ ⸀ἔστινd ποιῶνe χρηστότητα,f οὐκ ἔστινg ἕως ἑνός.
13  τάφοςa ἀνεῳγμένοςb ὁ λάρυγξc αὐτῶν, ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν,d ἰὸςe ἀσπίδωνf ὑπὸ τὰ χείληg αὐτῶν,
14  ὧν τὸ στόμα ἀρᾶς καὶ πικρίαςa γέμει·b
15  ὀξεῖςa οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαιb αἷμα,
16  σύντριμμαa καὶ ταλαιπωρίαb ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν,
17  καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν.a
18  οὐκ ἔστινa φόβος θεοῦ ἀπέναντιb τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.
19  Οἴδαμενa δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγειb τοῖς ἐν τῷ νόμῳ λαλεῖ,c ἵνα πᾶν στόμα φραγῇd καὶ ὑπόδικοςe γένηταιf πᾶς ὁ κόσμος τῷ θεῷ·
20  διότιa ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεταιb πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ, διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσιςc ἁμαρτίας.
21  Νυνὶa δὲ χωρὶς νόμου δικαιοσύνη θεοῦ πεφανέρωται,b μαρτυρουμένηc ὑπὸ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν,
22  δικαιοσύνη δὲ θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς ⸀πάντας τοὺς πιστεύοντας,a οὐ γάρ ἐστινb διαστολή.c
23  πάντες γὰρ ἥμαρτονa καὶ ὑστεροῦνταιb τῆς δόξης τοῦ θεοῦ,
24  δικαιούμενοιa δωρεὰνb τῇ αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆς ἀπολυτρώσεωςc τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ·
25  ὃν προέθετοa ὁ θεὸς ἱλαστήριονb ⸀διὰ πίστεως ἐν τῷ αὐτοῦ αἵματι εἰς ἔνδειξινc τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ διὰ τὴν πάρεσινd τῶν προγεγονότωνe ἁμαρτημάτωνf
26  ἐν τῇ ἀνοχῇa τοῦ θεοῦ, πρὸς ⸀τὴν ἔνδειξινb τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῷ νῦν καιρῷ, εἰς τὸ εἶναιc αὐτὸν δίκαιον καὶ δικαιοῦνταd τὸν ἐκ πίστεως Ἰησοῦ.
27  Ποῦ οὖν ἡ καύχησις;a ἐξεκλείσθη.b διὰ ποίου νόμου; τῶν ἔργων; οὐχί, ἀλλὰ διὰ νόμου πίστεως.
28  λογιζόμεθαa ⸀γὰρ ⸂δικαιοῦσθαιb πίστει⸃ ἄνθρωπον χωρὶς ἔργων νόμου.
29  ἢ Ἰουδαίων ὁ θεὸς μόνον; ⸀οὐχὶ καὶ ἐθνῶν; ναὶ καὶ ἐθνῶν,
30  ⸀εἴπερa εἷς ὁ θεός, ὃς δικαιώσειb περιτομὴν ἐκ πίστεως καὶ ἀκροβυστίανc διὰ τῆς πίστεως.
31  νόμον οὖν καταργοῦμενa διὰ τῆς πίστεως; μὴ γένοιτο,b ἀλλὰ νόμον ⸀ἱστάνομεν.c
4
Τί οὖν ἐροῦμενa ⸀εὑρηκέναιb Ἀβραὰμ τὸν ⸀προπάτοραc ⸀ἡμῶν κατὰ σάρκα;
2  εἰ γὰρ Ἀβραὰμ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη,a ἔχειb καύχημα·c ἀλλ’ οὐ ⸀πρὸς θεόν,
3  τί γὰρ ἡ γραφὴ λέγει;a Ἐπίστευσενb δὲ Ἀβραὰμ τῷ θεῷ καὶ ἐλογίσθηc αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην.
4  τῷ δὲ ἐργαζομένῳa ὁ μισθὸςb οὐ λογίζεταιc κατὰ χάριν ἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα·d
5  τῷ δὲ μὴ ἐργαζομένῳ,a πιστεύοντιb δὲ ἐπὶ τὸν δικαιοῦνταc τὸν ἀσεβῆ,d λογίζεταιe ἡ πίστις αὐτοῦ εἰς δικαιοσύνην,
6  καθάπερa καὶ Δαυὶδ λέγειb τὸν μακαρισμὸνc τοῦ ἀνθρώπου ᾧ ὁ θεὸς λογίζεταιd δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων·
7  Μακάριοι ὧν ἀφέθησανa αἱ ἀνομίαιb καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησανc αἱ ἁμαρτίαι,
8  μακάριος ἀνὴρ ⸀οὗ οὐ μὴ λογίσηταιa κύριος ἁμαρτίαν.
9  Ὁ μακαρισμὸςa οὖν οὗτος ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἢ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν;b λέγομενc ⸀γάρ· Ἐλογίσθηd τῷ Ἀβραὰμ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην.
10  πῶς οὖν ἐλογίσθη;a ἐν περιτομῇ ὄντιb ἢ ἐν ἀκροβυστίᾳ;c οὐκ ἐν περιτομῇ ἀλλ’ ἐν ἀκροβυστίᾳ·d
11  καὶ σημεῖον ἔλαβενa περιτομῆς, σφραγῖδαb τῆς δικαιοσύνης τῆς πίστεως τῆς ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ,c εἰς τὸ εἶναιd αὐτὸν πατέρα πάντων τῶν πιστευόντωνe δι’ ἀκροβυστίας,f εἰς τὸ ⸀λογισθῆναιg αὐτοῖς τὴν δικαιοσύνην,
12  καὶ πατέρα περιτομῆς τοῖς οὐκ ἐκ περιτομῆς μόνον ἀλλὰ καὶ τοῖς στοιχοῦσινa τοῖς ἴχνεσινb τῆς ⸂ἐν ἀκροβυστίᾳc πίστεως⸃ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ.
13  Οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῷ Ἀβραὰμ ἢ τῷ σπέρματι αὐτοῦ, τὸ κληρονόμονa αὐτὸν ⸀εἶναιb κόσμου, ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως·
14  εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμου κληρονόμοι,a κεκένωταιb ἡ πίστις καὶ κατήργηταιc ἡ ἐπαγγελία·
15  ὁ γὰρ νόμος ὀργὴν κατεργάζεται,a οὗ ⸀δὲ οὐκ ἔστινb νόμος, οὐδὲ παράβασις.c
16  Διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως, ἵνα κατὰ χάριν, εἰς τὸ εἶναιa βεβαίανb τὴν ἐπαγγελίαν παντὶ τῷ σπέρματι, οὐ τῷ ἐκ τοῦ νόμου μόνον ἀλλὰ καὶ τῷ ἐκ πίστεως Ἀβραάμ (ὅς ἐστινc πατὴρ πάντων ἡμῶν,
17  καθὼς γέγραπταιa ὅτι Πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικάb σε), κατέναντιc οὗ ἐπίστευσενd θεοῦ τοῦ ζῳοποιοῦντοςe τοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντοςf τὰ μὴ ὄνταg ὡς ὄντα·h
18  ὃς παρ’ ἐλπίδα ἐπ’ ἐλπίδι ἐπίστευσενa εἰς τὸ γενέσθαιb αὐτὸν πατέρα πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον·c Οὕτως ἔσταιd τὸ σπέρμα σου·
19  καὶ μὴ ἀσθενήσαςa τῇ ⸀πίστει κατενόησενb τὸ ἑαυτοῦ ⸀σῶμα νενεκρωμένον,c ἑκατονταετήςd που ὑπάρχων,e καὶ τὴν νέκρωσινf τῆς μήτραςg Σάρρας,h
20  εἰς δὲ τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ θεοῦ οὐ διεκρίθηa τῇ ἀπιστίᾳb ἀλλὰ ἐνεδυναμώθηc τῇ πίστει, δοὺςd δόξαν τῷ θεῷ
21  καὶ πληροφορηθεὶςa ὅτι ὃ ἐπήγγελταιb δυνατός ἐστινc καὶ ποιῆσαι.d
22  ⸀διὸ ἐλογίσθηa αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην.
23  Οὐκ ἐγράφηa δὲ δι’ αὐτὸν μόνον ὅτι ἐλογίσθηb αὐτῷ,
24  ἀλλὰ καὶ δι’ ἡμᾶς οἷς μέλλειa λογίζεσθαι,b τοῖς πιστεύουσινc ἐπὶ τὸν ἐγείρανταd Ἰησοῦν τὸν κύριον ἡμῶν ἐκ νεκρῶν,
25  ὃς παρεδόθηa διὰ τὰ παραπτώματαb ἡμῶν καὶ ἠγέρθηc διὰ τὴν δικαίωσινd ἡμῶν.
5
Δικαιωθέντεςa οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ⸀ἔχομενb πρὸς τὸν θεὸν διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,
2  δι’ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴνa ἐσχήκαμενb τῇ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν,c καὶ καυχώμεθαd ἐπ’ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ θεοῦ·
3  οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ ⸀καυχώμεθαa ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότεςb ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται,c
4  ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν,a ἡ δὲ δοκιμὴb ἐλπίδα.
5  ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει·a ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐκκέχυταιb ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντοςc ἡμῖν.
6  ⸂Ἔτι γὰρ⸃ Χριστὸς ὄντωνa ἡμῶν ἀσθενῶνb ⸀ἔτι κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶνc ἀπέθανεν.d
7  μόλιςa γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται·b ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχαc τις καὶ τολμᾷd ἀποθανεῖν·e
8  συνίστησινa δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ θεὸς ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντωνb ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανεν.c
9  πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντεςa νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθαb δι’ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς.
10  εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντεςa κατηλλάγημενb τῷ θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντεςc σωθησόμεθαd ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ·
11  οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμενοιa ἐν τῷ θεῷ διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ νῦν τὴν καταλλαγὴνb ἐλάβομεν.c
12  Διὰ τοῦτο ὥσπερ δι’ ἑνὸς ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰς τὸν κόσμον εἰσῆλθενa καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος, καὶ οὕτως εἰς πάντας ἀνθρώπους ὁ θάνατος διῆλθενb ἐφ’ ᾧ πάντες ἥμαρτον—c
13  ἄχρι γὰρ νόμου ἁμαρτία ἦνa ἐν κόσμῳ, ἁμαρτία δὲ οὐκ ἐλλογεῖταιb μὴ ὄντοςc νόμου,
14  ἀλλὰ ἐβασίλευσενa ὁ θάνατος ἀπὸ Ἀδὰμb μέχριc Μωϋσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μὴ ἁμαρτήσανταςd ἐπὶ τῷ ὁμοιώματιe τῆς παραβάσεωςf Ἀδάμ,g ὅς ἐστινh τύποςi τοῦ μέλλοντος.j
15  Ἀλλ’ οὐχ ὡς τὸ παράπτωμα,a οὕτως καὶ τὸ χάρισμα·b εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸς παραπτώματιc οἱ πολλοὶ ἀπέθανον,d πολλῷ μᾶλλον ἡ χάρις τοῦ θεοῦ καὶ ἡ δωρεὰe ἐν χάριτι τῇ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τοὺς πολλοὺς ἐπερίσσευσεν.f
16  καὶ οὐχ ὡς δι’ ἑνὸς ἁμαρτήσαντοςa τὸ δώρημα·b τὸ μὲν γὰρ κρίμαc ἐξ ἑνὸς εἰς κατάκριμα,d τὸ δὲ χάρισμαe ἐκ πολλῶν παραπτωμάτωνf εἰς δικαίωμα.g
17  εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸς παραπτώματιa ὁ θάνατος ἐβασίλευσενb διὰ τοῦ ἑνός, πολλῷ μᾶλλον οἱ τὴν περισσείανc τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶςd τῆς δικαιοσύνης λαμβάνοντεςe ἐν ζωῇ βασιλεύσουσινf διὰ τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ.
18  Ἄρα οὖν ὡς δι’ ἑνὸς παραπτώματοςa εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς κατάκριμα,b οὕτως καὶ δι’ ἑνὸς δικαιώματοςc εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς δικαίωσινd ζωῆς·
19  ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆςa τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησανb οἱ πολλοί, οὕτως καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆςc τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονταιd οἱ πολλοί.
20  νόμος δὲ παρεισῆλθενa ἵνα πλεονάσῃb τὸ παράπτωμα·c οὗ δὲ ἐπλεόνασενd ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσενe ἡ χάρις,
21  ἵνα ὥσπερ ἐβασίλευσενa ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θανάτῳ, οὕτως καὶ ἡ χάρις βασιλεύσῃb διὰ δικαιοσύνης εἰς ζωὴν αἰώνιον διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν.
6
Τί οὖν ἐροῦμεν;a ⸀ἐπιμένωμενb τῇ ἁμαρτίᾳ, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ;c
2  μὴ γένοιτο·a οἵτινες ἀπεθάνομενb τῇ ἁμαρτίᾳ, πῶς ἔτι ζήσομενc ἐν αὐτῇ;
3  ἢ ἀγνοεῖτεa ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημενb εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν;c
4  συνετάφημενa οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματοςb εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθηc Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτως καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητιd ζωῆς περιπατήσωμεν.e
5  Εἰ γὰρ σύμφυτοιa γεγόναμενb τῷ ὁμοιώματιc τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα·d
6  τοῦτο γινώσκοντεςa ὅτι ὁ παλαιὸςb ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη,c ἵνα καταργηθῇd τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ μηκέτιe δουλεύεινf ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ,
7  ὁ γὰρ ἀποθανὼνa δεδικαίωταιb ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας.
8  εἰ δὲ ἀπεθάνομενa σὺν Χριστῷ, πιστεύομενb ὅτι καὶ συζήσομενc αὐτῷ·
9  εἰδότεςa ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶςb ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει,c θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει·d
10  ὃ γὰρ ἀπέθανεν,a τῇ ἁμαρτίᾳ ἀπέθανενb ἐφάπαξ·c ὃ δὲ ζῇ,d ζῇe τῷ θεῷ.
11  οὕτως καὶ ὑμεῖς λογίζεσθεa ἑαυτοὺς ⸂εἶναιb νεκροὺς μὲν⸃ τῇ ἁμαρτίᾳ ζῶνταςc δὲ τῷ θεῷ ἐν Χριστῷ ⸀Ἰησοῦ.
12  Μὴ οὖν βασιλευέτωa ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θνητῷb ὑμῶν σώματι εἰς τὸ ⸀ὑπακούεινc ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ,
13  μηδὲ παριστάνετεa τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλαb ἀδικίαςc τῇ ἁμαρτίᾳ, ἀλλὰ παραστήσατεd ἑαυτοὺς τῷ θεῷ ⸀ὡσεὶe ἐκ νεκρῶν ζῶνταςf καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλαg δικαιοσύνης τῷ θεῷ.
14  ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει,a οὐ γάρ ἐστεb ὑπὸ νόμον ἀλλὰ ὑπὸ χάριν.
15  Τί οὖν; ⸀ἁμαρτήσωμενa ὅτι οὐκ ἐσμὲνb ὑπὸ νόμον ἀλλὰ ὑπὸ χάριν; μὴ γένοιτο·c
16  οὐκ οἴδατεa ὅτι ᾧ παριστάνετεb ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν,c δοῦλοί ἐστεd ᾧ ὑπακούετε,e ἤτοιf ἁμαρτίας εἰς θάνατον ἢ ὑπακοῆςg εἰς δικαιοσύνην;
17  χάρις δὲ τῷ θεῷ ὅτι ἦτεa δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας ὑπηκούσατεb δὲ ἐκ καρδίας εἰς ὃν παρεδόθητεc τύπονd διδαχῆς,
18  ἐλευθερωθέντεςa δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητεb τῇ δικαιοσύνῃ·
19  ἀνθρώπινονa λέγωb διὰ τὴν ἀσθένειανc τῆς σαρκὸς ὑμῶν· ὥσπερ γὰρ παρεστήσατεd τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳe καὶ τῇ ἀνομίᾳf εἰς τὴν ἀνομίαν,g οὕτως νῦν παραστήσατεh τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν.i
20  Ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτεa τῆς ἁμαρτίας, ἐλεύθεροιb ἦτεc τῇ δικαιοσύνῃ.
21  τίνα οὖν καρπὸν εἴχετεa τότε ἐφ’ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε;b τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος·
22  νυνὶa δέ, ἐλευθερωθέντεςb ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντεςc δὲ τῷ θεῷ, ἔχετεd τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν,e τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον.
23  τὰ γὰρ ὀψώνιαa τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισμαb τοῦ θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν.
7
Ἢ ἀγνοεῖτε,a ἀδελφοί, γινώσκουσινb γὰρ νόμον λαλῶ,c ὅτι ὁ νόμος κυριεύειd τοῦ ἀνθρώπου ἐφ’ ὅσον χρόνον ζῇ;e
2  ἡ γὰρ ὕπανδροςa γυνὴ τῷ ζῶντιb ἀνδρὶ δέδεταιc νόμῳ· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃd ὁ ἀνήρ, κατήργηταιe ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ ἀνδρός.
3  ἄρα οὖν ζῶντοςa τοῦ ἀνδρὸς μοιχαλὶςb χρηματίσειc ἐὰν γένηταιd ἀνδρὶ ἑτέρῳ· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃe ὁ ἀνήρ, ἐλευθέραf ἐστὶνg ἀπὸ τοῦ νόμου, τοῦ μὴ εἶναιh αὐτὴν μοιχαλίδαi γενομένηνj ἀνδρὶ ἑτέρῳ.
4  Ὥστε, ἀδελφοί μου, καὶ ὑμεῖς ἐθανατώθητεa τῷ νόμῳ διὰ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸ γενέσθαιb ὑμᾶς ἑτέρῳ, τῷ ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντιc ἵνα καρποφορήσωμενd τῷ θεῷ.
5  ὅτε γὰρ ἦμενa ἐν τῇ σαρκί, τὰ παθήματαb τῶν ἁμαρτιῶν τὰ διὰ τοῦ νόμου ἐνηργεῖτοc ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν εἰς τὸ καρποφορῆσαιd τῷ θανάτῳ·
6  νυνὶa δὲ κατηργήθημενb ἀπὸ τοῦ νόμου, ἀποθανόντεςc ἐν ᾧ κατειχόμεθα,d ὥστε δουλεύεινe ἡμᾶς ἐν καινότητιf πνεύματος καὶ οὐ παλαιότητιg γράμματος.h
7  Τί οὖν ἐροῦμεν;a ὁ νόμος ἁμαρτία; μὴ γένοιτο·b ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἔγνωνc εἰ μὴ διὰ νόμου, τήν τε γὰρ ἐπιθυμίαν οὐκ ᾔδεινd εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν·e Οὐκ ἐπιθυμήσεις·f
8  ἀφορμὴνa δὲ λαβοῦσαb ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς κατειργάσατοc ἐν ἐμοὶ πᾶσαν ἐπιθυμίαν, χωρὶς γὰρ νόμου ἁμαρτία νεκρά.
9  ἐγὼ δὲ ἔζωνa χωρὶς νόμου ποτέ· ἐλθούσηςb δὲ τῆς ἐντολῆς ἡ ἁμαρτία ἀνέζησεν,c
10  ἐγὼ δὲ ἀπέθανον,a καὶ εὑρέθηb μοι ἡ ἐντολὴ ἡ εἰς ζωὴν αὕτη εἰς θάνατον·
11  ἡ γὰρ ἁμαρτία ἀφορμὴνa λαβοῦσαb διὰ τῆς ἐντολῆς ἐξηπάτησένc με καὶ δι’ αὐτῆς ἀπέκτεινεν.d
12  ὥστε ὁ μὲν νόμος ἅγιος, καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθή.
13  Τὸ οὖν ἀγαθὸν ἐμοὶ ⸀ἐγένετοa θάνατος; μὴ γένοιτο·b ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία, ἵνα φανῇc ἁμαρτία διὰ τοῦ ἀγαθοῦ μοι κατεργαζομένηd θάνατον· ἵνα γένηταιe καθ’ ὑπερβολὴνf ἁμαρτωλὸς ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς.
14  Οἴδαμενa γὰρ ὅτι ὁ νόμος πνευματικόςb ἐστιν·c ἐγὼ δὲ ⸀σάρκινόςd εἰμι,e πεπραμένοςf ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν.
15  ὃ γὰρ κατεργάζομαιa οὐ γινώσκω·b οὐ γὰρ ὃ θέλωc τοῦτο πράσσω,d ἀλλ’ ὃ μισῶe τοῦτο ποιῶ.f
16  εἰ δὲ ὃ οὐ θέλωa τοῦτο ποιῶ,b σύμφημιc τῷ νόμῳ ὅτι καλός.
17  νυνὶa δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαιb αὐτὸ ἀλλὰ ἡ ⸀οἰκοῦσαc ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία.
18  οἶδαa γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖb ἐν ἐμοί, τοῦτ’ ἔστινc ἐν τῇ σαρκί μου, ἀγαθόν· τὸ γὰρ θέλεινd παράκειταίe μοι, τὸ δὲ κατεργάζεσθαιf τὸ καλὸν ⸀οὔ·
19  οὐ γὰρ ὃ θέλωa ποιῶb ἀγαθόν, ἀλλὰ ὃ οὐ θέλωc κακὸν τοῦτο πράσσω.d
20  εἰ δὲ ὃ οὐ ⸀θέλωa τοῦτο ποιῶ,b οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαιc αὐτὸ ἀλλὰ ἡ οἰκοῦσαd ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία.
21  Εὑρίσκωa ἄρα τὸν νόμον τῷ θέλοντιb ἐμοὶ ποιεῖνc τὸ καλὸν ὅτι ἐμοὶ τὸ κακὸν παράκειται·d
22  συνήδομαιa γὰρ τῷ νόμῳ τοῦ θεοῦ κατὰ τὸν ἔσωb ἄνθρωπον,
23  βλέπωa δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσίν μου ἀντιστρατευόμενονb τῷ νόμῳ τοῦ νοόςc μου καὶ αἰχμαλωτίζοντάd με ⸀ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντιe ἐν τοῖς μέλεσίν μου.
24  ταλαίπωροςa ἐγὼ ἄνθρωπος· τίς με ῥύσεταιb ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;
25  ⸀χάρις τῷ θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν. Ἄρα οὖν αὐτὸς ἐγὼ τῷ μὲν νοῒa δουλεύωb νόμῳ θεοῦ, τῇ δὲ σαρκὶ νόμῳ ἁμαρτίας.
8
Οὐδὲν ἄρα νῦν κατάκριμαa τοῖς ἐν Χριστῷ ⸀Ἰησοῦ·
2  ὁ γὰρ νόμος τοῦ πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἠλευθέρωσένa ⸀σε ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου.
3  τὸ γὰρ ἀδύνατονa τοῦ νόμου, ἐν ᾧ ἠσθένειb διὰ τῆς σαρκός, ὁ θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψαςc ἐν ὁμοιώματιd σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας κατέκρινεe τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί,
4  ἵνα τὸ δικαίωμαa τοῦ νόμου πληρωθῇb ἐν ἡμῖν τοῖς μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσινc ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα·
5  οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντεςa τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν,b οἱ δὲ κατὰ πνεῦμα τὰ τοῦ πνεύματος.
6  τὸ γὰρ φρόνημαa τῆς σαρκὸς θάνατος, τὸ δὲ φρόνημαb τοῦ πνεύματος ζωὴ καὶ εἰρήνη·
7  διότιa τὸ φρόνημαb τῆς σαρκὸς ἔχθραc εἰς θεόν, τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται,d οὐδὲ γὰρ δύναται·e
8  οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντεςa θεῷ ἀρέσαιb οὐ δύνανται.c
9  Ὑμεῖς δὲ οὐκ ἐστὲa ἐν σαρκὶ ἀλλὰ ἐν πνεύματι, εἴπερb πνεῦμα θεοῦ οἰκεῖc ἐν ὑμῖν. εἰ δέ τις πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει,d οὗτος οὐκ ἔστινe αὐτοῦ.
10  εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν, τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν διὰ ἁμαρτίαν, τὸ δὲ πνεῦμα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην.
11  εἰ δὲ τὸ πνεῦμα τοῦ ἐγείραντοςa ⸀τὸν Ἰησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖb ἐν ὑμῖν, ὁ ἐγείραςc ⸂ἐκ νεκρῶν Χριστὸν Ἰησοῦν⸃ ζῳοποιήσειd καὶ τὰ θνητὰe σώματα ὑμῶν διὰ ⸂τὸ ἐνοικοῦνf αὐτοῦ πνεῦμα⸃ ἐν ὑμῖν.
12  Ἄρα οὖν, ἀδελφοί, ὀφειλέταιa ἐσμέν,b οὐ τῇ σαρκὶ τοῦ κατὰ σάρκα ζῆν,c
13  εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζῆτεa μέλλετεb ἀποθνῄσκειν,c εἰ δὲ πνεύματι τὰς πράξειςd τοῦ σώματος θανατοῦτε,e ζήσεσθε.f
14  ὅσοι γὰρ πνεύματι θεοῦ ἄγονται,a οὗτοι ⸂υἱοί εἰσινb θεοῦ⸃.
15  οὐ γὰρ ἐλάβετεa πνεῦμα δουλείαςb πάλιν εἰς φόβον, ἀλλὰ ἐλάβετεc πνεῦμα υἱοθεσίαςd ἐν ᾧ κράζομεν·e Αββαf ὁ πατήρ·
16  αὐτὸ τὸ πνεῦμα συμμαρτυρεῖa τῷ πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲνb τέκνα θεοῦ.
17  εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι·a κληρονόμοιb μὲν θεοῦ, συγκληρονόμοιc δὲ Χριστοῦ, εἴπερd συμπάσχομενe ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν.f
18  Λογίζομαιa γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματαb τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσανc δόξαν ἀποκαλυφθῆναιd εἰς ἡμᾶς.
19  ἡ γὰρ ἀποκαραδοκίαa τῆς κτίσεωςb τὴν ἀποκάλυψινc τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ ἀπεκδέχεται·d
20  τῇ γὰρ ματαιότητιa ἡ κτίσιςb ὑπετάγη,c οὐχ ἑκοῦσαd ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα,e ⸀ἐφ’ ἑλπίδι
21  ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσιςa ἐλευθερωθήσεταιb ἀπὸ τῆς δουλείαςc τῆς φθορᾶςd εἰς τὴν ἐλευθερίανe τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ θεοῦ.
22  οἴδαμενa γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσιςb συστενάζειc καὶ συνωδίνειd ἄχρι τοῦ νῦν·
23  οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ ⸂καὶ αὐτοὶ⸃ τὴν ἀπαρχὴνa τοῦ πνεύματος ἔχοντεςb ⸂ἡμεῖς καὶ⸃ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν,c υἱοθεσίανd ἀπεκδεχόμενοιe τὴν ἀπολύτρωσινf τοῦ σώματος ἡμῶν.
24  τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν·a ἐλπὶς δὲ βλεπομένηb οὐκ ἔστινc ἐλπίς, ὃ γὰρ βλέπειd ⸀τίς ἐλπίζει;e
25  εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομενa ἐλπίζομεν,b δι’ ὑπομονῆς ἀπεκδεχόμεθα.c
26  Ὡσαύτωςa δὲ καὶ τὸ πνεῦμα συναντιλαμβάνεταιb ⸂τῇ ἀσθενείᾳ⸃c ἡμῶν· τὸ γὰρ τί ⸀προσευξώμεθαd καθὸe δεῖf οὐκ οἴδαμεν,g ἀλλὰ αὐτὸ τὸ πνεῦμα ⸀ὑπερεντυγχάνειh στεναγμοῖςi ἀλαλήτοις,j
27  ὁ δὲ ἐραυνῶνa τὰς καρδίας οἶδενb τί τὸ φρόνημαc τοῦ πνεύματος, ὅτι κατὰ θεὸν ἐντυγχάνειd ὑπὲρ ἁγίων.
28  Οἴδαμενa δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσιb τὸν θεὸν πάντα ⸀συνεργεῖc εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσινd κλητοῖςe οὖσιν.f
29  ὅτι οὓς προέγνω,a καὶ προώρισενb συμμόρφουςc τῆς εἰκόνοςd τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναιe αὐτὸν πρωτότοκονf ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς·
30  οὓς δὲ προώρισεν,a τούτους καὶ ἐκάλεσεν·b καὶ οὓς ἐκάλεσεν,c τούτους καὶ ἐδικαίωσεν·d οὓς δὲ ἐδικαίωσεν,e τούτους καὶ ἐδόξασεν.f
31  Τί οὖν ἐροῦμενa πρὸς ταῦτα; εἰ ὁ θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ’ ἡμῶν;
32  ὅς γεa τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο,b ἀλλὰ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκενc αὐτόν, πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται;d
33  τίς ἐγκαλέσειa κατὰ ἐκλεκτῶνb θεοῦ; θεὸς ὁ δικαιῶν·c
34  τίς ὁ ⸀κατακρινῶν;a ⸀Χριστὸς ὁ ἀποθανών,b μᾶλλον ⸀δὲ ⸀ἐγερθείς,c ὅς ⸀καί ἐστινd ἐν δεξιᾷ τοῦ θεοῦ, ὃς καὶ ἐντυγχάνειe ὑπὲρ ἡμῶν·
35  τίς ἡμᾶς χωρίσειa ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρίαb ἢ διωγμὸςc ἢ λιμὸςd ἢ γυμνότηςe ἢ κίνδυνοςf ἢ μάχαιρα;g
36  καθὼς γέγραπταιa ὅτι Ἕνεκενb σοῦ θανατούμεθαc ὅλην τὴν ἡμέραν, ἐλογίσθημενd ὡς πρόβατα σφαγῆς.e
37  ἀλλ’ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμενa διὰ τοῦ ἀγαπήσαντοςb ἡμᾶς.
38  πέπεισμαιa γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε ⸂ἐνεστῶταb οὔτε μέλλονταc οὔτε δυνάμεις⸃
39  οὔτε ὕψωμαa οὔτε βάθοςb οὔτε τις κτίσιςc ἑτέρα δυνήσεταιd ἡμᾶς χωρίσαιe ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν.
9
Ἀλήθειαν λέγωa ἐν Χριστῷ, οὐ ψεύδομαι,b συμμαρτυρούσηςc μοι τῆς συνειδήσεώς μου ἐν πνεύματι ἁγίῳ,
2  ὅτι λύπηa μοί ἐστινb μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτοςc ὀδύνηd τῇ καρδίᾳ μου·
3  ηὐχόμηνa γὰρ ⸂ἀνάθεμαb εἶναιc αὐτὸς ἐγὼ⸃ ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου τῶν συγγενῶνd μου κατὰ σάρκα,
4  οἵτινές εἰσινa Ἰσραηλῖται,b ὧν ἡ υἱοθεσίαc καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νομοθεσίαd καὶ ἡ λατρείαe καὶ αἱ ἐπαγγελίαι,
5  ὧν οἱ πατέρες, καὶ ἐξ ὧν ὁ χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα, ὁ ὢνa ἐπὶ πάντων, θεὸς εὐλογητὸςb εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
6  Οὐχ οἷονa δὲ ὅτι ἐκπέπτωκενb ὁ λόγος τοῦ θεοῦ. οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραήλ, οὗτοι Ἰσραήλ·
7  οὐδ’ ὅτι εἰσὶνa σπέρμα Ἀβραάμ, πάντες τέκνα, ἀλλ’· Ἐν Ἰσαὰκb κληθήσεταίc σοι σπέρμα.
8  τοῦτ’ ἔστιν,a οὐ τὰ τέκνα τῆς σαρκὸς ταῦτα τέκνα τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίας λογίζεταιb εἰς σπέρμα·
9  ἐπαγγελίας γὰρ ὁ λόγος οὗτος· Κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἐλεύσομαιa καὶ ἔσταιb τῇ Σάρρᾳc υἱός.
10  οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ Ῥεβέκκαa ἐξ ἑνὸς κοίτηνb ἔχουσα,c Ἰσαὰκd τοῦ πατρὸς ἡμῶν·
11  μήπωa γὰρ γεννηθέντωνb μηδὲ πραξάντωνc τι ἀγαθὸν ἢ ⸀φαῦλον,d ἵνα ἡ κατ’ ἐκλογὴνe πρόθεσιςf τοῦ θεοῦ μένῃ,g
12  οὐκ ἐξ ἔργων ἀλλ’ ἐκ τοῦ καλοῦντος,a ἐρρέθηb αὐτῇ ὅτι Ὁ μείζων δουλεύσειc τῷ ἐλάσσονι·d
13  ⸀καθὼς γέγραπται·a Τὸν Ἰακὼβb ἠγάπησα,c τὸν δὲ Ἠσαῦd ἐμίσησα.e
14  Τί οὖν ἐροῦμεν;a μὴ ἀδικίαb παρὰ τῷ θεῷ; μὴ γένοιτο·c
15  τῷ ⸂Μωϋσεῖ γὰρ⸃ λέγει·a Ἐλεήσωb ὃν ἂν ἐλεῶ,c καὶ οἰκτιρήσωd ὃν ἂν οἰκτίρω.e
16  ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντοςa οὐδὲ τοῦ τρέχοντοςb ἀλλὰ τοῦ ἐλεῶντοςc θεοῦ.
17  λέγειa γὰρ ἡ γραφὴ τῷ Φαραὼb ὅτι Εἰς αὐτὸ τοῦτο ἐξήγειράc σε ὅπως ἐνδείξωμαιd ἐν σοὶ τὴν δύναμίν μου, καὶ ὅπως διαγγελῇe τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ.
18  ἄρα οὖν ὃν θέλειa ἐλεεῖ,b ὃν δὲ θέλειc σκληρύνει.d
19  Ἐρεῖςa ⸂μοι οὖν⸃· Τί ⸀οὖν ἔτι μέμφεται;b τῷ γὰρ βουλήματιc αὐτοῦ τίς ἀνθέστηκεν;d
20  ⸂ὦa ἄνθρωπε, μενοῦνγε⸃b σὺ τίς εἶc ὁ ἀνταποκρινόμενοςd τῷ θεῷ; μὴ ἐρεῖe τὸ πλάσμαf τῷ πλάσαντιg Τί με ἐποίησαςh οὕτως;
21  ἢ οὐκ ἔχειa ἐξουσίαν ὁ κεραμεὺςb τοῦ πηλοῦc ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράματοςd ποιῆσαιe ὃ μὲν εἰς τιμὴν σκεῦοςf ὃ δὲ εἰς ἀτιμίαν;g
22  εἰ δὲ θέλωνa ὁ θεὸς ἐνδείξασθαιb τὴν ὀργὴν καὶ γνωρίσαιc τὸ δυνατὸν αὐτοῦ ἤνεγκενd ἐν πολλῇ μακροθυμίᾳe σκεύηf ὀργῆς κατηρτισμέναg εἰς ἀπώλειαν,h
23  ⸀καὶ ἵνα γνωρίσῃa τὸν πλοῦτονb τῆς δόξης αὐτοῦ ἐπὶ σκεύηc ἐλέους,d ἃ προητοίμασενe εἰς δόξαν,
24  οὓς καὶ ἐκάλεσενa ἡμᾶς οὐ μόνον ἐξ Ἰουδαίων ἀλλὰ καὶ ἐξ ἐθνῶν;—
25  ὡς καὶ ἐν τῷ Ὡσηὲa λέγει·b Καλέσωc τὸν οὐ λαόν μου λαόν μου καὶ τὴν οὐκ ἠγαπημένηνd ἠγαπημένην·e
26  καὶ ἔσταιa ἐν τῷ τόπῳ οὗ ἐρρέθηb ⸀αὐτοῖς· Οὐ λαός μου ὑμεῖς, ἐκεῖ κληθήσονταιc υἱοὶ θεοῦ ζῶντος.d
27  Ἠσαΐαςa δὲ κράζειb ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ· Ἐὰν ᾖc ὁ ἀριθμὸςd τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ὡς ἡ ἄμμοςe τῆς θαλάσσης, τὸ ⸀ὑπόλειμμαf σωθήσεται·g
28  λόγον γὰρ συντελῶνa καὶ ⸀συντέμνωνb ποιήσειc κύριος ἐπὶ τῆς γῆς.
29  καὶ καθὼς προείρηκενa Ἠσαΐας·b Εἰ μὴ κύριος Σαβαὼθc ἐγκατέλιπενd ἡμῖν σπέρμα, ὡς Σόδομαe ἂν ἐγενήθημενf καὶ ὡς Γόμορραg ἂν ὡμοιώθημεν.h
30  Τί οὖν ἐροῦμεν;a ὅτι ἔθνη τὰ μὴ διώκονταb δικαιοσύνην κατέλαβενc δικαιοσύνην, δικαιοσύνην δὲ τὴν ἐκ πίστεως·
31  Ἰσραὴλ δὲ διώκωνa νόμον δικαιοσύνης εἰς ⸀νόμον οὐκ ἔφθασεν.b
32  διὰ τί; ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως ἀλλ’ ὡς ἐξ ⸀ἔργων· ⸀προσέκοψανa τῷ λίθῳ τοῦ προσκόμματος,b
33  καθὼς γέγραπται·a Ἰδοὺ τίθημιb ἐν Σιὼνc λίθον προσκόμματοςd καὶ πέτρανe σκανδάλου,f ⸀καὶ ὁ πιστεύωνg ἐπ’ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται.h
10
Ἀδελφοί, ἡ μὲν εὐδοκίαa τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ ⸀δέησιςb πρὸς τὸν θεὸν ὑπὲρ ⸀αὐτῶν εἰς σωτηρίαν.
2  μαρτυρῶa γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλονb θεοῦ ἔχουσιν·c ἀλλ’ οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν,d
3  ἀγνοοῦντεςa γὰρ τὴν τοῦ θεοῦ δικαιοσύνην, καὶ τὴν ⸀ἰδίαν ζητοῦντεςb στῆσαι,c τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν·d
4  τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι.a
5  Μωϋσῆς γὰρ γράφειa ⸂ὅτι τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ ⸀τοῦ νόμου⸃ ὁ ⸀ποιήσαςb ἄνθρωπος ζήσεταιc ἐν ⸀αὐτῇ.
6  ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτως λέγει·a Μὴ εἴπῃςb ἐν τῇ καρδίᾳ σου· Τίς ἀναβήσεταιc εἰς τὸν οὐρανόν; τοῦτ’ ἔστινd Χριστὸν καταγαγεῖν·e
7  ἤ· Τίς καταβήσεταιa εἰς τὴν ἄβυσσον;b τοῦτ’ ἔστινc Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν.d
8  ἀλλὰ τί λέγει;a Ἐγγύς σου τὸ ῥῆμά ἐστιν,b ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου, τοῦτ’ ἔστινc τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως ὃ κηρύσσομεν.d
9  ὅτι ἐὰν ⸀ὁμολογήσῃςa ἐν τῷ στόματί ⸀σου κύριον Ἰησοῦν, καὶ πιστεύσῃςb ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ θεὸς αὐτὸν ἤγειρενc ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ·d
10  καρδίᾳ γὰρ πιστεύεταιa εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖταιb εἰς σωτηρίαν·
11  λέγειa γὰρ ἡ γραφή· Πᾶς ὁ πιστεύωνb ἐπ’ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται.c
12  οὐ γάρ ἐστινa διαστολὴb Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος,c ὁ γὰρ αὐτὸς κύριος πάντων, πλουτῶνd εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένουςe αὐτόν·
13  Πᾶς γὰρ ὃς ἂν ἐπικαλέσηταιa τὸ ὄνομα κυρίου σωθήσεται.b
14  Πῶς οὖν ⸀ἐπικαλέσωνταιa εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν;b πῶς δὲ ⸀πιστεύσωσινc οὗ οὐκ ἤκουσαν;d πῶς δὲ ⸀ἀκούσωσινe χωρὶς κηρύσσοντος;f
15  πῶς δὲ ⸀κηρύξωσινa ἐὰν μὴ ἀποσταλῶσιν;b ⸀καθὼς γέγραπται·c Ὡς ὡραῖοιd οἱ πόδες τῶν ⸀εὐαγγελιζομένωνe ⸀τὰ ἀγαθά.
16  ἀλλ’ οὐ πάντες ὑπήκουσανa τῷ εὐαγγελίῳ· Ἠσαΐαςb γὰρ λέγει·c Κύριε, τίς ἐπίστευσενd τῇ ἀκοῇe ἡμῶν;
17  ἄρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς,a ἡ δὲ ἀκοὴb διὰ ῥήματος ⸀Χριστοῦ.
18  Ἀλλὰ λέγω,a μὴ οὐκ ἤκουσαν;b μενοῦνγε·c Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθενd ὁ φθόγγοςe αὐτῶν, καὶ εἰς τὰ πέραταf τῆς οἰκουμένηςg τὰ ῥήματα αὐτῶν.
19  ἀλλὰ λέγω,a μὴ ⸂Ἰσραὴλ οὐκ ἔγνω⸃;b πρῶτος Μωϋσῆς λέγει·c Ἐγὼ παραζηλώσωd ὑμᾶς ἐπ’ οὐκ ἔθνει, ἐπ’ ἔθνει ἀσυνέτῳe παροργιῶf ὑμᾶς.
20  Ἠσαΐαςa δὲ ἀποτολμᾷb καὶ λέγει·c Εὑρέθηνd ⸀ἐν τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν,e ἐμφανὴςf ⸀ἐγενόμηνg τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσιν.h
21  πρὸς δὲ τὸν Ἰσραὴλ λέγει·a Ὅλην τὴν ἡμέραν ἐξεπέτασαb τὰς χεῖράς μου πρὸς λαὸν ἀπειθοῦνταc καὶ ἀντιλέγοντα.d
11
Λέγωa οὖν, μὴ ἀπώσατοb ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ; μὴ γένοιτο·c καὶ γὰρ ἐγὼ Ἰσραηλίτηςd εἰμί,e ἐκ σπέρματος Ἀβραάμ, φυλῆς Βενιαμίν.f
2  οὐκ ἀπώσατοa ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ ὃν προέγνω.b ἢ οὐκ οἴδατεc ἐν Ἠλίᾳd τί λέγειe ἡ γραφή, ὡς ἐντυγχάνειf τῷ θεῷ κατὰ τοῦ ⸀Ἰσραήλ;
3  Κύριε, τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν,a ⸀τὰ θυσιαστήριάb σου κατέσκαψαν,c κἀγὼ ὑπελείφθηνd μόνος, καὶ ζητοῦσινe τὴν ψυχήν μου.
4  ἀλλὰ τί λέγειa αὐτῷ ὁ χρηματισμός;b Κατέλιπονc ἐμαυτῷ ἑπτακισχιλίουςd ἄνδρας, οἵτινες οὐκ ἔκαμψανe γόνυf τῇ Βάαλ.g
5  οὕτως οὖν καὶ ἐν τῷ νῦν καιρῷ λεῖμμαa κατ’ ἐκλογὴνb χάριτος γέγονεν·c
6  εἰ δὲ χάριτι, οὐκέτι ἐξ ἔργων, ἐπεὶa ἡ χάρις οὐκέτι γίνεταιb ⸀χάρις.
7  τί οὖν; ὃ ἐπιζητεῖa Ἰσραήλ, τοῦτο οὐκ ἐπέτυχεν,b ἡ δὲ ἐκλογὴc ἐπέτυχεν·d οἱ δὲ λοιποὶ ἐπωρώθησαν,e
8  ⸀καθὼς γέγραπται·a Ἔδωκενb αὐτοῖς ὁ θεὸς πνεῦμα κατανύξεως,c ὀφθαλμοὺς τοῦ μὴ βλέπεινd καὶ ὦτα τοῦ μὴ ἀκούειν,e ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας.
9  καὶ Δαυὶδ λέγει·a Γενηθήτωb ἡ τράπεζαc αὐτῶν εἰς παγίδαd καὶ εἰς θήρανe καὶ εἰς σκάνδαλονf καὶ εἰς ἀνταπόδομαg αὐτοῖς,
10  σκοτισθήτωσανa οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν,b καὶ τὸν νῶτονc αὐτῶν διὰ παντὸς σύγκαμψον.d
11  Λέγωa οὖν, μὴ ἔπταισανb ἵνα πέσωσιν;c μὴ γένοιτο·d ἀλλὰ τῷ αὐτῶν παραπτώματιe ἡ σωτηρία τοῖς ἔθνεσιν, εἰς τὸ παραζηλῶσαιf αὐτούς.
12  εἰ δὲ τὸ παράπτωμαa αὐτῶν πλοῦτοςb κόσμου καὶ τὸ ἥττημαc αὐτῶν πλοῦτοςd ἐθνῶν, πόσῳe μᾶλλον τὸ πλήρωμαf αὐτῶν.
13  Ὑμῖν ⸀δὲ λέγωa τοῖς ἔθνεσιν. ἐφ’ ὅσον μὲν ⸀οὖν εἰμιb ἐγὼ ἐθνῶν ἀπόστολος, τὴν διακονίαν μου δοξάζω,c
14  εἴ πως παραζηλώσωa μου τὴν σάρκα καὶ σώσωb τινὰς ἐξ αὐτῶν.
15  εἰ γὰρ ἡ ἀποβολὴa αὐτῶν καταλλαγὴb κόσμου, τίς ἡ πρόσλημψιςc εἰ μὴ ζωὴ ἐκ νεκρῶν;
16  εἰ δὲ ἡ ἀπαρχὴa ἁγία, καὶ τὸ φύραμα·b καὶ εἰ ἡ ῥίζαc ἁγία, καὶ οἱ κλάδοι.d
17  Εἰ δέ τινες τῶν κλάδωνa ἐξεκλάσθησαν,b σὺ δὲ ἀγριέλαιοςc ὢνd ἐνεκεντρίσθηςe ἐν αὐτοῖς καὶ συγκοινωνὸςf τῆς ⸀ῥίζηςg τῆς πιότητοςh τῆς ἐλαίαςi ἐγένου,j
18  μὴ κατακαυχῶa τῶν κλάδων·b εἰ δὲ κατακαυχᾶσαι,c οὐ σὺ τὴν ῥίζανd βαστάζειςe ἀλλὰ ἡ ῥίζαf σέ.
19  ἐρεῖςa οὖν· Ἐξεκλάσθησανb κλάδοιc ἵνα ἐγὼ ἐγκεντρισθῶ.d
20  καλῶς· τῇ ἀπιστίᾳa ἐξεκλάσθησαν,b σὺ δὲ τῇ πίστει ἕστηκας.c μὴ ⸂ὑψηλὰd φρόνει⸃,e ἀλλὰ φοβοῦ·f
21  εἰ γὰρ ὁ θεὸς τῶν κατὰ φύσινa κλάδωνb οὐκ ἐφείσατο,c ⸀οὐδὲ σοῦ φείσεται.d
22  ἴδε οὖν χρηστότηταa καὶ ἀποτομίανb θεοῦ· ἐπὶ μὲν τοὺς πεσόνταςc ⸀ἀποτομία,d ἐπὶ δὲ σὲ ⸂χρηστότηςe θεοῦ⸃, ἐὰν ⸀ἐπιμένῃςf τῇ χρηστότητι,g ἐπεὶh καὶ σὺ ἐκκοπήσῃ.i
23  κἀκεῖνοιa δέ, ἐὰν μὴ ⸀ἐπιμένωσιb τῇ ἀπιστίᾳ,c ἐγκεντρισθήσονται·d δυνατὸς γάρ ⸂ἐστινe ὁ θεὸς⸃ πάλιν ἐγκεντρίσαιf αὐτούς.
24  εἰ γὰρ σὺ ἐκ τῆς κατὰ φύσινa ἐξεκόπηςb ἀγριελαίουc καὶ παρὰ φύσινd ἐνεκεντρίσθηςe εἰς καλλιέλαιον,f πόσῳg μᾶλλον οὗτοι οἱ κατὰ φύσινh ἐγκεντρισθήσονταιi τῇ ἰδίᾳ ἐλαίᾳ.j
25  Οὐ γὰρ θέλωa ὑμᾶς ἀγνοεῖν,b ἀδελφοί, τὸ μυστήριονc τοῦτο, ἵνα μὴ ⸀ἦτεd ἑαυτοῖς φρόνιμοι,e ὅτι πώρωσιςf ἀπὸ μέρους τῷ Ἰσραὴλ γέγονενg ἄχρι οὗ τὸ πλήρωμαh τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ,i
26  καὶ οὕτως πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται·a καθὼς γέγραπται·b Ἥξειc ἐκ Σιὼνd ὁ ⸀ῥυόμενος,e ἀποστρέψειf ἀσεβείαςg ἀπὸ Ἰακώβ.h
27  καὶ αὕτη αὐτοῖς ἡ παρ’ ἐμοῦ διαθήκη, ὅταν ἀφέλωμαιa τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.
28  κατὰ μὲν τὸ εὐαγγέλιον ἐχθροὶ δι’ ὑμᾶς, κατὰ δὲ τὴν ἐκλογὴνa ἀγαπητοὶ διὰ τοὺς πατέρας·
29  ἀμεταμέληταa γὰρ τὰ χαρίσματαb καὶ ἡ κλῆσιςc τοῦ θεοῦ.
30  ὥσπερ ⸀γὰρ ὑμεῖς ποτε ἠπειθήσατεa τῷ θεῷ, νῦν δὲ ἠλεήθητεb τῇ τούτων ἀπειθείᾳ,c
31  οὕτως καὶ οὗτοι νῦν ἠπείθησανa τῷ ὑμετέρῳb ἐλέειc ἵνα καὶ αὐτοὶ ⸀νῦν ἐλεηθῶσιν·d
32  συνέκλεισενa γὰρ ὁ θεὸς τοὺς πάντας εἰς ἀπείθειανb ἵνα τοὺς πάντας ἐλεήσῃ.c
33  Ὦa βάθοςb πλούτουc καὶ σοφίας καὶ γνώσεωςd θεοῦ· ὡς ἀνεξεραύνηταe τὰ κρίματαf αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοιg αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ.
34  Τίς γὰρ ἔγνωa νοῦνb κυρίου; ἢ τίς σύμβουλοςc αὐτοῦ ἐγένετο;d
35  ἢ τίς προέδωκενa αὐτῷ, καὶ ἀνταποδοθήσεταιb αὐτῷ;
36  ὅτι ἐξ αὐτοῦ καὶ δι’ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν τὰ πάντα· αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας, ἀμήν.
12
Παρακαλῶa οὖν ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τῶν οἰκτιρμῶνb τοῦ θεοῦ παραστῆσαιc τὰ σώματα ὑμῶν θυσίανd ζῶσανe ἁγίαν ⸂εὐάρεστονf τῷ θεῷ⸃, τὴν λογικὴνg λατρείανh ὑμῶν·
2  καὶ μὴ ⸀συσχηματίζεσθεa τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ ⸀μεταμορφοῦσθεb τῇ ἀνακαινώσειc τοῦ ⸀νοός,d εἰς τὸ δοκιμάζεινe ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστονf καὶ τέλειον.g
3  Λέγωa γὰρ διὰ τῆς χάριτος τῆς δοθείσηςb μοι παντὶ τῷ ὄντιc ἐν ὑμῖν μὴ ὑπερφρονεῖνd παρ’ ὃ δεῖe φρονεῖν,f ἀλλὰ φρονεῖνg εἰς τὸ σωφρονεῖν,h ἑκάστῳ ὡς ὁ θεὸς ἐμέρισενi μέτρονj πίστεως.
4  καθάπερa γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι ⸂πολλὰ μέλη⸃ ἔχομεν,b τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχειc πρᾶξιν,d
5  οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμενa ἐν Χριστῷ, ⸀τὸ δὲ καθ’ εἷς ἀλλήλων μέλη.
6  ἔχοντεςa δὲ χαρίσματαb κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσανc ἡμῖν διάφορα,d εἴτε προφητείανe κατὰ τὴν ἀναλογίανf τῆς πίστεως,
7  εἴτε διακονίαν ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ διδάσκωνa ἐν τῇ διδασκαλίᾳ,b
8  εἴτε ὁ παρακαλῶνa ἐν τῇ παρακλήσει,b ὁ μεταδιδοὺςc ἐν ἁπλότητι,d ὁ προϊστάμενοςe ἐν σπουδῇ,f ὁ ἐλεῶνg ἐν ἱλαρότητι.h
9  Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος.a ἀποστυγοῦντεςb τὸ πονηρόν, κολλώμενοιc τῷ ἀγαθῷ·
10  τῇ φιλαδελφίᾳa εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι,b τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι,c
11  τῇ σπουδῇa μὴ ὀκνηροί,b τῷ πνεύματι ζέοντες,c τῷ κυρίῳ δουλεύοντες,d
12  τῇ ἐλπίδι χαίροντες,a τῇ θλίψει ὑπομένοντες,b τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες,c
13  ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες,a τὴν φιλοξενίανb διώκοντες.c
14  εὐλογεῖτεa τοὺς ⸀διώκοντας,b εὐλογεῖτεc καὶ μὴ καταρᾶσθε.d
15  χαίρεινa μετὰ ⸀χαιρόντων,b κλαίεινc μετὰ κλαιόντων.d
16  τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες,a μὴ τὰ ὑψηλὰb φρονοῦντεςc ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖςd συναπαγόμενοι.e μὴ γίνεσθεf φρόνιμοιg παρ’ ἑαυτοῖς.
17  μηδενὶ κακὸν ἀντὶa κακοῦ ἀποδιδόντες·b προνοούμενοιc καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων·
18  εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες·a
19  μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες,a ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότεb τόπον τῇ ὀργῇ, γέγραπταιc γάρ· Ἐμοὶ ἐκδίκησις,d ἐγὼ ἀνταποδώσω,e λέγειf κύριος.
20  ⸂ἀλλὰ ἐὰν⸃ πεινᾷa ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζεb αὐτόν· ἐὰν διψᾷ,c πότιζεd αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶνe ἄνθρακαςf πυρὸς σωρεύσειςg ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ.
21  μὴ νικῶa ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκαb ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.
13
Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαιςa ὑποτασσέσθω,b οὐ γὰρ ἔστινc ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ θεοῦ, αἱ δὲ ⸀οὖσαιd ⸀ὑπὸ θεοῦ τεταγμέναιe εἰσίν.f
2  ὥστε ὁ ἀντιτασσόμενοςa τῇ ἐξουσίᾳ τῇ τοῦ θεοῦ διαταγῇb ἀνθέστηκεν,c οἱ δὲ ἀνθεστηκότεςd ἑαυτοῖς κρίμαe λήμψονται.f
3  οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶνa φόβος ⸂τῷ ἀγαθῷ ἔργῳ⸃ ἀλλὰ ⸂τῷ κακῷ⸃. θέλειςb δὲ μὴ φοβεῖσθαιc τὴν ἐξουσίαν; τὸ ἀγαθὸν ποίει,d καὶ ἕξειςe ἔπαινονf ἐξ αὐτῆς·
4  θεοῦ γὰρ διάκονόςa ἐστινb σοὶ εἰς τὸ ἀγαθόν. ἐὰν δὲ τὸ κακὸν ποιῇς,c φοβοῦ·d οὐ γὰρ εἰκῇe τὴν μάχαιρανf φορεῖ·g θεοῦ γὰρ διάκονόςh ἐστιν,i ἔκδικοςj εἰς ὀργὴν τῷ τὸ κακὸν πράσσοντι.k
5  διὸ ἀνάγκηa ὑποτάσσεσθαι,b οὐ μόνον διὰ τὴν ὀργὴν ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν,
6  διὰ τοῦτο γὰρ καὶ φόρουςa τελεῖτε,b λειτουργοὶc γὰρ θεοῦ εἰσινd εἰς αὐτὸ τοῦτο προσκαρτεροῦντες.e
7  ⸀ἀπόδοτεa πᾶσι τὰς ὀφειλάς,b τῷ τὸν φόρονc τὸν φόρον,d τῷ τὸ τέλος τὸ τέλος, τῷ τὸν φόβον τὸν φόβον, τῷ τὴν τιμὴν τὴν τιμήν.
8  Μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε,a εἰ μὴ τὸ ⸂ἀλλήλους ἀγαπᾶν⸃·b ὁ γὰρ ἀγαπῶνc τὸν ἕτερον νόμον πεπλήρωκεν.d
9  τὸ γάρ· Οὐ μοιχεύσεις,a Οὐ φονεύσεις,b Οὐ κλέψεις,c Οὐκ ἐπιθυμήσεις,d καὶ εἴ τις ἑτέρα ἐντολή, ἐν ⸂τῷ λόγῳ τούτῳ⸃ ἀνακεφαλαιοῦται,e ⸂ἐν τῷ⸃· Ἀγαπήσειςf τὸν πλησίονg σου ὡς σεαυτόν.
10  ἡ ἀγάπη τῷ πλησίονa κακὸν οὐκ ἐργάζεται·b πλήρωμαc οὖν νόμου ἡ ἀγάπη.
11  Καὶ τοῦτο εἰδότεςa τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ⸂ἤδη ὑμᾶς⸃ ἐξ ὕπνουb ἐγερθῆναι,c νῦν γὰρ ἐγγύτερονd ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν.e
12  ἡ νὺξ προέκοψεν,a ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν.b ⸀ἀποβαλώμεθαc οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους, ⸂ἐνδυσώμεθαd δὲ⸃ τὰ ὅπλαe τοῦ φωτός.
13  ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνωςa περιπατήσωμεν,b μὴ κώμοιςc καὶ μέθαις,d μὴ κοίταιςe καὶ ἀσελγείαις,f μὴ ἔριδιg καὶ ζήλῳ,h
14  ἀλλὰ ἐνδύσασθεa τὸν κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιανb μὴ ποιεῖσθεc εἰς ἐπιθυμίας.
14
Τὸν δὲ ἀσθενοῦνταa τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε,b μὴ εἰς διακρίσειςc διαλογισμῶν.d
2  ὃς μὲν πιστεύειa φαγεῖνb πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶνc λάχαναd ἐσθίει.e
3  ὁ ἐσθίωνa τὸν μὴ ἐσθίονταb μὴ ἐξουθενείτω,c ⸂ὁ δὲ⸃ μὴ ἐσθίωνd τὸν ἐσθίονταe μὴ κρινέτω,f ὁ θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο.g
4  σὺ τίς εἶa ὁ κρίνωνb ἀλλότριονc οἰκέτην;d τῷ ἰδίῳ κυρίῳ στήκειe ἢ πίπτει·f σταθήσεταιg δέ, ⸂δυνατεῖh γὰρ⸃ ὁ ⸀κύριος στῆσαιi αὐτόν.
5  Ὃς ⸀μὲν κρίνειa ἡμέραν παρ’ ἡμέραν, ὃς δὲ κρίνειb πᾶσαν ἡμέραν· ἕκαστος ἐν τῷ ἰδίῳ νοῒc πληροφορείσθω·d
6  ὁ φρονῶνa τὴν ἡμέραν κυρίῳ ⸀φρονεῖ.b καὶ ὁ ἐσθίωνc κυρίῳ ἐσθίει,d εὐχαριστεῖe γὰρ τῷ θεῷ· καὶ ὁ μὴ ἐσθίωνf κυρίῳ οὐκ ἐσθίει,g καὶ εὐχαριστεῖh τῷ θεῷ.
7  Οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν ἑαυτῷ ζῇ,a καὶ οὐδεὶς ἑαυτῷ ἀποθνῄσκει·b
8  ἐάν τε γὰρ ζῶμεν,a τῷ κυρίῳ ζῶμεν,b ἐάν τε ἀποθνῄσκωμεν,c τῷ κυρίῳ ἀποθνῄσκομεν.d ἐάν τε οὖν ζῶμενe ἐάν τε ἀποθνῄσκωμεν,f τοῦ κυρίου ἐσμέν.g
9  εἰς τοῦτο γὰρ ⸀Χριστὸς ⸀ἀπέθανενa καὶ ἔζησενb ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντωνc κυριεύσῃ.d
10  Σὺ δὲ τί κρίνειςa τὸν ἀδελφόν σου; ἢ καὶ σὺ τί ἐξουθενεῖςb τὸν ἀδελφόν σου; πάντες γὰρ παραστησόμεθαc τῷ βήματιd τοῦ ⸀θεοῦ,
11  γέγραπταιa γάρ· Ζῶb ἐγώ, λέγειc κύριος, ὅτι ἐμοὶ κάμψειd πᾶν γόνυ,e καὶ ⸂πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται⸃f τῷ θεῷ.
12  ⸀ἄρα ἕκαστος ἡμῶν περὶ ἑαυτοῦ λόγον ⸀δώσει.a
13  Μηκέτιa οὖν ἀλλήλους κρίνωμεν·b ἀλλὰ τοῦτο κρίνατεc μᾶλλον, τὸ μὴ τιθέναιd πρόσκομμαe τῷ ἀδελφῷ ἢ σκάνδαλον.f
14  οἶδαa καὶ πέπεισμαιb ἐν κυρίῳ Ἰησοῦ ὅτι οὐδὲν κοινὸνc δι’ ⸀ἑαυτοῦ· εἰ μὴ τῷ λογιζομένῳd τι κοινὸνe εἶναι,f ἐκείνῳ κοινόν.g
15  εἰ ⸀γὰρ διὰ βρῶμαa ὁ ἀδελφός σου λυπεῖται,b οὐκέτι κατὰ ἀγάπην περιπατεῖς.c μὴ τῷ βρώματίd σου ἐκεῖνον ἀπόλλυεe ὑπὲρ οὗ Χριστὸς ἀπέθανεν.f
16  μὴ βλασφημείσθωa οὖν ὑμῶν τὸ ἀγαθόν.
17  οὐ γάρ ἐστινa ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ βρῶσιςb καὶ πόσις,c ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν πνεύματι ἁγίῳ·
18  ὁ γὰρ ἐν ⸀τούτῳ δουλεύωνa τῷ Χριστῷ εὐάρεστοςb τῷ θεῷ καὶ δόκιμοςc τοῖς ἀνθρώποις.
19  ἄρα οὖν τὰ τῆς εἰρήνης διώκωμενa καὶ τὰ τῆς οἰκοδομῆςb τῆς εἰς ἀλλήλους.
20  μὴ ἕνεκενa βρώματοςb κατάλυεc τὸ ἔργον τοῦ θεοῦ. πάντα μὲν καθαρά,d ἀλλὰ κακὸν τῷ ἀνθρώπῳ τῷ διὰ προσκόμματοςe ἐσθίοντι.f
21  καλὸν τὸ μὴ φαγεῖνa κρέαb μηδὲ πιεῖνc οἶνον μηδὲ ἐν ᾧ ὁ ἀδελφός σου προσκόπτειd ⸂ἢ σκανδαλίζεταιe ἢ ἀσθενεῖ⸃·f
22  σὺ πίστιν ⸀ἣν ἔχειςa κατὰ σεαυτὸν ἔχεb ἐνώπιον τοῦ θεοῦ. μακάριος ὁ μὴ κρίνωνc ἑαυτὸν ἐν ᾧ δοκιμάζει·d
23  ὁ δὲ διακρινόμενοςa ἐὰν φάγῃb κατακέκριται,c ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως· πᾶν δὲ ὃ οὐκ ἐκ πίστεως ἁμαρτία ⸀ἐστίν.d
15
Ὀφείλομενa δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματαb τῶν ἀδυνάτωνc βαστάζειν,d καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν.e
2  ἕκαστος ἡμῶν τῷ πλησίονa ἀρεσκέτωb εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν·c
3  καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν·a ἀλλὰ καθὼς γέγραπται·b Οἱ ὀνειδισμοὶc τῶν ὀνειδιζόντωνd σε ἐπέπεσανe ἐπ’ ἐμέ.
4  ὅσα γὰρ προεγράφη,a ⸀εἰς τὴν ἡμετέρανb διδασκαλίανc ⸀ἐγράφη,d ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ διὰ τῆς παρακλήσεωςe τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν.f
5  ὁ δὲ θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεωςa δῴηb ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖνc ἐν ἀλλήλοις κατὰ ⸂Χριστὸν Ἰησοῦν⸃,
6  ἵνα ὁμοθυμαδὸνa ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητεb τὸν θεὸν καὶ πατέρα τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
7  Διὸ προσλαμβάνεσθεa ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετοb ⸀ὑμᾶς, εἰς δόξαν ⸀τοῦ θεοῦ.
8  λέγωa ⸀γὰρ ⸀Χριστὸν διάκονονb ⸀γεγενῆσθαιc περιτομῆς ὑπὲρ ἀληθείας θεοῦ, εἰς τὸ βεβαιῶσαιd τὰς ἐπαγγελίας τῶν πατέρων,
9  τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέουςa δοξάσαιb τὸν θεόν· καθὼς γέγραπται·c Διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαίd σοι ἐν ἔθνεσι, καὶ τῷ ὀνόματί σου ψαλῶ.e
10  καὶ πάλιν λέγει·a Εὐφράνθητε,b ἔθνη, μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.
11  καὶ πάλιν· Αἰνεῖτε,a ⸂πάντα τὰ ἔθνη, τὸν κύριον⸃, καὶ ⸀ἐπαινεσάτωσανb αὐτὸν πάντες οἱ λαοί.
12  καὶ πάλιν Ἠσαΐαςa λέγει·b Ἔσταιc ἡ ῥίζαd τοῦ Ἰεσσαί,e καὶ ὁ ἀνιστάμενοςf ἄρχεινg ἐθνῶν· ἐπ’ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσιν.h
13  ὁ δὲ θεὸς τῆς ἐλπίδος πληρώσαιa ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καὶ εἰρήνης ἐν τῷ πιστεύειν,b εἰς τὸ περισσεύεινc ὑμᾶς ἐν τῇ ἐλπίδι ἐν δυνάμει πνεύματος ἁγίου.
14  Πέπεισμαιa δέ, ἀδελφοί μου, καὶ αὐτὸς ἐγὼ περὶ ὑμῶν, ὅτι καὶ αὐτοὶ μεστοίb ἐστεc ἀγαθωσύνης,d πεπληρωμένοιe ⸀πάσης γνώσεως,f δυνάμενοιg καὶ ⸀ἀλλήλους νουθετεῖν.h
15  ⸀τολμηρότερονa δὲ ἔγραψαb ⸀ὑμῖν ἀπὸ μέρους, ὡς ἐπαναμιμνῄσκωνc ὑμᾶς, διὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσάνd μοι ⸀ὑπὸ τοῦ θεοῦ
16  εἰς τὸ εἶναίa με λειτουργὸνb ⸂Χριστοῦ Ἰησοῦ⸃ εἰς τὰ ἔθνη, ἱερουργοῦνταc τὸ εὐαγγέλιον τοῦ θεοῦ, ἵνα γένηταιd ἡ προσφορὰe τῶν ἐθνῶν εὐπρόσδεκτος,f ἡγιασμένηg ἐν πνεύματι ἁγίῳ.
17  ἔχωa οὖν ⸀τὴν καύχησινb ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τὰ πρὸς τὸν θεόν·
18  οὐ γὰρ τολμήσωa ⸂τι λαλεῖν⸃b ὧν οὐ κατειργάσατοc Χριστὸς δι’ ἐμοῦ εἰς ὑπακοὴνd ἐθνῶν, λόγῳ καὶ ἔργῳ,
19  ἐν δυνάμει σημείων καὶ τεράτων,a ἐν δυνάμει ⸀πνεύματος· ὥστε με ἀπὸ Ἰερουσαλὴμ καὶ κύκλῳb μέχριc τοῦ Ἰλλυρικοῦd πεπληρωκέναιe τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ,
20  οὕτως δὲ ⸀φιλοτιμούμενονa εὐαγγελίζεσθαιb οὐχ ὅπου ὠνομάσθηc Χριστός, ἵνα μὴ ἐπ’ ἀλλότριονd θεμέλιονe οἰκοδομῶ,f
21  ἀλλὰ καθὼς γέγραπται·a ⸂Οἷς οὐκ ἀνηγγέληb περὶ αὐτοῦ ὄψονται⸃,c καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασινd συνήσουσιν.e
22  Διὸ καὶ ἐνεκοπτόμηνa τὰ πολλὰ τοῦ ἐλθεῖνb πρὸς ὑμᾶς·
23  νυνὶa δὲ μηκέτιb τόπον ἔχωνc ἐν τοῖς κλίμασιd τούτοις, ἐπιποθίανe δὲ ἔχωνf τοῦ ἐλθεῖνg πρὸς ὑμᾶς ἀπὸ ⸀ἱκανῶν ἐτῶν,
24  ὡς ⸀ἂν πορεύωμαιa εἰς τὴν ⸀Σπανίαν,b ἐλπίζωc γὰρ διαπορευόμενοςd θεάσασθαιe ὑμᾶς καὶ ὑφ’ ὑμῶν προπεμφθῆναιf ἐκεῖ ἐὰν ὑμῶν πρῶτον ἀπὸ μέρους ἐμπλησθῶ—g
25  νυνὶa δὲ πορεύομαιb εἰς Ἰερουσαλὴμ διακονῶνc τοῖς ἁγίοις.
26  εὐδόκησανa γὰρ Μακεδονίαb καὶ Ἀχαΐαc κοινωνίανd τινὰ ποιήσασθαιe εἰς τοὺς πτωχοὺς τῶν ἁγίων τῶν ἐν Ἰερουσαλήμ.
27  εὐδόκησανa γάρ, καὶ ὀφειλέταιb ⸂εἰσὶνc αὐτῶν⸃· εἰ γὰρ τοῖς πνευματικοῖςd αὐτῶν ἐκοινώνησανe τὰ ἔθνη, ὀφείλουσινf καὶ ἐν τοῖς σαρκικοῖςg λειτουργῆσαιh αὐτοῖς.
28  τοῦτο οὖν ἐπιτελέσας,a καὶ σφραγισάμενοςb αὐτοῖς τὸν καρπὸν τοῦτον, ἀπελεύσομαιc δι’ ὑμῶν ⸀εἰς Σπανίαν·d
29  οἶδαa δὲ ὅτι ἐρχόμενοςb πρὸς ὑμᾶς ἐν πληρώματιc ⸀εὐλογίαςd Χριστοῦ ἐλεύσομαι.e
30  Παρακαλῶa δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ πνεύματος συναγωνίσασθαίb μοι ἐν ταῖς προσευχαῖς ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν θεόν,
31  ἵνα ῥυσθῶa ἀπὸ τῶν ἀπειθούντωνb ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ⸀καὶ ἡ διακονία μου ἡ εἰς Ἰερουσαλὴμ εὐπρόσδεκτοςc ⸂τοῖς ἁγίοις γένηται⸃,d
32  ἵνα ἐν χαρᾷ ⸀ἐλθὼνa πρὸς ὑμᾶς διὰ θελήματος ⸀θεοῦ συναναπαύσωμαιb ὑμῖν.
33  ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.
16
Συνίστημιa δὲ ὑμῖν Φοίβηνb τὴν ἀδελφὴνc ἡμῶν, οὖσανd ⸀καὶ διάκονονe τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Κεγχρεαῖς,f
2  ἵνα ⸂αὐτὴν προσδέξησθε⸃a ἐν κυρίῳ ἀξίωςb τῶν ἁγίων, καὶ παραστῆτεc αὐτῇ ἐν ᾧ ἂν ὑμῶν χρῄζῃd πράγματι,e καὶ γὰρ αὐτὴ προστάτιςf πολλῶν ἐγενήθηg καὶ ⸂ἐμοῦ αὐτοῦ⸃.
3  Ἀσπάσασθεa Πρίσκανb καὶ Ἀκύλανc τοὺς συνεργούςd μου ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,
4  οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλονa ὑπέθηκαν,b οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶc ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν,
5  καὶ τὴν κατ’ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν. ἀσπάσασθεa Ἐπαίνετονb τὸν ἀγαπητόν μου, ὅς ἐστινc ἀπαρχὴd τῆς ⸀Ἀσίαςe εἰς Χριστόν.
6  ἀσπάσασθεa ⸀Μαριάμ,b ἥτις πολλὰ ἐκοπίασενc εἰς ⸀ὑμᾶς.
7  ἀσπάσασθεa Ἀνδρόνικονb καὶ ⸀Ἰουνίανc τοὺς συγγενεῖςd μου καὶ συναιχμαλώτουςe μου, οἵτινές εἰσινf ἐπίσημοιg ἐν τοῖς ἀποστόλοις, οἳ καὶ πρὸ ἐμοῦ ⸀γέγονανh ἐν Χριστῷ.
8  ἀσπάσασθεa ⸀Ἀμπλιᾶτονb τὸν ἀγαπητόν μου ἐν κυρίῳ.
9  ἀσπάσασθεa Οὐρβανὸνb τὸν συνεργὸνc ἡμῶν ἐν Χριστῷ καὶ Στάχυνd τὸν ἀγαπητόν μου.
10  ἀσπάσασθεa Ἀπελλῆνb τὸν δόκιμονc ἐν Χριστῷ. ἀσπάσασθεd τοὺς ἐκ τῶν Ἀριστοβούλου.e
11  ἀσπάσασθεa Ἡρῳδίωναb τὸν ⸀συγγενῆc μου. ἀσπάσασθεd τοὺς ἐκ τῶν Ναρκίσσουe τοὺς ὄνταςf ἐν κυρίῳ.
12  ἀσπάσασθεa Τρύφαινανb καὶ Τρυφῶσανc τὰς κοπιώσαςd ἐν κυρίῳ. ἀσπάσασθεe Περσίδαf τὴν ἀγαπητήν, ἥτις πολλὰ ἐκοπίασενg ἐν κυρίῳ.
13  ἀσπάσασθεa Ῥοῦφονb τὸν ἐκλεκτὸνc ἐν κυρίῳ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἐμοῦ.
14  ἀσπάσασθεa Ἀσύγκριτον,b Φλέγοντα,c ⸂Ἑρμῆν,d Πατροβᾶν,e Ἑρμᾶν⸃f καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς ἀδελφούς.
15  ἀσπάσασθεa Φιλόλογονb καὶ Ἰουλίαν,c Νηρέαd καὶ τὴν ἀδελφὴνe αὐτοῦ, καὶ Ὀλυμπᾶνf καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς πάντας ἁγίους.
16  Ἀσπάσασθεa ἀλλήλους ἐν φιλήματιb ἁγίῳ. Ἀσπάζονταιc ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι ⸀πᾶσαι τοῦ Χριστοῦ.
17  Παρακαλῶa δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, σκοπεῖνb τοὺς τὰς διχοστασίαςc καὶ τὰ σκάνδαλαd παρὰ τὴν διδαχὴν ἣν ὑμεῖς ἐμάθετεe ποιοῦντας,f καὶ ⸀ἐκκλίνετεg ἀπ’ αὐτῶν·
18  οἱ γὰρ τοιοῦτοι τῷ κυρίῳ ⸀ἡμῶν Χριστῷ οὐ δουλεύουσινa ἀλλὰ τῇ ἑαυτῶν κοιλίᾳ,b καὶ διὰ τῆς χρηστολογίαςc καὶ εὐλογίαςd ἐξαπατῶσιe τὰς καρδίας τῶν ἀκάκων.f
19  ἡ γὰρ ὑμῶν ὑπακοὴa εἰς πάντας ἀφίκετο·b ⸂ἐφ’ ὑμῖν οὖν χαίρω⸃,c θέλωd δὲ ὑμᾶς ⸀σοφοὺςe εἶναιf εἰς τὸ ἀγαθόν, ἀκεραίουςg δὲ εἰς τὸ κακόν.
20  ὁ δὲ θεὸς τῆς εἰρήνης συντρίψειa τὸν Σατανᾶν ὑπὸ τοὺς πόδας ὑμῶν ἐν τάχει.b ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ ⸀Χριστοῦ μεθ’ ὑμῶν.
21  ⸀Ἀσπάζεταιa ὑμᾶς Τιμόθεοςb ὁ συνεργόςc μου, καὶ Λούκιοςd καὶ Ἰάσωνe καὶ Σωσίπατροςf οἱ συγγενεῖςg μου.
22  ἀσπάζομαιa ὑμᾶς ἐγὼ Τέρτιοςb ὁ γράψαςc τὴν ἐπιστολὴνd ἐν κυρίῳ.
23  ἀσπάζεταιa ὑμᾶς Γάϊοςb ὁ ξένοςc μου καὶ ⸂ὅλης τῆς ἐκκλησίας⸃. ἀσπάζεταιd ὑμᾶς Ἔραστοςe ὁ οἰκονόμοςf τῆς πόλεως καὶ Κούαρτοςg ὁ ἀδελφός.
24  ⸂Ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων ὑμῶν.⸃ ⸀Ἀμήν.