Πρὸς Ῥωμαίους

9
Ἀλήθειαν λέγωa ἐν Χριστῷ, οὐ ψεύδομαι,b συμμαρτυρούσηςc μοι τῆς συνειδήσεώς μου ἐν πνεύματι ἁγίῳ,
2  ὅτι λύπηa μοί ἐστινb μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτοςc ὀδύνηd τῇ καρδίᾳ μου·
3  ηὐχόμηνa γὰρ ⸂ἀνάθεμαb εἶναιc αὐτὸς ἐγὼ⸃ ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου τῶν συγγενῶνd μου κατὰ σάρκα,
4  οἵτινές εἰσινa Ἰσραηλῖται,b ὧν ἡ υἱοθεσίαc καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νομοθεσίαd καὶ ἡ λατρείαe καὶ αἱ ἐπαγγελίαι,
5  ὧν οἱ πατέρες, καὶ ἐξ ὧν ὁ χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα, ὁ ὢνa ἐπὶ πάντων, θεὸς εὐλογητὸςb εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
6  Οὐχ οἷονa δὲ ὅτι ἐκπέπτωκενb ὁ λόγος τοῦ θεοῦ. οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραήλ, οὗτοι Ἰσραήλ·
7  οὐδ’ ὅτι εἰσὶνa σπέρμα Ἀβραάμ, πάντες τέκνα, ἀλλ’· Ἐν Ἰσαὰκb κληθήσεταίc σοι σπέρμα.
8  τοῦτ’ ἔστιν,a οὐ τὰ τέκνα τῆς σαρκὸς ταῦτα τέκνα τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίας λογίζεταιb εἰς σπέρμα·
9  ἐπαγγελίας γὰρ ὁ λόγος οὗτος· Κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἐλεύσομαιa καὶ ἔσταιb τῇ Σάρρᾳc υἱός.
10  οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ Ῥεβέκκαa ἐξ ἑνὸς κοίτηνb ἔχουσα,c Ἰσαὰκd τοῦ πατρὸς ἡμῶν·
11  μήπωa γὰρ γεννηθέντωνb μηδὲ πραξάντωνc τι ἀγαθὸν ἢ ⸀φαῦλον,d ἵνα ἡ κατ’ ἐκλογὴνe πρόθεσιςf τοῦ θεοῦ μένῃ,g
12  οὐκ ἐξ ἔργων ἀλλ’ ἐκ τοῦ καλοῦντος,a ἐρρέθηb αὐτῇ ὅτι Ὁ μείζων δουλεύσειc τῷ ἐλάσσονι·d
13  ⸀καθὼς γέγραπται·a Τὸν Ἰακὼβb ἠγάπησα,c τὸν δὲ Ἠσαῦd ἐμίσησα.e
14  Τί οὖν ἐροῦμεν;a μὴ ἀδικίαb παρὰ τῷ θεῷ; μὴ γένοιτο·c
15  τῷ ⸂Μωϋσεῖ γὰρ⸃ λέγει·a Ἐλεήσωb ὃν ἂν ἐλεῶ,c καὶ οἰκτιρήσωd ὃν ἂν οἰκτίρω.e
16  ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντοςa οὐδὲ τοῦ τρέχοντοςb ἀλλὰ τοῦ ἐλεῶντοςc θεοῦ.
17  λέγειa γὰρ ἡ γραφὴ τῷ Φαραὼb ὅτι Εἰς αὐτὸ τοῦτο ἐξήγειράc σε ὅπως ἐνδείξωμαιd ἐν σοὶ τὴν δύναμίν μου, καὶ ὅπως διαγγελῇe τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ.
18  ἄρα οὖν ὃν θέλειa ἐλεεῖ,b ὃν δὲ θέλειc σκληρύνει.d
19  Ἐρεῖςa ⸂μοι οὖν⸃· Τί ⸀οὖν ἔτι μέμφεται;b τῷ γὰρ βουλήματιc αὐτοῦ τίς ἀνθέστηκεν;d
20  ⸂ὦa ἄνθρωπε, μενοῦνγε⸃b σὺ τίς εἶc ὁ ἀνταποκρινόμενοςd τῷ θεῷ; μὴ ἐρεῖe τὸ πλάσμαf τῷ πλάσαντιg Τί με ἐποίησαςh οὕτως;
21  ἢ οὐκ ἔχειa ἐξουσίαν ὁ κεραμεὺςb τοῦ πηλοῦc ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράματοςd ποιῆσαιe ὃ μὲν εἰς τιμὴν σκεῦοςf ὃ δὲ εἰς ἀτιμίαν;g
22  εἰ δὲ θέλωνa ὁ θεὸς ἐνδείξασθαιb τὴν ὀργὴν καὶ γνωρίσαιc τὸ δυνατὸν αὐτοῦ ἤνεγκενd ἐν πολλῇ μακροθυμίᾳe σκεύηf ὀργῆς κατηρτισμέναg εἰς ἀπώλειαν,h
23  ⸀καὶ ἵνα γνωρίσῃa τὸν πλοῦτονb τῆς δόξης αὐτοῦ ἐπὶ σκεύηc ἐλέους,d ἃ προητοίμασενe εἰς δόξαν,
24  οὓς καὶ ἐκάλεσενa ἡμᾶς οὐ μόνον ἐξ Ἰουδαίων ἀλλὰ καὶ ἐξ ἐθνῶν;—
25  ὡς καὶ ἐν τῷ Ὡσηὲa λέγει·b Καλέσωc τὸν οὐ λαόν μου λαόν μου καὶ τὴν οὐκ ἠγαπημένηνd ἠγαπημένην·e
26  καὶ ἔσταιa ἐν τῷ τόπῳ οὗ ἐρρέθηb ⸀αὐτοῖς· Οὐ λαός μου ὑμεῖς, ἐκεῖ κληθήσονταιc υἱοὶ θεοῦ ζῶντος.d
27  Ἠσαΐαςa δὲ κράζειb ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ· Ἐὰν ᾖc ὁ ἀριθμὸςd τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ὡς ἡ ἄμμοςe τῆς θαλάσσης, τὸ ⸀ὑπόλειμμαf σωθήσεται·g
28  λόγον γὰρ συντελῶνa καὶ ⸀συντέμνωνb ποιήσειc κύριος ἐπὶ τῆς γῆς.
29  καὶ καθὼς προείρηκενa Ἠσαΐας·b Εἰ μὴ κύριος Σαβαὼθc ἐγκατέλιπενd ἡμῖν σπέρμα, ὡς Σόδομαe ἂν ἐγενήθημενf καὶ ὡς Γόμορραg ἂν ὡμοιώθημεν.h
30  Τί οὖν ἐροῦμεν;a ὅτι ἔθνη τὰ μὴ διώκονταb δικαιοσύνην κατέλαβενc δικαιοσύνην, δικαιοσύνην δὲ τὴν ἐκ πίστεως·
31  Ἰσραὴλ δὲ διώκωνa νόμον δικαιοσύνης εἰς ⸀νόμον οὐκ ἔφθασεν.b
32  διὰ τί; ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως ἀλλ’ ὡς ἐξ ⸀ἔργων· ⸀προσέκοψανa τῷ λίθῳ τοῦ προσκόμματος,b
33  καθὼς γέγραπται·a Ἰδοὺ τίθημιb ἐν Σιὼνc λίθον προσκόμματοςd καὶ πέτρανe σκανδάλου,f ⸀καὶ ὁ πιστεύωνg ἐπ’ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται.h