Πρὸς Ῥωμαίους

7
Ἢ ἀγνοεῖτε,a ἀδελφοί, γινώσκουσινb γὰρ νόμον λαλῶ,c ὅτι ὁ νόμος κυριεύειd τοῦ ἀνθρώπου ἐφ’ ὅσον χρόνον ζῇ;e
2  ἡ γὰρ ὕπανδροςa γυνὴ τῷ ζῶντιb ἀνδρὶ δέδεταιc νόμῳ· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃd ὁ ἀνήρ, κατήργηταιe ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ ἀνδρός.
3  ἄρα οὖν ζῶντοςa τοῦ ἀνδρὸς μοιχαλὶςb χρηματίσειc ἐὰν γένηταιd ἀνδρὶ ἑτέρῳ· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃe ὁ ἀνήρ, ἐλευθέραf ἐστὶνg ἀπὸ τοῦ νόμου, τοῦ μὴ εἶναιh αὐτὴν μοιχαλίδαi γενομένηνj ἀνδρὶ ἑτέρῳ.
4  Ὥστε, ἀδελφοί μου, καὶ ὑμεῖς ἐθανατώθητεa τῷ νόμῳ διὰ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸ γενέσθαιb ὑμᾶς ἑτέρῳ, τῷ ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντιc ἵνα καρποφορήσωμενd τῷ θεῷ.
5  ὅτε γὰρ ἦμενa ἐν τῇ σαρκί, τὰ παθήματαb τῶν ἁμαρτιῶν τὰ διὰ τοῦ νόμου ἐνηργεῖτοc ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν εἰς τὸ καρποφορῆσαιd τῷ θανάτῳ·
6  νυνὶa δὲ κατηργήθημενb ἀπὸ τοῦ νόμου, ἀποθανόντεςc ἐν ᾧ κατειχόμεθα,d ὥστε δουλεύεινe ἡμᾶς ἐν καινότητιf πνεύματος καὶ οὐ παλαιότητιg γράμματος.h
7  Τί οὖν ἐροῦμεν;a ὁ νόμος ἁμαρτία; μὴ γένοιτο·b ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἔγνωνc εἰ μὴ διὰ νόμου, τήν τε γὰρ ἐπιθυμίαν οὐκ ᾔδεινd εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν·e Οὐκ ἐπιθυμήσεις·f
8  ἀφορμὴνa δὲ λαβοῦσαb ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς κατειργάσατοc ἐν ἐμοὶ πᾶσαν ἐπιθυμίαν, χωρὶς γὰρ νόμου ἁμαρτία νεκρά.
9  ἐγὼ δὲ ἔζωνa χωρὶς νόμου ποτέ· ἐλθούσηςb δὲ τῆς ἐντολῆς ἡ ἁμαρτία ἀνέζησεν,c
10  ἐγὼ δὲ ἀπέθανον,a καὶ εὑρέθηb μοι ἡ ἐντολὴ ἡ εἰς ζωὴν αὕτη εἰς θάνατον·
11  ἡ γὰρ ἁμαρτία ἀφορμὴνa λαβοῦσαb διὰ τῆς ἐντολῆς ἐξηπάτησένc με καὶ δι’ αὐτῆς ἀπέκτεινεν.d
12  ὥστε ὁ μὲν νόμος ἅγιος, καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθή.
13  Τὸ οὖν ἀγαθὸν ἐμοὶ ⸀ἐγένετοa θάνατος; μὴ γένοιτο·b ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία, ἵνα φανῇc ἁμαρτία διὰ τοῦ ἀγαθοῦ μοι κατεργαζομένηd θάνατον· ἵνα γένηταιe καθ’ ὑπερβολὴνf ἁμαρτωλὸς ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς.
14  Οἴδαμενa γὰρ ὅτι ὁ νόμος πνευματικόςb ἐστιν·c ἐγὼ δὲ ⸀σάρκινόςd εἰμι,e πεπραμένοςf ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν.
15  ὃ γὰρ κατεργάζομαιa οὐ γινώσκω·b οὐ γὰρ ὃ θέλωc τοῦτο πράσσω,d ἀλλ’ ὃ μισῶe τοῦτο ποιῶ.f
16  εἰ δὲ ὃ οὐ θέλωa τοῦτο ποιῶ,b σύμφημιc τῷ νόμῳ ὅτι καλός.
17  νυνὶa δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαιb αὐτὸ ἀλλὰ ἡ ⸀οἰκοῦσαc ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία.
18  οἶδαa γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖb ἐν ἐμοί, τοῦτ’ ἔστινc ἐν τῇ σαρκί μου, ἀγαθόν· τὸ γὰρ θέλεινd παράκειταίe μοι, τὸ δὲ κατεργάζεσθαιf τὸ καλὸν ⸀οὔ·
19  οὐ γὰρ ὃ θέλωa ποιῶb ἀγαθόν, ἀλλὰ ὃ οὐ θέλωc κακὸν τοῦτο πράσσω.d
20  εἰ δὲ ὃ οὐ ⸀θέλωa τοῦτο ποιῶ,b οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαιc αὐτὸ ἀλλὰ ἡ οἰκοῦσαd ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία.
21  Εὑρίσκωa ἄρα τὸν νόμον τῷ θέλοντιb ἐμοὶ ποιεῖνc τὸ καλὸν ὅτι ἐμοὶ τὸ κακὸν παράκειται·d
22  συνήδομαιa γὰρ τῷ νόμῳ τοῦ θεοῦ κατὰ τὸν ἔσωb ἄνθρωπον,
23  βλέπωa δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσίν μου ἀντιστρατευόμενονb τῷ νόμῳ τοῦ νοόςc μου καὶ αἰχμαλωτίζοντάd με ⸀ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντιe ἐν τοῖς μέλεσίν μου.
24  ταλαίπωροςa ἐγὼ ἄνθρωπος· τίς με ῥύσεταιb ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;
25  ⸀χάρις τῷ θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν. Ἄρα οὖν αὐτὸς ἐγὼ τῷ μὲν νοῒa δουλεύωb νόμῳ θεοῦ, τῇ δὲ σαρκὶ νόμῳ ἁμαρτίας.