Πρὸς Ῥωμαίους

6
Τί οὖν ἐροῦμεν;a ⸀ἐπιμένωμενb τῇ ἁμαρτίᾳ, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ;c
2  μὴ γένοιτο·a οἵτινες ἀπεθάνομενb τῇ ἁμαρτίᾳ, πῶς ἔτι ζήσομενc ἐν αὐτῇ;
3  ἢ ἀγνοεῖτεa ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημενb εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν;c
4  συνετάφημενa οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματοςb εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθηc Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτως καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητιd ζωῆς περιπατήσωμεν.e
5  Εἰ γὰρ σύμφυτοιa γεγόναμενb τῷ ὁμοιώματιc τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα·d
6  τοῦτο γινώσκοντεςa ὅτι ὁ παλαιὸςb ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη,c ἵνα καταργηθῇd τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ μηκέτιe δουλεύεινf ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ,
7  ὁ γὰρ ἀποθανὼνa δεδικαίωταιb ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας.
8  εἰ δὲ ἀπεθάνομενa σὺν Χριστῷ, πιστεύομενb ὅτι καὶ συζήσομενc αὐτῷ·
9  εἰδότεςa ὅτι Χριστὸς ἐγερθεὶςb ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει,c θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει·d
10  ὃ γὰρ ἀπέθανεν,a τῇ ἁμαρτίᾳ ἀπέθανενb ἐφάπαξ·c ὃ δὲ ζῇ,d ζῇe τῷ θεῷ.
11  οὕτως καὶ ὑμεῖς λογίζεσθεa ἑαυτοὺς ⸂εἶναιb νεκροὺς μὲν⸃ τῇ ἁμαρτίᾳ ζῶνταςc δὲ τῷ θεῷ ἐν Χριστῷ ⸀Ἰησοῦ.
12  Μὴ οὖν βασιλευέτωa ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θνητῷb ὑμῶν σώματι εἰς τὸ ⸀ὑπακούεινc ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτοῦ,
13  μηδὲ παριστάνετεa τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλαb ἀδικίαςc τῇ ἁμαρτίᾳ, ἀλλὰ παραστήσατεd ἑαυτοὺς τῷ θεῷ ⸀ὡσεὶe ἐκ νεκρῶν ζῶνταςf καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλαg δικαιοσύνης τῷ θεῷ.
14  ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει,a οὐ γάρ ἐστεb ὑπὸ νόμον ἀλλὰ ὑπὸ χάριν.
15  Τί οὖν; ⸀ἁμαρτήσωμενa ὅτι οὐκ ἐσμὲνb ὑπὸ νόμον ἀλλὰ ὑπὸ χάριν; μὴ γένοιτο·c
16  οὐκ οἴδατεa ὅτι ᾧ παριστάνετεb ἑαυτοὺς δούλους εἰς ὑπακοήν,c δοῦλοί ἐστεd ᾧ ὑπακούετε,e ἤτοιf ἁμαρτίας εἰς θάνατον ἢ ὑπακοῆςg εἰς δικαιοσύνην;
17  χάρις δὲ τῷ θεῷ ὅτι ἦτεa δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας ὑπηκούσατεb δὲ ἐκ καρδίας εἰς ὃν παρεδόθητεc τύπονd διδαχῆς,
18  ἐλευθερωθέντεςa δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητεb τῇ δικαιοσύνῃ·
19  ἀνθρώπινονa λέγωb διὰ τὴν ἀσθένειανc τῆς σαρκὸς ὑμῶν· ὥσπερ γὰρ παρεστήσατεd τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳe καὶ τῇ ἀνομίᾳf εἰς τὴν ἀνομίαν,g οὕτως νῦν παραστήσατεh τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν.i
20  Ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτεa τῆς ἁμαρτίας, ἐλεύθεροιb ἦτεc τῇ δικαιοσύνῃ.
21  τίνα οὖν καρπὸν εἴχετεa τότε ἐφ’ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε;b τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος·
22  νυνὶa δέ, ἐλευθερωθέντεςb ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντεςc δὲ τῷ θεῷ, ἔχετεd τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν,e τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον.
23  τὰ γὰρ ὀψώνιαa τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισμαb τοῦ θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν.