Πρὸς Ῥωμαίους

4
Τί οὖν ἐροῦμενa ⸀εὑρηκέναιb Ἀβραὰμ τὸν ⸀προπάτοραc ⸀ἡμῶν κατὰ σάρκα;
2  εἰ γὰρ Ἀβραὰμ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη,a ἔχειb καύχημα·c ἀλλ’ οὐ ⸀πρὸς θεόν,
3  τί γὰρ ἡ γραφὴ λέγει;a Ἐπίστευσενb δὲ Ἀβραὰμ τῷ θεῷ καὶ ἐλογίσθηc αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην.
4  τῷ δὲ ἐργαζομένῳa ὁ μισθὸςb οὐ λογίζεταιc κατὰ χάριν ἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα·d
5  τῷ δὲ μὴ ἐργαζομένῳ,a πιστεύοντιb δὲ ἐπὶ τὸν δικαιοῦνταc τὸν ἀσεβῆ,d λογίζεταιe ἡ πίστις αὐτοῦ εἰς δικαιοσύνην,
6  καθάπερa καὶ Δαυὶδ λέγειb τὸν μακαρισμὸνc τοῦ ἀνθρώπου ᾧ ὁ θεὸς λογίζεταιd δικαιοσύνην χωρὶς ἔργων·
7  Μακάριοι ὧν ἀφέθησανa αἱ ἀνομίαιb καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησανc αἱ ἁμαρτίαι,
8  μακάριος ἀνὴρ ⸀οὗ οὐ μὴ λογίσηταιa κύριος ἁμαρτίαν.
9  Ὁ μακαρισμὸςa οὖν οὗτος ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἢ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν;b λέγομενc ⸀γάρ· Ἐλογίσθηd τῷ Ἀβραὰμ ἡ πίστις εἰς δικαιοσύνην.
10  πῶς οὖν ἐλογίσθη;a ἐν περιτομῇ ὄντιb ἢ ἐν ἀκροβυστίᾳ;c οὐκ ἐν περιτομῇ ἀλλ’ ἐν ἀκροβυστίᾳ·d
11  καὶ σημεῖον ἔλαβενa περιτομῆς, σφραγῖδαb τῆς δικαιοσύνης τῆς πίστεως τῆς ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ,c εἰς τὸ εἶναιd αὐτὸν πατέρα πάντων τῶν πιστευόντωνe δι’ ἀκροβυστίας,f εἰς τὸ ⸀λογισθῆναιg αὐτοῖς τὴν δικαιοσύνην,
12  καὶ πατέρα περιτομῆς τοῖς οὐκ ἐκ περιτομῆς μόνον ἀλλὰ καὶ τοῖς στοιχοῦσινa τοῖς ἴχνεσινb τῆς ⸂ἐν ἀκροβυστίᾳc πίστεως⸃ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ.
13  Οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῷ Ἀβραὰμ ἢ τῷ σπέρματι αὐτοῦ, τὸ κληρονόμονa αὐτὸν ⸀εἶναιb κόσμου, ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως·
14  εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμου κληρονόμοι,a κεκένωταιb ἡ πίστις καὶ κατήργηταιc ἡ ἐπαγγελία·
15  ὁ γὰρ νόμος ὀργὴν κατεργάζεται,a οὗ ⸀δὲ οὐκ ἔστινb νόμος, οὐδὲ παράβασις.c
16  Διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως, ἵνα κατὰ χάριν, εἰς τὸ εἶναιa βεβαίανb τὴν ἐπαγγελίαν παντὶ τῷ σπέρματι, οὐ τῷ ἐκ τοῦ νόμου μόνον ἀλλὰ καὶ τῷ ἐκ πίστεως Ἀβραάμ (ὅς ἐστινc πατὴρ πάντων ἡμῶν,
17  καθὼς γέγραπταιa ὅτι Πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικάb σε), κατέναντιc οὗ ἐπίστευσενd θεοῦ τοῦ ζῳοποιοῦντοςe τοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντοςf τὰ μὴ ὄνταg ὡς ὄντα·h
18  ὃς παρ’ ἐλπίδα ἐπ’ ἐλπίδι ἐπίστευσενa εἰς τὸ γενέσθαιb αὐτὸν πατέρα πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον·c Οὕτως ἔσταιd τὸ σπέρμα σου·
19  καὶ μὴ ἀσθενήσαςa τῇ ⸀πίστει κατενόησενb τὸ ἑαυτοῦ ⸀σῶμα νενεκρωμένον,c ἑκατονταετήςd που ὑπάρχων,e καὶ τὴν νέκρωσινf τῆς μήτραςg Σάρρας,h
20  εἰς δὲ τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ θεοῦ οὐ διεκρίθηa τῇ ἀπιστίᾳb ἀλλὰ ἐνεδυναμώθηc τῇ πίστει, δοὺςd δόξαν τῷ θεῷ
21  καὶ πληροφορηθεὶςa ὅτι ὃ ἐπήγγελταιb δυνατός ἐστινc καὶ ποιῆσαι.d
22  ⸀διὸ ἐλογίσθηa αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην.
23  Οὐκ ἐγράφηa δὲ δι’ αὐτὸν μόνον ὅτι ἐλογίσθηb αὐτῷ,
24  ἀλλὰ καὶ δι’ ἡμᾶς οἷς μέλλειa λογίζεσθαι,b τοῖς πιστεύουσινc ἐπὶ τὸν ἐγείρανταd Ἰησοῦν τὸν κύριον ἡμῶν ἐκ νεκρῶν,
25  ὃς παρεδόθηa διὰ τὰ παραπτώματαb ἡμῶν καὶ ἠγέρθηc διὰ τὴν δικαίωσινd ἡμῶν.