Πρὸς Ῥωμαίους

3
Τί οὖν τὸ περισσὸνa τοῦ Ἰουδαίου, ἢ τίς ἡ ὠφέλειαb τῆς περιτομῆς;
2  πολὺ κατὰ πάντα τρόπον.a πρῶτον μὲν ⸀γὰρ ὅτι ἐπιστεύθησανb τὰ λόγιαc τοῦ θεοῦ.
3  τί γάρ; εἰ ἠπίστησάνa τινες, μὴ ἡ ἀπιστίαb αὐτῶν τὴν πίστιν τοῦ θεοῦ καταργήσει;c
4  μὴ γένοιτο·a γινέσθωb δὲ ὁ θεὸς ἀληθής,c πᾶς δὲ ἄνθρωπος ψεύστης,d ⸀καθὼς γέγραπται·e Ὅπως ἂν δικαιωθῇςf ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ ⸀νικήσειςg ἐν τῷ κρίνεσθαίh σε.
5  εἰ δὲ ἡ ἀδικίαa ἡμῶν θεοῦ δικαιοσύνην συνίστησιν,b τί ἐροῦμεν;c μὴ ἄδικοςd ὁ θεὸς ὁ ἐπιφέρωνe τὴν ὀργήν; κατὰ ἄνθρωπον λέγω.f
6  μὴ γένοιτο·a ἐπεὶb πῶς κρινεῖc ὁ θεὸς τὸν κόσμον;
7  εἰ ⸀δὲ ἡ ἀλήθεια τοῦ θεοῦ ἐν τῷ ἐμῷ ψεύσματιa ἐπερίσσευσενb εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ, τί ἔτι κἀγὼ ὡς ἁμαρτωλὸς κρίνομαι,c
8  καὶ μὴ καθὼς βλασφημούμεθαa καὶ καθώς φασίνb τινες ἡμᾶς λέγεινc ὅτι Ποιήσωμενd τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃe τὰ ἀγαθά; ὧν τὸ κρίμαf ἔνδικόνg ἐστιν.h
9  Τί οὖν; προεχόμεθα;a οὐ πάντως,b προῃτιασάμεθαc γὰρ Ἰουδαίους τε καὶ Ἕλληναςd πάντας ὑφ’ ἁμαρτίαν εἶναι,e
10  καθὼς γέγραπταιa ὅτι Οὐκ ἔστινb δίκαιος οὐδὲ εἷς,
11  οὐκ ἔστινa ⸀ὁ συνίων,b οὐκ ἔστινc ⸁ὁ ἐκζητῶνd τὸν θεόν·
12  πάντες ἐξέκλιναν,a ἅμαb ἠχρεώθησαν·c οὐκ ⸀ἔστινd ποιῶνe χρηστότητα,f οὐκ ἔστινg ἕως ἑνός.
13  τάφοςa ἀνεῳγμένοςb ὁ λάρυγξc αὐτῶν, ταῖς γλώσσαις αὐτῶν ἐδολιοῦσαν,d ἰὸςe ἀσπίδωνf ὑπὸ τὰ χείληg αὐτῶν,
14  ὧν τὸ στόμα ἀρᾶς καὶ πικρίαςa γέμει·b
15  ὀξεῖςa οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαιb αἷμα,
16  σύντριμμαa καὶ ταλαιπωρίαb ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν,
17  καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν.a
18  οὐκ ἔστινa φόβος θεοῦ ἀπέναντιb τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.
19  Οἴδαμενa δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγειb τοῖς ἐν τῷ νόμῳ λαλεῖ,c ἵνα πᾶν στόμα φραγῇd καὶ ὑπόδικοςe γένηταιf πᾶς ὁ κόσμος τῷ θεῷ·
20  διότιa ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεταιb πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ, διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσιςc ἁμαρτίας.
21  Νυνὶa δὲ χωρὶς νόμου δικαιοσύνη θεοῦ πεφανέρωται,b μαρτυρουμένηc ὑπὸ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν,
22  δικαιοσύνη δὲ θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς ⸀πάντας τοὺς πιστεύοντας,a οὐ γάρ ἐστινb διαστολή.c
23  πάντες γὰρ ἥμαρτονa καὶ ὑστεροῦνταιb τῆς δόξης τοῦ θεοῦ,
24  δικαιούμενοιa δωρεὰνb τῇ αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆς ἀπολυτρώσεωςc τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ·
25  ὃν προέθετοa ὁ θεὸς ἱλαστήριονb ⸀διὰ πίστεως ἐν τῷ αὐτοῦ αἵματι εἰς ἔνδειξινc τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ διὰ τὴν πάρεσινd τῶν προγεγονότωνe ἁμαρτημάτωνf
26  ἐν τῇ ἀνοχῇa τοῦ θεοῦ, πρὸς ⸀τὴν ἔνδειξινb τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῷ νῦν καιρῷ, εἰς τὸ εἶναιc αὐτὸν δίκαιον καὶ δικαιοῦνταd τὸν ἐκ πίστεως Ἰησοῦ.
27  Ποῦ οὖν ἡ καύχησις;a ἐξεκλείσθη.b διὰ ποίου νόμου; τῶν ἔργων; οὐχί, ἀλλὰ διὰ νόμου πίστεως.
28  λογιζόμεθαa ⸀γὰρ ⸂δικαιοῦσθαιb πίστει⸃ ἄνθρωπον χωρὶς ἔργων νόμου.
29  ἢ Ἰουδαίων ὁ θεὸς μόνον; ⸀οὐχὶ καὶ ἐθνῶν; ναὶ καὶ ἐθνῶν,
30  ⸀εἴπερa εἷς ὁ θεός, ὃς δικαιώσειb περιτομὴν ἐκ πίστεως καὶ ἀκροβυστίανc διὰ τῆς πίστεως.
31  νόμον οὖν καταργοῦμενa διὰ τῆς πίστεως; μὴ γένοιτο,b ἀλλὰ νόμον ⸀ἱστάνομεν.c