Κατὰ Μᾶρκον

4
Καὶ πάλιν ἤρξατοa διδάσκεινb παρὰ τὴν θάλασσαν. καὶ ⸀συνάγεταιc πρὸς αὐτὸν ὄχλος ⸀πλεῖστος, ὥστε αὐτὸν ⸂εἰς πλοῖον ἐμβάντα⸃d καθῆσθαιe ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος πρὸς τὴν θάλασσαν ἐπὶ τῆς γῆς ⸀ἦσαν.f
2  καὶ ἐδίδασκενa αὐτοὺς ἐν παραβολαῖς πολλά καὶ ἔλεγενb αὐτοῖς ἐν τῇ διδαχῇ αὐτοῦ·
3  Ἀκούετε.a ἰδοὺ ἐξῆλθενb ὁ ⸀σπείρωνc σπεῖραι.d
4  καὶ ἐγένετοa ἐν τῷ σπείρεινb ὃ μὲν ἔπεσενc παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἦλθενd τὰ πετεινὰe καὶ κατέφαγενf αὐτό.
5  ⸂καὶ ἄλλο⸃ ἔπεσενa ἐπὶ τὸ πετρῶδεςb ⸀ὅπου οὐκ εἶχενc γῆν πολλήν, καὶ ⸀εὐθὺς ἐξανέτειλενd διὰ τὸ μὴ ἔχεινe βάθοςf γῆς·
6  ⸂καὶ ὅτε ἀνέτειλενa ὁ ἥλιος⸃ ⸀ἐκαυματίσθηb καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχεινc ῥίζανd ἐξηράνθη.e
7  καὶ ἄλλο ἔπεσενa εἰς τὰς ἀκάνθας,b καὶ ἀνέβησανc αἱ ἄκανθαιd καὶ συνέπνιξανe αὐτό, καὶ καρπὸν οὐκ ἔδωκεν.f
8  καὶ ⸀ἄλλα ἔπεσενa εἰς τὴν γῆν τὴν καλήν, καὶ ἐδίδουb καρπὸν ἀναβαίνονταc καὶ ⸀αὐξανόμενα,d καὶ ἔφερενe ⸂ἓν τριάκονταf καὶ ἓν ἑξήκονταg καὶ ἓν⸃ ἑκατόν.h
9  καὶ ἔλεγεν·a ⸂Ὃς ἔχει⸃b ὦτα ἀκούεινc ἀκουέτω.d
10  ⸂Καὶ ὅτε⸃ ἐγένετοa κατὰ μόνας, ⸀ἠρώτωνb αὐτὸν οἱ περὶ αὐτὸν σὺν τοῖς δώδεκα ⸂τὰς παραβολάς⸃.
11  καὶ ἔλεγενa αὐτοῖς· Ὑμῖν ⸂τὸ μυστήριονb δέδοται⸃c τῆς βασιλείας τοῦ θεοῦ· ἐκείνοις δὲ τοῖς ἔξω ἐν παραβολαῖς τὰ πάντα γίνεται,d
12  ἵνα βλέποντεςa βλέπωσιb καὶ μὴ ἴδωσιν,c καὶ ἀκούοντεςd ἀκούωσιe καὶ μὴ συνιῶσιν,f μήποτεg ἐπιστρέψωσινh καὶ ἀφεθῇi ⸀αὐτοῖς.
13  Καὶ λέγειa αὐτοῖς· Οὐκ οἴδατεb τὴν παραβολὴν ταύτην, καὶ πῶς πάσας τὰς παραβολὰς γνώσεσθε;c
14  ὁ σπείρωνa τὸν λόγον σπείρει.b
15  οὗτοι δέ εἰσινa οἱ παρὰ τὴν ὁδὸν ὅπου σπείρεταιb ὁ λόγος, καὶ ὅταν ἀκούσωσινc ⸀εὐθὺς ἔρχεταιd ὁ Σατανᾶς καὶ αἴρειe τὸν λόγον τὸν ἐσπαρμένονf ⸂εἰς αὐτούς⸃.
16  καὶ οὗτοί εἰσινa ⸀ὁμοίως οἱ ἐπὶ τὰ πετρώδηb σπειρόμενοι,c οἳ ὅταν ἀκούσωσινd τὸν λόγον ⸀εὐθὺς μετὰ χαρᾶς λαμβάνουσινe αὐτόν,
17  καὶ οὐκ ἔχουσινa ῥίζανb ἐν ἑαυτοῖς ἀλλὰ πρόσκαιροίc εἰσιν,d εἶταe γενομένηςf θλίψεως ἢ διωγμοῦg διὰ τὸν λόγον ⸀εὐθὺς σκανδαλίζονται.h
18  καὶ ⸀ἄλλοι εἰσὶνa οἱ εἰς τὰς ἀκάνθαςb σπειρόμενοι·c ⸂οὗτοί εἰσιν⸃d οἱ τὸν λόγον ⸀ἀκούσαντες,e
19  καὶ αἱ μέριμναιa τοῦ ⸀αἰῶνος καὶ ἡ ἀπάτηb τοῦ πλούτουc καὶ αἱ περὶ τὰ λοιπὰ ἐπιθυμίαι εἰσπορευόμεναιd συμπνίγουσινe τὸν λόγον, καὶ ἄκαρποςf γίνεται.g
20  καὶ ⸀ἐκεῖνοί εἰσινa οἱ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρέντες,b οἵτινες ἀκούουσινc τὸν λόγον καὶ παραδέχονταιd καὶ καρποφοροῦσινe ⸂ἓν τριάκονταf καὶ ἓν ἑξήκονταg καὶ ἓν⸃ ἑκατόν.h
21  Καὶ ἔλεγενa ⸀αὐτοῖς· Μήτιb ⸂ἔρχεταιc ὁ λύχνος⸃d ἵνα ὑπὸ τὸν μόδιονe τεθῇf ἢ ὑπὸ τὴν κλίνην,g οὐχ ἵνα ἐπὶ τὴν λυχνίανh ⸀τεθῇ;i
22  οὐ γάρ ἐστινa ⸀κρυπτὸνb ἐὰν μὴ ⸀ἵνα φανερωθῇ,c οὐδὲ ἐγένετοd ἀπόκρυφονe ἀλλ’ ἵνα ⸂ἔλθῃf εἰς φανερόν⸃.g
23  εἴ τις ἔχειa ὦτα ἀκούεινb ἀκουέτω.c
24  καὶ ἔλεγενa αὐτοῖς· Βλέπετεb τί ἀκούετε.c ἐν ᾧ μέτρῳd μετρεῖτεe μετρηθήσεταιf ὑμῖν καὶ προστεθήσεταιg ⸀ὑμῖν.
25  ὃς γὰρ ⸀ἔχει,a δοθήσεταιb αὐτῷ· καὶ ὃς οὐκ ἔχει,c καὶ ⸀ὃ ἔχειd ἀρθήσεταιe ἀπ’ αὐτοῦ.
26  Καὶ ἔλεγεν·a Οὕτως ἐστὶνb ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ ⸀ὡς ἄνθρωπος βάλῃc τὸν σπόρονd ἐπὶ τῆς γῆς
27  καὶ καθεύδῃa καὶ ἐγείρηταιb νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ ὁ σπόροςc ⸀βλαστᾷd καὶ μηκύνηταιe ὡς οὐκ οἶδενf αὐτός.
28  ⸀αὐτομάτηa ἡ γῆ καρποφορεῖ,b πρῶτον χόρτον,c ⸂εἶταd στάχυν,e εἶτα⸃f ⸂πλήρηςg σῖτον⸃h ἐν τῷ στάχυϊ.i
29  ὅταν δὲ ⸀παραδοῖa ὁ καρπός, ⸀εὐθὺς ἀποστέλλειb τὸ δρέπανον,c ὅτι παρέστηκενd ὁ θερισμός.e
30  Καὶ ἔλεγεν·a ⸀Πῶς ὁμοιώσωμενb τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ, ἢ ἐν ⸀τίνι ⸂αὐτὴν παραβολῇ θῶμεν⸃;c
31  ὡς ⸀κόκκῳa σινάπεως,b ὃς ὅταν σπαρῇc ἐπὶ τῆς γῆς, ⸂μικρότερον ὂν⸃d πάντων τῶν ⸀σπερμάτων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς—
32  καὶ ὅταν σπαρῇ,a ἀναβαίνειb καὶ γίνεταιc ⸂μεῖζον πάντων τῶν λαχάνων⸃d καὶ ποιεῖe κλάδουςf μεγάλους, ὥστε δύνασθαιg ὑπὸ τὴν σκιὰνh αὐτοῦ τὰ πετεινὰi τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνοῦν.j
33  Καὶ τοιαύταις παραβολαῖς πολλαῖς ἐλάλειa αὐτοῖς τὸν λόγον, καθὼς ἠδύναντοb ἀκούειν·c
34  χωρὶς δὲ παραβολῆς οὐκ ἐλάλειa αὐτοῖς, κατ’ ἰδίαν δὲ τοῖς ⸂ἰδίοις μαθηταῖς⸃ ἐπέλυενb πάντα.
35  Καὶ λέγειa αὐτοῖς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὀψίαςb γενομένης·c Διέλθωμενd εἰς τὸ πέραν.e
36  καὶ ἀφέντεςa τὸν ὄχλον παραλαμβάνουσινb αὐτὸν ὡς ἦνc ἐν τῷ πλοίῳ, καὶ ἄλλα ⸀πλοῖα ἦνd μετ’ αὐτοῦ.
37  καὶ γίνεταιa λαῖλαψb ⸂μεγάλη ἀνέμου⸃, ⸂καὶ τὰ⸃ κύματαc ἐπέβαλλενd εἰς τὸ πλοῖον, ὥστε ⸂ἤδη γεμίζεσθαιe τὸ πλοῖον⸃.
38  καὶ ⸂αὐτὸς ἦν⸃a ⸀ἐν τῇ πρύμνῃb ἐπὶ τὸ προσκεφάλαιονc καθεύδων·d καὶ ⸀ἐγείρουσινe αὐτὸν καὶ λέγουσινf αὐτῷ· Διδάσκαλε, οὐ μέλειg σοι ὅτι ἀπολλύμεθα;h
39  καὶ διεγερθεὶςa ἐπετίμησενb τῷ ἀνέμῳ καὶ εἶπενc τῇ θαλάσσῃ· Σιώπα,d πεφίμωσο.e καὶ ἐκόπασενf ὁ ἄνεμος, καὶ ἐγένετοg γαλήνηh μεγάλη.
40  καὶ εἶπενa αὐτοῖς· Τί δειλοίb ἐστε;c ⸀οὔπωd ἔχετεe πίστιν;
41  καὶ ἐφοβήθησανa φόβον μέγαν, καὶ ἔλεγονb πρὸς ἀλλήλους· Τίς ἄρα οὗτός ἐστινc ὅτι καὶ ὁ ἄνεμος καὶ ἡ θάλασσα ⸀ὑπακούειd αὐτῷ;