2
Καὶ ⸀εἰσελθὼνa
πάλιν εἰς Καφαρναοὺμb
δι’ ⸀ἡμερῶν ἠκούσθηc
ὅτι ⸂ἐν οἴκῳ⸃ ἐστίν·d
2
⸀καὶ συνήχθησανa
πολλοὶ ὥστε μηκέτιb
χωρεῖνc
μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν, καὶ ἐλάλειd
αὐτοῖς τὸν λόγον.
3
καὶ ἔρχονταιa
⸂φέροντεςb
πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν⸃c
αἰρόμενονd
ὑπὸ τεσσάρων.
4
καὶ μὴ δυνάμενοιa
⸀προσενέγκαιb
αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον ἀπεστέγασανc
τὴν στέγηνd
ὅπου ἦν,e
καὶ ἐξορύξαντεςf
χαλῶσιg
τὸν κράβαττονh
⸀ὅπου ὁ παραλυτικὸςi
κατέκειτο.j
5
⸂καὶ ἰδὼν⸃a
ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγειb
τῷ παραλυτικῷ·c
Τέκνον, ⸂ἀφίενταίd
σου⸃ αἱ ⸀ἁμαρτίαι.
6
ἦσανa
δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοιb
καὶ διαλογιζόμενοιc
ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν·
7
Τί οὗτος οὕτως λαλεῖ;a
⸀βλασφημεῖ·b
τίς δύναταιc
ἀφιέναιd
ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ θεός;
8
καὶ ⸀εὐθὺς ἐπιγνοὺςa
ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι ⸀οὕτως διαλογίζονταιb
ἐν ἑαυτοῖς ⸀λέγειc
αὐτοῖς· Τί ταῦτα διαλογίζεσθεd
ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;
9
τί ἐστινa
εὐκοπώτερον,b
εἰπεῖνc
τῷ παραλυτικῷ·d
⸀Ἀφίενταίe
σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν·f
⸀Ἔγειρεg
καὶ ἆρονh
⸂τὸν κράβαττόνi
σου⸃ καὶ περιπάτει;j
10
ἵνα δὲ εἰδῆτεa
ὅτι ἐξουσίαν ἔχειb
ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ⸂ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναιc
ἁμαρτίας⸃— λέγειd
τῷ παραλυτικῷ·e
11
Σοὶ λέγω,a
⸀ἔγειρεb
ἆρονc
τὸν κράβαττόνd
σου καὶ ὕπαγεe
εἰς τὸν οἶκόν σου.
12
καὶ ἠγέρθηa
⸂καὶ εὐθὺς⸃ ἄραςb
τὸν κράβαττονc
ἐξῆλθενd
⸀ἔμπροσθεν πάντων, ὥστε ἐξίστασθαιe
πάντας καὶ δοξάζεινf
τὸν θεὸν λέγονταςg
ὅτι ⸂Οὕτως οὐδέποτε⸃h
εἴδομεν.i
13
Καὶ ἐξῆλθενa
πάλιν παρὰ τὴν θάλασσαν· καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἤρχετοb
πρὸς αὐτόν, καὶ ἐδίδασκενc
αὐτούς.
14
καὶ παράγωνa
εἶδενb
Λευὶνc
τὸν τοῦ Ἁλφαίουd
καθήμενονe
ἐπὶ τὸ τελώνιον,f
καὶ λέγειg
αὐτῷ· Ἀκολούθειh
μοι. καὶ ἀναστὰςi
ἠκολούθησενj
αὐτῷ.
15
Καὶ ⸀γίνεταιa
κατακεῖσθαιb
αὐτὸν ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ, καὶ πολλοὶ τελῶναιc
καὶ ἁμαρτωλοὶ συνανέκειντοd
τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, ἦσανe
γὰρ πολλοὶ καὶ ⸀ἠκολούθουνf
αὐτῷ.
16
καὶ οἱ γραμματεῖς ⸂τῶν Φαρισαίων⸃ ⸀ἰδόντεςa
⸂ὅτι ἐσθίει⸃b
μετὰ τῶν ⸂ἁμαρτωλῶν καὶ τελωνῶν⸃c
ἔλεγονd
τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ⸀Ὅτι μετὰ τῶν ⸂τελωνῶνe
καὶ ἁμαρτωλῶν⸃ ⸀ἐσθίει;f
17
καὶ ἀκούσαςa
ὁ Ἰησοῦς λέγειb
αὐτοῖς ⸀ὅτι Οὐ χρείαν ἔχουσινc
οἱ ἰσχύοντεςd
ἰατροῦe
ἀλλ’ οἱ κακῶςf
ἔχοντες·g
οὐκ ἦλθονh
καλέσαιi
δικαίους ἀλλὰ ⸀ἁμαρτωλούς.
18
Καὶ ἦσανa
οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ ⸀Φαρισαῖοι νηστεύοντες.b
καὶ ἔρχονταιc
καὶ λέγουσινd
αὐτῷ· Διὰ τί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ ⸀μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν,e
οἱ δὲ σοὶf
μαθηταὶ οὐ νηστεύουσιν;g
19
καὶ εἶπενa
αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Μὴ δύνανταιb
οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνοςc
ἐν ᾧ ὁ νυμφίοςd
μετ’ αὐτῶν ἐστινe
νηστεύειν;f
ὅσον χρόνον ⸂ἔχουσινg
τὸν νυμφίονh
μετ’ αὐτῶν⸃ οὐ δύνανταιi
νηστεύειν·j
20
ἐλεύσονταιa
δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇb
ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίος,c
καὶ τότε νηστεύσουσινd
ἐν ⸂ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ⸃.
21
⸀Οὐδεὶς ἐπίβλημαa
ῥάκουςb
ἀγνάφουc
ἐπιράπτειd
ἐπὶ ⸂ἱμάτιον παλαιόν⸃·e
εἰ δὲ μή, αἴρειf
τὸ πλήρωμαg
⸀ἀπ’ αὐτοῦ τὸ καινὸν τοῦ παλαιοῦ,h
καὶ χεῖρονi
σχίσμαj
γίνεται.k
22
καὶ οὐδεὶς βάλλειa
οἶνον νέονb
εἰς ἀσκοὺςc
παλαιούς·d
εἰ δὲ μή, ⸂ῥήξειe
ὁ οἶνος⸃ τοὺς ἀσκούς,f
καὶ ὁ οἶνος ⸂ἀπόλλυταιg
καὶ οἱ ἀσκοί⸃.h
ἀλλὰ οἶνον νέονi
εἰς ἀσκοὺςj
⸀καινούς.
23
Καὶ ἐγένετοa
⸂αὐτὸν ἐν τοῖς σάββασιν παραπορεύεσθαι⸃b
διὰ τῶν σπορίμων,c
καὶ ⸂οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἤρξαντο⸃d
ὁδὸν ποιεῖνe
τίλλοντεςf
τοὺς στάχυας.g
24
καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἔλεγονa
αὐτῷ· Ἴδε τί ⸀ποιοῦσινb
τοῖς σάββασιν ὃ οὐκ ἔξεστιν;c
25
καὶ ⸀λέγειa
αὐτοῖς· Οὐδέποτεb
ἀνέγνωτεc
τί ἐποίησενd
Δαυὶδ ὅτε χρείαν ἔσχενe
καὶ ἐπείνασενf
αὐτὸς καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ;
26
⸀πῶς εἰσῆλθενa
εἰς τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ ἐπὶ Ἀβιαθὰρb
ἀρχιερέως καὶ τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεωςc
ἔφαγεν,d
οὓς οὐκ ἔξεστινe
φαγεῖνf
εἰ μὴ ⸂τοὺς ἱερεῖς⸃, καὶ ἔδωκενg
καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ οὖσιν;h
27
καὶ ἔλεγενa
αὐτοῖς· Τὸ σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετοb
⸀καὶ οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ σάββατον·
28
ὥστε κύριός ἐστινa
ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου.