Κατὰ Μαθθαῖον

5
Ἰδὼνa δὲ τοὺς ὄχλους ἀνέβηb εἰς τὸ ὄρος· καὶ καθίσαντοςc αὐτοῦ προσῆλθανd αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ·
2καὶ ἀνοίξαςa τὸ στόμα αὐτοῦ ἐδίδασκενb αὐτοὺς λέγων·c
3Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστινa βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
4μακάριοι οἱ πενθοῦντες,a ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται.b
5μακάριοι οἱ πραεῖς,a ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιb τὴν γῆν.
6μακάριοι οἱ πεινῶντεςa καὶ διψῶντεςb τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται.c
7μακάριοι οἱ ἐλεήμονες,a ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται.b
8μακάριοι οἱ καθαροὶa τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν θεὸν ὄψονται.b
9μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί,a ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ θεοῦ κληθήσονται.b
10μακάριοι οἱ δεδιωγμένοιa ἕνεκενb δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστινc βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
11μακάριοί ἐστεa ὅταν ὀνειδίσωσινb ὑμᾶς καὶ διώξωσινc καὶ εἴπωσινd πᾶν ⸀πονηρὸν καθ’ ὑμῶν ψευδόμενοιe ἕνεκενf ἐμοῦ.
12χαίρετεa καὶ ἀγαλλιᾶσθε,b ὅτι μισθὸςc ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς· οὕτως γὰρ ἐδίωξανd τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν.
13Ὑμεῖς ἐστεa τὸ ἅλαςb τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλαςc μωρανθῇ,d ἐν τίνι ἁλισθήσεται;e εἰς οὐδὲν ἰσχύειf ἔτι εἰ μὴ ⸂βληθὲνg ἔξω⸃ καταπατεῖσθαιh ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων.
14Ὑμεῖς ἐστεa τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναταιb πόλις κρυβῆναιc ἐπάνωd ὄρους κειμένη·e
15οὐδὲ καίουσινa λύχνονb καὶ τιθέασινc αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιονd ἀλλ’ ἐπὶ τὴν λυχνίαν,e καὶ λάμπειf πᾶσιν τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ.
16οὕτως λαμψάτωa τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσινb ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσινc τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
17Μὴ νομίσητεa ὅτι ἦλθονb καταλῦσαιc τὸν νόμον τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθονd καταλῦσαιe ἀλλὰ πληρῶσαι·f
18ἀμὴν γὰρ λέγωa ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃb οὐρανὸς καὶ γῆ, ἰῶταc ἓν μία κεραίαd οὐ μὴ παρέλθῃe ἀπὸ τοῦ νόμου, ἕως ἂν πάντα γένηται.f
19ὃς ἐὰν οὖν λύσῃa μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστωνb καὶ διδάξῃc οὕτως τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστοςd κληθήσεταιe ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ’ ἂν ποιήσῃf καὶ διδάξῃ,g οὗτος μέγας κληθήσεταιh ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.
20λέγωa γὰρ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃb ⸂ὑμῶν δικαιοσύνη⸃ πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητεc εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.
21Ἠκούσατεa ὅτι ἐρρέθηb τοῖς ἀρχαίοις·c Οὐ φονεύσεις·d ὃς δ’ ἂν φονεύσῃ,e ἔνοχοςf ἔσταιg τῇ κρίσει.
22ἐγὼ δὲ λέγωa ὑμῖν ὅτι πᾶς ὀργιζόμενοςb τῷ ἀδελφῷ ⸀αὐτοῦ ἔνοχοςc ἔσταιd τῇ κρίσει· ὃς δ’ ἂν εἴπῃe τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ· Ῥακά,f ἔνοχοςg ἔσταιh τῷ συνεδρίῳ·i ὃς δ’ ἂν εἴπῃ·j Μωρέ,k ἔνοχοςl ἔσταιm εἰς τὴν γέεννανn τοῦ πυρός.
23ἐὰν οὖν προσφέρῃςa τὸ δῶρόνb σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριονc κἀκεῖd μνησθῇςe ὅτι ἀδελφός σου ἔχειf τι κατὰ σοῦ,
24ἄφεςa ἐκεῖ τὸ δῶρόνb σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίουc καὶ ὕπαγεd πρῶτον διαλλάγηθιe τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼνf πρόσφερεg τὸ δῶρόνh σου.
25ἴσθιa εὐνοῶνb τῷ ἀντιδίκῳc σου ταχὺd ἕως ὅτου εἶe ⸂μετ’ αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ⸃, μήποτέf σε παραδῷg ἀντίδικοςh τῷ κριτῇ,i καὶ ⸀κριτὴςj τῷ ὑπηρέτῃ,k καὶ εἰς φυλακὴν βληθήσῃ·l
26ἀμὴν λέγωa σοι, οὐ μὴ ἐξέλθῃςb ἐκεῖθενc ἕως ἂν ἀποδῷςd τὸν ἔσχατον κοδράντην.e
27Ἠκούσατεa ὅτι ἐρρέθη·b Οὐ μοιχεύσεις.c
28ἐγὼ δὲ λέγωa ὑμῖν ὅτι πᾶς βλέπωνb γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαιc αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσενd αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ.
29εἰ δὲ ὀφθαλμός σου δεξιὸς σκανδαλίζειa σε, ἔξελεb αὐτὸν καὶ βάλεc ἀπὸ σοῦ, συμφέρειd γάρ σοι ἵνα ἀπόληταιe ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇf εἰς γέενναν.g
30καὶ εἰ δεξιά σου χεὶρ σκανδαλίζειa σε, ἔκκοψονb αὐτὴν καὶ βάλεc ἀπὸ σοῦ, συμφέρειd γάρ σοι ἵνα ἀπόληταιe ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου ⸂εἰς γέεννανf ἀπέλθῃ⸃.g
31Ἐρρέθηa ⸀δέ· Ὃς ἂν ἀπολύσῃb τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, δότωc αὐτῇ ἀποστάσιον.d
32ἐγὼ δὲ λέγωa ὑμῖν ὅτι ⸂πᾶς ἀπολύων⸃b τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸςc λόγου πορνείαςd ποιεῖe αὐτὴν ⸀μοιχευθῆναι,f καὶ ὃς ἐὰν ἀπολελυμένηνg γαμήσῃh μοιχᾶται.i
33Πάλιν ἠκούσατεa ὅτι ἐρρέθηb τοῖς ἀρχαίοις·c Οὐκ ἐπιορκήσεις,d ἀποδώσειςe δὲ τῷ κυρίῳ τοὺς ὅρκουςf σου.
34ἐγὼ δὲ λέγωa ὑμῖν μὴ ὀμόσαιb ὅλως·c μήτε ἐν τῷ οὐρανῷ, ὅτι θρόνος ἐστὶνd τοῦ θεοῦ·
35μήτε ἐν τῇ γῇ, ὅτι ὑποπόδιόνa ἐστινb τῶν ποδῶν αὐτοῦ· μήτε εἰς Ἱεροσόλυμα, ὅτι πόλις ἐστὶνc τοῦ μεγάλου βασιλέως·
36μήτε ἐν τῇ κεφαλῇ σου ὀμόσῃς,a ὅτι οὐ δύνασαιb μίαν τρίχαc λευκὴνd ⸂ποιῆσαιe μέλαιναν⸃.f
37ἔστωa δὲ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸνb τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν.c
38Ἠκούσατεa ὅτι ἐρρέθη·b Ὀφθαλμὸν ἀντὶc ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόνταd ἀντὶe ὀδόντος.f
39ἐγὼ δὲ λέγωa ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναιb τῷ πονηρῷ· ἀλλ’ ὅστις σε ⸀ῥαπίζειc ⸀εἰς τὴν δεξιὰν ⸀σιαγόνα,d στρέψονe αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην·
40καὶ τῷ θέλοντίa σοι κριθῆναιb καὶ τὸν χιτῶνάc σου λαβεῖν,d ἄφεςe αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον·
41καὶ ὅστις σε ἀγγαρεύσειa μίλιονb ἕν, ὕπαγεc μετ’ αὐτοῦ δύο.
42τῷ αἰτοῦντίa σε ⸀δός,b καὶ τὸν θέλονταc ἀπὸ σοῦ δανίσασθαιd μὴ ἀποστραφῇς.e
43Ἠκούσατεa ὅτι ἐρρέθη·b Ἀγαπήσειςc τὸν πλησίονd σου καὶ μισήσειςe τὸν ἐχθρόν σου.
44ἐγὼ δὲ λέγωa ὑμῖν, ἀγαπᾶτεb τοὺς ἐχθροὺς ⸀ὑμῶν καὶ προσεύχεσθεc ὑπὲρ ⸀τῶν διωκόντωνd ὑμᾶς·
45ὅπως γένησθεa υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ⸀ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλειb ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχειc ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους.d
46ἐὰν γὰρ ἀγαπήσητεa τοὺς ἀγαπῶνταςb ὑμᾶς, τίνα μισθὸνc ἔχετε;d οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναιe ⸂τὸ αὐτὸ⸃ ποιοῦσιν;f
47καὶ ἐὰν ἀσπάσησθεa τοὺς ⸀ἀδελφοὺς ὑμῶν μόνον, τί περισσὸνb ποιεῖτε;c οὐχὶ καὶ οἱ ⸀ἐθνικοὶd ⸂τὸ αὐτὸ⸃ ποιοῦσιν;e
48Ἔσεσθεa οὖν ὑμεῖς τέλειοιb ⸀ὡς πατὴρ ὑμῶν ⸀οὐράνιοςc τέλειόςd ἐστιν.e