Κατὰ Μαθθαῖον

22
Καὶ ἀποκριθεὶςa ὁ Ἰησοῦς πάλιν εἶπενb ⸂ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς⸃ λέγων·c
2  Ὡμοιώθηa ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὅστις ἐποίησενb γάμουςc τῷ υἱῷ αὐτοῦ.
3  καὶ ἀπέστειλενa τοὺς δούλους αὐτοῦ καλέσαιb τοὺς κεκλημένουςc εἰς τοὺς γάμους,d καὶ οὐκ ἤθελονe ἐλθεῖν.f
4  πάλιν ἀπέστειλενa ἄλλους δούλους λέγων·b Εἴπατεc τοῖς κεκλημένοις·d Ἰδοὺ τὸ ἄριστόνe μου ⸀ἡτοίμακα,f οἱ ταῦροίg μου καὶ τὰ σιτιστὰh τεθυμένα,i καὶ πάντα ἕτοιμα·j δεῦτεk εἰς τοὺς γάμους.l
5  οἱ δὲ ἀμελήσαντεςa ἀπῆλθον,b ⸀ὃς μὲν εἰς τὸν ἴδιον ἀγρόν, ⸁ὃς δὲ ⸀ἐπὶ τὴν ἐμπορίανc αὐτοῦ·
6  οἱ δὲ λοιποὶ κρατήσαντεςa τοὺς δούλους αὐτοῦ ὕβρισανb καὶ ἀπέκτειναν.c
7  ⸂ὁ δὲ βασιλεὺς⸃ ὠργίσθη,a καὶ πέμψαςb τὰ στρατεύματαc αὐτοῦ ἀπώλεσενd τοὺς φονεῖςe ἐκείνους καὶ τὴν πόλιν αὐτῶν ἐνέπρησεν.f
8  τότε λέγειa τοῖς δούλοις αὐτοῦ· Ὁ μὲν γάμοςb ἕτοιμόςc ἐστιν,d οἱ δὲ κεκλημένοιe οὐκ ἦσανf ἄξιοι·
9  πορεύεσθεa οὖν ἐπὶ τὰς διεξόδουςb τῶν ὁδῶν, καὶ ὅσους ⸀ἐὰν εὕρητεc καλέσατεd εἰς τοὺς γάμους.e
10  καὶ ἐξελθόντεςa οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι εἰς τὰς ὁδοὺς συνήγαγονb πάντας ⸀οὓς εὗρον,c πονηρούς τε καὶ ἀγαθούς· καὶ ἐπλήσθηd ὁ ⸀γάμοςe ἀνακειμένων.f
11  εἰσελθὼνa δὲ ὁ βασιλεὺς θεάσασθαιb τοὺς ἀνακειμένουςc εἶδενd ἐκεῖ ἄνθρωπον οὐκ ἐνδεδυμένονe ἔνδυμαf γάμου·g
12  καὶ λέγειa αὐτῷ· Ἑταῖρε,b πῶς εἰσῆλθεςc ὧδε μὴ ἔχωνd ἔνδυμαe γάμου;f ὁ δὲ ἐφιμώθη.g
13  τότε ⸂ὁ βασιλεὺς εἶπεν⸃a τοῖς διακόνοις·b Δήσαντεςc αὐτοῦ πόδας καὶ χεῖρας ⸂ἐκβάλετεd αὐτὸν⸃ εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον·e ἐκεῖ ἔσταιf ὁ κλαυθμὸςg καὶ ὁ βρυγμὸςh τῶν ὀδόντων.i
14  πολλοὶ γάρ εἰσινa κλητοὶb ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.c
15  Τότε πορευθέντεςa οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιονb ἔλαβονc ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσινd ἐν λόγῳ.
16  καὶ ἀποστέλλουσινa αὐτῷ τοὺς μαθητὰς αὐτῶν μετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶνb ⸀λέγοντες·c Διδάσκαλε, οἴδαμενd ὅτι ἀληθὴςe εἶf καὶ τὴν ὁδὸν τοῦ θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ διδάσκεις,g καὶ οὐ μέλειh σοι περὶ οὐδενός, οὐ γὰρ βλέπειςi εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων·
17  εἰπὸνa οὖν ἡμῖν τί σοι δοκεῖ·b ἔξεστινc δοῦναιd κῆνσονe Καίσαριf ἢ οὔ;
18  γνοὺςa δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πονηρίανb αὐτῶν εἶπεν·c Τί με πειράζετε,d ὑποκριταί;e
19  ἐπιδείξατέa μοι τὸ νόμισμαb τοῦ κήνσου.c οἱ δὲ προσήνεγκανd αὐτῷ δηνάριον.e
20  καὶ λέγειa αὐτοῖς· Τίνος ἡ εἰκὼνb αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή;c
21  λέγουσινa ⸀αὐτῷ· Καίσαρος.b τότε λέγειc αὐτοῖς· Ἀπόδοτεd οὖν τὰ Καίσαροςe Καίσαριf καὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ.
22  καὶ ἀκούσαντεςa ἐθαύμασαν,b καὶ ἀφέντεςc αὐτὸν ἀπῆλθαν.d
23  Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ προσῆλθονa αὐτῷ Σαδδουκαῖοι,b ⸀λέγοντεςc μὴ εἶναιd ἀνάστασιν, καὶ ἐπηρώτησανe αὐτὸν
24  λέγοντες·a Διδάσκαλε, Μωϋσῆς εἶπεν·b Ἐάν τις ἀποθάνῃc μὴ ἔχωνd τέκνα, ἐπιγαμβρεύσειe ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ ἀναστήσειf σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ.
25  ἦσανa δὲ παρ’ ἡμῖν ἑπτὰ ἀδελφοί· καὶ ὁ πρῶτος ⸀γήμαςb ἐτελεύτησεν,c καὶ μὴ ἔχωνd σπέρμα ἀφῆκενe τὴν γυναῖκα αὐτοῦ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ·
26  ὁμοίως καὶ ὁ δεύτερος καὶ ὁ τρίτος, ἕως τῶν ἑπτά·
27  ὕστερονa δὲ πάντων ἀπέθανενb ⸀ἡ γυνή.
28  ἐν τῇ ⸂ἀναστάσει οὖν⸃ τίνος τῶν ἑπτὰ ἔσταιa γυνή; πάντες γὰρ ἔσχονb αὐτήν.
29  Ἀποκριθεὶςa δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπενb αὐτοῖς· Πλανᾶσθεc μὴ εἰδότεςd τὰς γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ θεοῦ·
30  ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσινa οὔτε ⸀γαμίζονται,b ἀλλ’ ὡς ἄγγελοι ⸀θεοῦ ἐν ⸀τῷ οὐρανῷ εἰσιν·c
31  περὶ δὲ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν οὐκ ἀνέγνωτεa τὸ ῥηθὲνb ὑμῖν ὑπὸ τοῦ θεοῦ λέγοντος·c
32  Ἐγώ εἰμιa ὁ θεὸς Ἀβραὰμ καὶ ὁ θεὸς Ἰσαὰκb καὶ ὁ θεὸς Ἰακώβ;c οὐκ ἔστινd ⸂ὁ θεὸς⸃ νεκρῶν ἀλλὰ ζώντων.e
33  καὶ ἀκούσαντεςa οἱ ὄχλοι ἐξεπλήσσοντοb ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ.
34  Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντεςa ὅτι ἐφίμωσενb τοὺς Σαδδουκαίουςc συνήχθησανd ἐπὶ τὸ αὐτό.
35  καὶ ἐπηρώτησενa εἷς ἐξ αὐτῶν νομικὸςb πειράζωνc ⸀αὐτόν·
36  Διδάσκαλε, ποία ἐντολὴ μεγάλη ἐν τῷ νόμῳ;
37  ὁ ⸀δὲ ἔφηa αὐτῷ· Ἀγαπήσειςb κύριον τὸν θεόν σου ἐν ὅλῃ ⸀τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ ⸁τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳc σου·
38  αὕτη ἐστὶνa ⸂ἡ μεγάλη καὶ πρώτη⸃ ἐντολή.
39  Δευτέρα ⸀δὲ ὁμοία ⸀αὐτῇ· Ἀγαπήσειςa τὸν πλησίονb σου ὡς σεαυτόν.
40  ἐν ταύταις ταῖς δυσὶν ἐντολαῖς ὅλος ὁ νόμος ⸂κρέματαιa καὶ οἱ προφῆται⸃.
41  Συνηγμένωνa δὲ τῶν Φαρισαίων ἐπηρώτησενb αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς
42  λέγων·a Τί ὑμῖν δοκεῖb περὶ τοῦ χριστοῦ; τίνος υἱός ἐστιν;c λέγουσινd αὐτῷ· Τοῦ Δαυίδ.
43  λέγειa αὐτοῖς· Πῶς οὖν Δαυὶδ ἐν πνεύματι ⸂καλεῖb αὐτὸν κύριον⸃ λέγων·c
44  ⸀Εἶπενa κύριος τῷ κυρίῳ μου· Κάθουb ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶc τοὺς ἐχθρούς σου ⸀ὑποκάτωd τῶν ποδῶν σου;
45  εἰ οὖν Δαυὶδ καλεῖa αὐτὸν κύριον, πῶς υἱὸς αὐτοῦ ἐστιν;b
46  καὶ οὐδεὶς ἐδύνατοa ⸂ἀποκριθῆναιb αὐτῷ⸃ λόγον, οὐδὲ ἐτόλμησένc τις ἀπ’ ἐκείνης τῆς ἡμέρας ἐπερωτῆσαιd αὐτὸν οὐκέτι.