Κατὰ Λουκᾶν

15
Ἦσανa δὲ ⸂αὐτῷ ἐγγίζοντες⸃b πάντες οἱ τελῶναιc καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀκούεινd αὐτοῦ.
2  καὶ διεγόγγυζονa οἵ ⸀τε Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς λέγοντεςb ὅτι Οὗτος ἁμαρτωλοὺς προσδέχεταιc καὶ συνεσθίειd αὐτοῖς.
3  εἶπενa δὲ πρὸς αὐτοὺς τὴν παραβολὴν ταύτην λέγων·b
4  Τίς ἄνθρωπος ἐξ ὑμῶν ἔχωνa ἑκατὸνb πρόβατα καὶ ⸀ἀπολέσαςc ⸂ἐξ αὐτῶν ἓν⸃ οὐ καταλείπειd τὰ ἐνενήκονταe ἐννέαf ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ πορεύεταιg ἐπὶ τὸ ἀπολωλὸςh ἕως εὕρῃi αὐτό;
5  καὶ εὑρὼνa ἐπιτίθησινb ἐπὶ τοὺς ὤμουςc ⸀αὐτοῦ χαίρων,d
6  καὶ ἐλθὼνa εἰς τὸν οἶκον συγκαλεῖb τοὺς φίλουςc καὶ τοὺς γείτονας,d λέγωνe αὐτοῖς· Συγχάρητέf μοι ὅτι εὗρονg τὸ πρόβατόν μου τὸ ἀπολωλός.h
7  λέγωa ὑμῖν ὅτι οὕτως χαρὰ ⸂ἐν τῷ οὐρανῷ ἔσται⸃b ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντιc ἢ ἐπὶ ἐνενήκονταd ἐννέαe δικαίοις οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσινf μετανοίας.g
8  Ἢ τίς γυνὴ δραχμὰςa ἔχουσαb δέκα,c ἐὰν ἀπολέσῃd δραχμὴνe μίαν, οὐχὶ ἅπτειf λύχνονg καὶ σαροῖh τὴν οἰκίαν καὶ ζητεῖi ἐπιμελῶςj ἕως ⸀οὗ εὕρῃ;k
9  καὶ εὑροῦσαa ⸀συγκαλεῖb τὰς φίλαςc ⸀καὶ γείτοναςd λέγουσα·e Συγχάρητέf μοι ὅτι εὗρονg τὴν δραχμὴνh ἣν ἀπώλεσα.i
10  οὕτως, λέγωa ὑμῖν, ⸂γίνεταιb χαρὰ⸃ ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ θεοῦ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι.c
11  Εἶπενa δέ· Ἄνθρωπός τις εἶχενb δύο υἱούς.
12  καὶ εἶπενa ὁ νεώτεροςb αὐτῶν τῷ πατρί· Πάτερ, δόςc μοι τὸ ἐπιβάλλονd μέρος τῆς οὐσίας·e ⸂ὁ δὲ⸃ διεῖλενf αὐτοῖς τὸν βίον.g
13  καὶ μετ’ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼνa ⸀πάντα ὁ νεώτεροςb υἱὸς ἀπεδήμησενc εἰς χώρανd μακράν,e καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισενf τὴν οὐσίανg αὐτοῦ ζῶνh ἀσώτως.i
14  δαπανήσαντοςa δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετοb λιμὸςc ⸀ἰσχυρὰd κατὰ τὴν χώρανe ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατοf ὑστερεῖσθαι.g
15  καὶ πορευθεὶςa ἐκολλήθηb ἑνὶ τῶν πολιτῶνc τῆς χώραςd ἐκείνης, καὶ ἔπεμψενe αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκεινf χοίρους·g
16  καὶ ἐπεθύμειa ⸂γεμίσαιb τὴν κοιλίανc αὐτοῦ ἀπὸ⸃ τῶν κερατίωνd ὧν ἤσθιονe οἱ χοῖροι,f καὶ οὐδεὶς ἐδίδουg αὐτῷ.
17  εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼνa ⸀ἔφη·b Πόσοιc μίσθιοιd τοῦ πατρός μου ⸀περισσεύονταιe ἄρτων, ἐγὼ δὲ ⸂λιμῷf ὧδε⸃ ἀπόλλυμαι·g
18  ἀναστὰςa πορεύσομαιb πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶc αὐτῷ· Πάτερ, ἥμαρτονd εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου,
19  ⸀οὐκέτι εἰμὶa ἄξιος κληθῆναιb υἱός σου· ποίησόνc με ὡς ἕνα τῶν μισθίωνd σου.
20  καὶ ἀναστὰςa ἦλθενb πρὸς τὸν πατέρα ⸀ἑαυτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰνc ἀπέχοντοςd εἶδενe αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθηf καὶ δραμὼνg ἐπέπεσενh ἐπὶ τὸν τράχηλονi αὐτοῦ καὶ κατεφίλησενj αὐτόν.
21  εἶπενa δὲ ⸂ὁ υἱὸς αὐτῷ⸃· Πάτερ, ἥμαρτονb εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, ⸀οὐκέτι εἰμὶc ἄξιος κληθῆναιd υἱός ⸀σου.
22  εἶπενa δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ⸀Ταχὺb ⸀ἐξενέγκατεc στολὴνd τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατεe αὐτόν, καὶ δότεf δακτύλιονg εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματαh εἰς τοὺς πόδας,
23  καὶ ⸀φέρετεa τὸν μόσχονb τὸν σιτευτόν,c θύσατε,d καὶ φαγόντεςe εὐφρανθῶμεν,f
24  ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦνa καὶ ἀνέζησεν,b ⸂ἦνc ἀπολωλὼς⸃d καὶ εὑρέθη.e καὶ ἤρξαντοf εὐφραίνεσθαι.g
25  Ἦνa δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενοςb ἤγγισενc τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσενd συμφωνίαςe καὶ χορῶν,f
26  καὶ προσκαλεσάμενοςa ἕνα τῶν παίδωνb ἐπυνθάνετοc τί ⸀ἂν εἴηd ταῦτα·
27  ὁ δὲ εἶπενa αὐτῷ ὅτι Ὁ ἀδελφός σου ἥκει,b καὶ ἔθυσενc ὁ πατήρ σου τὸν μόσχονd τὸν σιτευτόν,e ὅτι ὑγιαίνονταf αὐτὸν ἀπέλαβεν.g
28  ὠργίσθηa δὲ καὶ οὐκ ἤθελενb εἰσελθεῖν.c ὁ ⸀δὲ πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼνd παρεκάλειe αὐτόν.
29  ὁ δὲ ἀποκριθεὶςa εἶπενb τῷ πατρὶ ⸀αὐτοῦ· Ἰδοὺ τοσαῦταc ἔτη δουλεύωd σοι καὶ οὐδέποτεe ἐντολήν σου παρῆλθον,f καὶ ἐμοὶ οὐδέποτεg ἔδωκαςh ἔριφονi ἵνα μετὰ τῶν φίλωνj μου εὐφρανθῶ·k
30  ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος ὁ καταφαγώνa σου τὸν βίονb ⸀μετὰ πορνῶνc ἦλθεν,d ἔθυσαςe αὐτῷ τὸν ⸂σιτευτὸνf μόσχον⸃.g
31  ὁ δὲ εἶπενa αὐτῷ· Τέκνον, σὺ πάντοτε μετ’ ἐμοῦ εἶ,b καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σάc ἐστιν·d
32  εὐφρανθῆναιa δὲ καὶ χαρῆναιb ἔδει,c ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦνd καὶ ⸀ἔζησεν,e καὶ ⸀ἀπολωλὼςf καὶ εὑρέθη.g