Κατὰ Λουκᾶν

12
Ἐν οἷς ἐπισυναχθεισῶνa τῶν μυριάδωνb τοῦ ὄχλου, ὥστε καταπατεῖνc ἀλλήλους, ἤρξατοd λέγεινe πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ πρῶτον· Προσέχετεf ἑαυτοῖς ἀπὸ τῆς ζύμης,g ⸂ἥτις ἐστὶνh ὑπόκρισις,i τῶν Φαρισαίων⸃.
2  οὐδὲν δὲ συγκεκαλυμμένονa ἐστὶνb ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται,c καὶ κρυπτὸνd ὃ οὐ γνωσθήσεται.e
3  ἀνθ’a ὧν ὅσα ἐν τῇ σκοτίᾳb εἴπατεc ἐν τῷ φωτὶ ἀκουσθήσεται,d καὶ ὃ πρὸς τὸ οὖς ἐλαλήσατεe ἐν τοῖς ταμείοιςf κηρυχθήσεταιg ἐπὶ τῶν δωμάτων.h
4  Λέγωa δὲ ὑμῖν τοῖς φίλοιςb μου, μὴ φοβηθῆτεc ἀπὸ τῶν ἀποκτεινόντωνd τὸ σῶμα καὶ μετὰ ταῦτα μὴ ἐχόντωνe περισσότερόνf τι ποιῆσαι.g
5  ὑποδείξωa δὲ ὑμῖν τίνα φοβηθῆτε·b φοβήθητεc τὸν μετὰ τὸ ἀποκτεῖναιd ⸂ἔχονταe ἐξουσίαν⸃ ἐμβαλεῖνf εἰς τὴν γέενναν·g ναί, λέγωh ὑμῖν, τοῦτον φοβήθητε.i
6  οὐχὶ πέντε στρουθίαa ⸀πωλοῦνταιb ἀσσαρίωνc δύο; καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐκ ἔστινd ἐπιλελησμένονe ἐνώπιον τοῦ θεοῦ.
7  ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχεςa τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠρίθμηνται·b ⸀μὴ φοβεῖσθε·c πολλῶν στρουθίωνd διαφέρετε.e
8  Λέγωa δὲ ὑμῖν, πᾶς ὃς ἂν ⸀ὁμολογήσῃb ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογήσειc ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ θεοῦ·
9  ὁ δὲ ἀρνησάμενόςa με ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἀπαρνηθήσεταιb ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ θεοῦ.
10  καὶ πᾶς ὃς ἐρεῖa λόγον εἰς τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεταιb αὐτῷ τῷ δὲ εἰς τὸ ἅγιον πνεῦμα βλασφημήσαντιc οὐκ ἀφεθήσεται.d
11  ὅταν δὲ ⸀εἰσφέρωσινa ὑμᾶς ἐπὶ τὰς συναγωγὰς καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, μὴ ⸀μεριμνήσητεb πῶς ⸂ἢ τί⸃ ἀπολογήσησθεc ἢ τί εἴπητε·d
12  τὸ γὰρ ἅγιον πνεῦμα διδάξειa ὑμᾶς ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἃ δεῖb εἰπεῖν.c
13  Εἶπενa δέ τις ⸂ἐκ τοῦ ὄχλου αὐτῷ⸃· Διδάσκαλε, εἰπὲb τῷ ἀδελφῷ μου μερίσασθαιc μετ’ ἐμοῦ τὴν κληρονομίαν.d
14  ὁ δὲ εἶπενa αὐτῷ· Ἄνθρωπε, τίς με κατέστησενb ⸀κριτὴνc ἢ μεριστὴνd ἐφ’ ὑμᾶς;
15  εἶπενa δὲ πρὸς αὐτούς· Ὁρᾶτεb καὶ φυλάσσεσθεc ἀπὸ ⸀πάσης πλεονεξίας,d ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύεινe τινὶ ἡ ζωὴ ⸀αὐτοῦ ἐστινf ἐκ τῶν ὑπαρχόντωνg ⸀αὐτῷ.
16  εἶπενa δὲ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς λέγων·b Ἀνθρώπου τινὸς πλουσίουc εὐφόρησενd ἡ χώρα.e
17  καὶ διελογίζετοa ἐν ⸀ἑαυτῷ λέγων·b Τί ποιήσω,c ὅτι οὐκ ἔχωd ποῦ συνάξωe τοὺς καρπούς μου;
18  καὶ εἶπεν·a Τοῦτο ποιήσω·b καθελῶc μου τὰς ἀποθήκαςd καὶ μείζονας οἰκοδομήσω,e καὶ συνάξωf ἐκεῖ πάντα ⸂τὸν σῖτον⸃g καὶ τὰ ἀγαθά μου,
19  καὶ ἐρῶa τῇ ψυχῇ μου· Ψυχή, ἔχειςb πολλὰ ἀγαθὰ κείμεναc εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου,d φάγε,e πίε,f εὐφραίνου.g
20  εἶπενa δὲ αὐτῷ ὁ θεός· ⸀Ἄφρων,b ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ⸀ἀπαιτοῦσινc ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας,d τίνι ἔσται;e
21  οὕτως ὁ θησαυρίζωνa ⸀ἑαυτῷ καὶ μὴ εἰς θεὸν πλουτῶν.b
22  Εἶπενa δὲ πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ· Διὰ τοῦτο ⸂λέγωb ὑμῖν⸃, μὴ μεριμνᾶτεc τῇ ⸀ψυχῇ τί φάγητε,d μηδὲ τῷ ⸀σώματι τί ἐνδύσησθε.e
23  ἡ ⸀γὰρ ψυχὴ πλεῖόν ἐστινa τῆς τροφῆςb καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος.c
24  κατανοήσατεa τοὺς κόρακαςb ὅτι οὐ σπείρουσινc οὐδὲ θερίζουσιν,d οἷς οὐκ ἔστινe ταμεῖονf οὐδὲ ἀποθήκη,g καὶ ὁ θεὸς τρέφειh αὐτούς· πόσῳi μᾶλλον ὑμεῖς διαφέρετεj τῶν πετεινῶν.k
25  τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶνa δύναταιb ⸂ἐπὶ τὴν ἡλικίανc αὐτοῦ προσθεῖναι⸃d ⸀πῆχυν;e
26  εἰ οὖν ⸀οὐδὲ ἐλάχιστονa δύνασθε,b τί περὶ τῶν λοιπῶν μεριμνᾶτε;c
27  κατανοήσατεa τὰ κρίναb πῶς αὐξάνει·c οὐ κοπιᾷd οὐδὲ νήθει·e λέγωf δὲ ὑμῖν, οὐδὲ Σολομὼνg ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετοh ὡς ἓν τούτων.
28  εἰ δὲ ⸂ἐν ἀγρῷ τὸν χόρτονa ὄνταb σήμερον⸃ καὶ αὔριονc εἰς κλίβανονd βαλλόμενονe ὁ θεὸς οὕτως ⸀ἀμφιέζει,f πόσῳg μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι.h
29  καὶ ὑμεῖς μὴ ζητεῖτεa τί φάγητεb ⸀καὶ τί πίητε,c καὶ μὴ μετεωρίζεσθε,d
30  ταῦτα γὰρ πάντα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου ⸀ἐπιζητοῦσιν,a ὑμῶν δὲ ὁ πατὴρ οἶδενb ὅτι χρῄζετεc τούτων.
31  πλὴν ζητεῖτεa τὴν βασιλείαν ⸀αὐτοῦ, καὶ ⸀ταῦτα προστεθήσεταιb ὑμῖν.
32  Μὴ φοβοῦ,a τὸ μικρὸν ποίμνιον,b ὅτι εὐδόκησενc ὁ πατὴρ ὑμῶν δοῦναιd ὑμῖν τὴν βασιλείαν.
33  πωλήσατεa τὰ ὑπάρχονταb ὑμῶν καὶ δότεc ἐλεημοσύνην·d ποιήσατεe ἑαυτοῖς βαλλάντιαf μὴ παλαιούμενα,g θησαυρὸνh ἀνέκλειπτονi ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ὅπου κλέπτηςj οὐκ ἐγγίζειk οὐδὲ σὴςl διαφθείρει·m
34  ὅπου γάρ ἐστινa ὁ θησαυρὸςb ὑμῶν, ἐκεῖ καὶ ἡ καρδία ὑμῶν ἔσται.c
35  Ἔστωσανa ὑμῶν αἱ ὀσφύεςb περιεζωσμέναιc καὶ οἱ λύχνοιd καιόμενοι,e
36  καὶ ὑμεῖς ὅμοιοι ἀνθρώποις προσδεχομένοιςa τὸν κύριον ἑαυτῶν πότε ἀναλύσῃb ἐκ τῶν γάμων,c ἵνα ἐλθόντοςd καὶ κρούσαντοςe εὐθέως ἀνοίξωσινf αὐτῷ.
37  μακάριοι οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι, οὓς ἐλθὼνa ὁ κύριος εὑρήσειb γρηγοροῦντας·c ἀμὴν λέγωd ὑμῖν ὅτι περιζώσεταιe καὶ ἀνακλινεῖf αὐτοὺς καὶ παρελθὼνg διακονήσειh αὐτοῖς.
38  ⸂κἂνa ἐν τῇ δευτέρᾳ κἂν⸃b ἐν τῇ τρίτῃ φυλακῇ ἔλθῃc καὶ εὕρῃd οὕτως, μακάριοί ⸀εἰσινe ἐκεῖνοι.
39  Τοῦτο δὲ γινώσκετεa ὅτι εἰ ᾔδειb ὁ οἰκοδεσπότηςc ποίᾳ ὥρᾳ ὁ κλέπτηςd ἔρχεται,e ⸂οὐκ ἂν⸃ ἀφῆκενf ⸀διορυχθῆναιg τὸν οἶκον αὐτοῦ.
40  καὶ ⸀ὑμεῖς γίνεσθεa ἕτοιμοι,b ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτεc ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.d
41  Εἶπενa ⸀δὲ ὁ Πέτρος· Κύριε, πρὸς ἡμᾶς τὴν παραβολὴν ταύτην λέγειςb ἢ καὶ πρὸς πάντας;
42  ⸂καὶ εἶπεν⸃a ὁ κύριος· Τίς ἄρα ἐστὶνb ὁ πιστὸς οἰκονόμος,c ⸀ὁ φρόνιμος,d ὃν καταστήσειe ὁ κύριος ἐπὶ τῆς θεραπείαςf αὐτοῦ τοῦ διδόναιg ἐν καιρῷ ⸀τὸ σιτομέτριον;h
43  μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, ὃν ἐλθὼνa ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσειb ποιοῦνταc οὕτως·
44  ἀληθῶςa λέγωb ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσιν τοῖς ὑπάρχουσινc αὐτοῦ καταστήσειd αὐτόν.
45  ἐὰν δὲ εἴπῃa ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· Χρονίζειb ὁ κύριός μου ἔρχεσθαι,c καὶ ἄρξηταιd τύπτεινe τοὺς παῖδαςf καὶ τὰς παιδίσκας,g ἐσθίεινh τε καὶ πίνεινi καὶ μεθύσκεσθαι,j
46  ἥξειa ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷb καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει,c καὶ διχοτομήσειd αὐτὸν καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀπίστωνe θήσει.f
47  ἐκεῖνος δὲ ὁ δοῦλος ὁ γνοὺςa τὸ θέλημα τοῦ κυρίου ⸀αὐτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσαςb ⸀ἢ ποιήσαςc πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ δαρήσεταιd πολλάς·
48  ὁ δὲ μὴ γνοὺςa ποιήσαςb δὲ ἄξια πληγῶνc δαρήσεταιd ὀλίγας. παντὶ δὲ ᾧ ἐδόθηe πολύ, πολὺ ζητηθήσεταιf παρ’ αὐτοῦ, καὶ ᾧ παρέθεντοg πολύ, περισσότερονh αἰτήσουσινi αὐτόν.
49  Πῦρ ἦλθονa βαλεῖνb ⸀ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ τί θέλωc εἰ ἤδη ἀνήφθη;d
50  βάπτισμαa δὲ ἔχωb βαπτισθῆναι,c καὶ πῶς συνέχομαιd ἕως ⸀ὅτου τελεσθῇ.e
51  δοκεῖτεa ὅτι εἰρήνην παρεγενόμηνb δοῦναιc ἐν τῇ γῇ; οὐχί, λέγωd ὑμῖν, ἀλλ’ ἢ διαμερισμόν.e
52  ἔσονταιa γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν πέντε ἐν ⸂ἑνὶ οἴκῳ⸃ διαμεμερισμένοι,b τρεῖς ἐπὶ δυσὶν καὶ δύο ἐπὶ τρισίν,
53  ⸀διαμερισθήσονταιa πατὴρ ἐπὶ υἱῷ καὶ υἱὸς ἐπὶ πατρί, μήτηρ ⸀ἐπὶ ⸀θυγατέραb καὶ θυγάτηρc ἐπὶ ⸂τὴν μητέρα⸃, πενθερὰd ἐπὶ τὴν νύμφηνe αὐτῆς καὶ νύμφηf ἐπὶ τὴν ⸀πενθεράν.g
54  Ἔλεγενa δὲ καὶ τοῖς ὄχλοις· Ὅταν ⸀ἴδητεb νεφέληνc ἀνατέλλουσανd ⸀ἐπὶ δυσμῶν,e εὐθέως λέγετεf ⸀ὅτι Ὄμβροςg ἔρχεται,h καὶ γίνεταιi οὕτως·
55  καὶ ὅταν νότονa πνέοντα,b λέγετεc ὅτι Καύσωνd ἔσται,e καὶ γίνεται.f
56  ὑποκριταί,a τὸ πρόσωπον τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ οἴδατεb δοκιμάζειν,c τὸν ⸂δὲ καιρὸν⸃ τοῦτον πῶς ⸂οὐκ οἴδατεd δοκιμάζειν⸃;e
57  Τί δὲ καὶ ἀφ’ ἑαυτῶν οὐ κρίνετεa τὸ δίκαιον;
58  ὡς γὰρ ὑπάγειςa μετὰ τοῦ ἀντιδίκουb σου ἐπ’ ἄρχοντα, ἐν τῇ ὁδῷ δὸςc ἐργασίανd ἀπηλλάχθαιe ἀπ’ αὐτοῦ, μήποτεf κατασύρῃg σε πρὸς τὸν κριτήν,h καὶ ὁ κριτήςi σε ⸀παραδώσειj τῷ πράκτορι,k καὶ ὁ πράκτωρl σε ⸀βαλεῖm εἰς φυλακήν.
59  λέγωa σοι, οὐ μὴ ἐξέλθῃςb ἐκεῖθενc ἕως ⸂καὶ τὸ⸃ ἔσχατον λεπτὸνd ἀποδῷς.e