Ἰακὠβου

1
Ἰάκωβος θεοῦ καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ δοῦλος ταῖς δώδεκα φυλαῖς ταῖς ἐν τῇ διασπορᾷa χαίρειν.b
2  Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε,a ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖςb περιπέσητεc ποικίλοις,d
3  γινώσκοντεςa ὅτι τὸ δοκίμιονb ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεταιc ὑπομονήν·
4  ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειονa ἐχέτω,b ἵνα ἦτεc τέλειοιd καὶ ὁλόκληροι,e ἐν μηδενὶ λειπόμενοι.f
5  Εἰ δέ τις ὑμῶν λείπεταιa σοφίας, αἰτείτωb παρὰ τοῦ διδόντοςc θεοῦ πᾶσιν ἁπλῶςd καὶ ⸀μὴ ὀνειδίζοντος,e καὶ δοθήσεταιf αὐτῷ·
6  αἰτείτωa δὲ ἐν πίστει, μηδὲν διακρινόμενος,b ὁ γὰρ διακρινόμενοςc ἔοικενd κλύδωνιe θαλάσσης ἀνεμιζομένῳf καὶ ῥιπιζομένῳ·g
7  μὴ γὰρ οἰέσθωa ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὅτι λήμψεταίb τι παρὰ τοῦ κυρίου
8  ἀνὴρ δίψυχος,a ἀκατάστατοςb ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ.
9  Καυχάσθωa δὲ ὁ ἀδελφὸς ὁ ταπεινὸςb ἐν τῷ ὕψειc αὐτοῦ,
10  ὁ δὲ πλούσιοςa ἐν τῇ ταπεινώσειb αὐτοῦ, ὅτι ὡς ἄνθοςc χόρτουd παρελεύσεται.e
11  ἀνέτειλενa γὰρ ὁ ἥλιος σὺν τῷ καύσωνιb καὶ ἐξήρανενc τὸν χόρτον,d καὶ τὸ ἄνθοςe αὐτοῦ ἐξέπεσενf καὶ ἡ εὐπρέπειαg τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἀπώλετο·h οὕτως καὶ ὁ πλούσιοςi ἐν ταῖς πορείαιςj αὐτοῦ μαρανθήσεται.k
12  Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένειa πειρασμόν,b ὅτι δόκιμοςc γενόμενοςd λήμψεταιe τὸν στέφανονf τῆς ζωῆς, ὃν ⸀ἐπηγγείλατοg τοῖς ἀγαπῶσινh αὐτόν.
13  μηδεὶς πειραζόμενοςa λεγέτωb ὅτι Ἀπὸ θεοῦ πειράζομαι·c ὁ γὰρ θεὸς ἀπείραστόςd ἐστινe κακῶν, πειράζειf δὲ αὐτὸς οὐδένα.
14  ἕκαστος δὲ πειράζεταιa ὑπὸ τῆς ἰδίας ἐπιθυμίας ἐξελκόμενοςb καὶ δελεαζόμενος·c
15  εἶταa ἡ ἐπιθυμία συλλαβοῦσαb τίκτειc ἁμαρτίαν, ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσαd ἀποκύειe θάνατον.
16  μὴ πλανᾶσθε,a ἀδελφοί μου ἀγαπητοί.
17  Πᾶσα δόσιςa ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημαb τέλειονc ἄνωθένd ἐστιν,e καταβαῖνονf ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων, παρ’ ᾧ οὐκ ἔνιg παραλλαγὴh ἢ τροπῆςi ἀποσκίασμα.j
18  βουληθεὶςa ἀπεκύησενb ἡμᾶς λόγῳ ἀληθείας, εἰς τὸ εἶναιc ἡμᾶς ἀπαρχήνd τινα τῶν αὐτοῦ κτισμάτων.e
19  ⸀Ἴστε,a ἀδελφοί μου ἀγαπητοί. ἔστωb ⸀δὲ πᾶς ἄνθρωπος ταχὺςc εἰς τὸ ἀκοῦσαι,d βραδὺςe εἰς τὸ λαλῆσαι,f βραδὺςg εἰς ὀργήν,
20  ὀργὴ γὰρ ἀνδρὸς δικαιοσύνην θεοῦ ⸂οὐκ ἐργάζεται⸃.a
21  διὸ ἀποθέμενοιa πᾶσαν ῥυπαρίανb καὶ περισσείανc κακίαςd ἐν πραΰτητιe δέξασθεf τὸν ἔμφυτονg λόγον τὸν δυνάμενονh σῶσαιi τὰς ψυχὰς ὑμῶν.
22  Γίνεσθεa δὲ ποιηταὶb λόγου καὶ μὴ ⸂ἀκροαταὶc μόνον⸃ παραλογιζόμενοιd ἑαυτούς.
23  ὅτι εἴ τις ἀκροατὴςa λόγου ἐστὶνb καὶ οὐ ποιητής,c οὗτος ἔοικενd ἀνδρὶ κατανοοῦντιe τὸ πρόσωπον τῆς γενέσεωςf αὐτοῦ ἐν ἐσόπτρῳ,g
24  κατενόησενa γὰρ ἑαυτὸν καὶ ἀπελήλυθενb καὶ εὐθέως ἐπελάθετοc ὁποῖοςd ἦν.e
25  ὁ δὲ παρακύψαςa εἰς νόμον τέλειονb τὸν τῆς ἐλευθερίαςc καὶ παραμείνας,d ⸀οὐκ ἀκροατὴςe ἐπιλησμονῆςf γενόμενοςg ἀλλὰ ποιητὴςh ἔργου, οὗτος μακάριος ἐν τῇ ποιήσειi αὐτοῦ ἔσται.j
26  Εἴ τις δοκεῖa θρησκὸςb ⸀εἶναιc μὴ χαλιναγωγῶνd γλῶσσαν ⸀αὐτοῦ ἀλλὰ ἀπατῶνe καρδίαν ⸀αὐτοῦ, τούτου μάταιοςf ἡ θρησκεία.g
27  θρησκείαa καθαρὰb καὶ ἀμίαντοςc παρὰ ⸀τῷ θεῷ καὶ πατρὶ αὕτη ἐστίν,d ἐπισκέπτεσθαιe ὀρφανοὺςf καὶ χήραςg ἐν τῇ θλίψει αὐτῶν, ἄσπιλονh ἑαυτὸν τηρεῖνi ἀπὸ τοῦ κόσμου.
2
Ἀδελφοί μου, μὴ ἐν προσωπολημψίαιςa ἔχετεb τὴν πίστιν τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς δόξης;
2  ἐὰν γὰρ εἰσέλθῃa ⸀εἰς συναγωγὴν ὑμῶν ἀνὴρ χρυσοδακτύλιοςb ἐν ἐσθῆτιc λαμπρᾷ,d εἰσέλθῃe δὲ καὶ πτωχὸς ἐν ῥυπαρᾷf ἐσθῆτι,g
3  ⸂ἐπιβλέψητεa δὲ⸃ ἐπὶ τὸν φοροῦνταb τὴν ἐσθῆταc τὴν λαμπρὰνd καὶ ⸀εἴπητε·e Σὺ κάθουf ὧδε καλῶς, καὶ τῷ πτωχῷ εἴπητε·g Σὺ στῆθιh ⸂ἢ κάθουi ἐκεῖ⸃ ὑπὸ τὸ ὑποπόδιόνj μου,
4  ⸀οὐ διεκρίθητεa ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐγένεσθεb κριταὶc διαλογισμῶνd πονηρῶν;
5  ἀκούσατε,a ἀδελφοί μου ἀγαπητοί. οὐχ ὁ θεὸς ἐξελέξατοb τοὺς πτωχοὺς ⸂τῷ κόσμῳ⸃ πλουσίουςc ἐν πίστει καὶ κληρονόμουςd τῆς βασιλείας ἧς ἐπηγγείλατοe τοῖς ἀγαπῶσινf αὐτόν;
6  ὑμεῖς δὲ ἠτιμάσατεa τὸν πτωχόν. οὐχ οἱ πλούσιοιb καταδυναστεύουσινc ὑμῶν, καὶ αὐτοὶ ἕλκουσινd ὑμᾶς εἰς κριτήρια;e
7  οὐκ αὐτοὶ βλασφημοῦσινa τὸ καλὸν ὄνομα τὸ ἐπικληθὲνb ἐφ’ ὑμᾶς;
8  Εἰ μέντοιa νόμον τελεῖτεb βασιλικὸνc κατὰ τὴν γραφήν Ἀγαπήσειςd τὸν πλησίονe σου ὡς σεαυτόν, καλῶς ποιεῖτε·f
9  εἰ δὲ προσωπολημπτεῖτε,a ἁμαρτίαν ἐργάζεσθε,b ἐλεγχόμενοιc ὑπὸ τοῦ νόμου ὡς παραβάται.d
10  ὅστις γὰρ ὅλον τὸν νόμον ⸂τηρήσῃ,a πταίσῃ⸃b δὲ ἐν ἑνί, γέγονενc πάντων ἔνοχος.d
11  ὁ γὰρ εἰπώνa Μὴ ⸀μοιχεύσῃςb εἶπενc καί Μὴ ⸀φονεύσῃς·d εἰ δὲ οὐ ⸂μοιχεύειςe φονεύεις⸃f δέ, γέγοναςg παραβάτηςh νόμου.
12  οὕτως λαλεῖτεa καὶ οὕτως ποιεῖτεb ὡς διὰ νόμου ἐλευθερίαςc μέλλοντεςd κρίνεσθαι.e
13  ἡ γὰρ κρίσις ἀνέλεοςa τῷ μὴ ποιήσαντιb ἔλεος·c κατακαυχᾶταιd ⸀ἔλεοςe κρίσεως.
14  ⸀Τί ὄφελος,a ἀδελφοί μου, ἐὰν πίστιν λέγῃb τις ἔχεινc ἔργα δὲ μὴ ἔχῃ;d μὴ δύναταιe ἡ πίστις σῶσαιf αὐτόν;
15  ⸀ἐὰν ἀδελφὸς ἢ ἀδελφὴa γυμνοὶb ὑπάρχωσινc καὶ ⸀λειπόμενοιd τῆς ἐφημέρουe τροφῆς,f
16  εἴπῃa δέ τις αὐτοῖς ἐξ ὑμῶν· Ὑπάγετεb ἐν εἰρήνῃ, θερμαίνεσθεc καὶ χορτάζεσθε,d μὴ δῶτεe δὲ αὐτοῖς τὰ ἐπιτήδειαf τοῦ σώματος, ⸀τί ὄφελος;g
17  οὕτως καὶ ἡ πίστις, ἐὰν μὴ ⸂ἔχῃa ἔργα⸃, νεκρά ἐστινb καθ’ ἑαυτήν.
18  Ἀλλ’ ἐρεῖa τις· Σὺ πίστιν ἔχειςb κἀγὼ ἔργα ἔχω.c δεῖξόνd μοι τὴν πίστιν σου ⸀χωρὶς τῶν ⸀ἔργων, κἀγώ ⸂σοι δείξω⸃e ἐκ τῶν ἔργων μου τὴν ⸀πίστιν.
19  σὺ πιστεύειςa ὅτι ⸂εἷς ἐστινb ὁ θεός⸃; καλῶς ποιεῖς·c καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσινd καὶ φρίσσουσιν.e
20  θέλειςa δὲ γνῶναι,b ὦc ἄνθρωπε κενέ,d ὅτι ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων ⸀ἀργήe ἐστιν;f
21  Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ἡμῶν οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη,a ἀνενέγκαςb Ἰσαὰκc τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον;d
22  βλέπειςa ὅτι ἡ πίστις συνήργειb τοῖς ἔργοις αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ἔργων ἡ πίστις ἐτελειώθη,c
23  καὶ ἐπληρώθηa ἡ γραφὴ ἡ λέγουσα·b Ἐπίστευσενc δὲ Ἀβραὰμ τῷ θεῷ, καὶ ἐλογίσθηd αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην, καὶ φίλοςe θεοῦ ἐκλήθη.f
24  ⸀ὁρᾶτεa ὅτι ἐξ ἔργων δικαιοῦταιb ἄνθρωπος καὶ οὐκ ἐκ πίστεως μόνον.
25  ὁμοίως δὲ καὶ Ῥαὰβa ἡ πόρνηb οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη,c ὑποδεξαμένηd τοὺς ἀγγέλους καὶ ἑτέρᾳ ὁδῷ ἐκβαλοῦσα;e
26  ὥσπερ ⸀γὰρ τὸ σῶμα χωρὶς πνεύματος νεκρόν ἐστιν,a οὕτως καὶ ἡ πίστις ⸀χωρὶς ἔργων νεκρά ἐστιν.b
3
Μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε,a ἀδελφοί μου, εἰδότεςb ὅτι μεῖζον κρίμαc λημψόμεθα·d
2  πολλὰ γὰρ πταίομενa ἅπαντες. εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει,b οὗτος τέλειοςc ἀνήρ, δυνατὸς χαλιναγωγῆσαιd καὶ ὅλον τὸ σῶμα.
3  ⸂εἰ δὲ⸃ τῶν ἵππωνa τοὺς χαλινοὺςb εἰς τὰ στόματα βάλλομενc ⸀εἰς τὸ πείθεσθαιd αὐτοὺς ἡμῖν, καὶ ὅλον τὸ σῶμα αὐτῶν μετάγομεν.e
4  ἰδοὺ καὶ τὰ πλοῖα, τηλικαῦταa ὄνταb καὶ ὑπὸ ⸂ἀνέμων σκληρῶν⸃c ἐλαυνόμενα,d μετάγεταιe ὑπὸ ἐλαχίστουf πηδαλίουg ὅπου ⸂ἡ ὁρμὴh τοῦ εὐθύνοντοςi βούλεται⸃·j
5  οὕτως καὶ ἡ γλῶσσα μικρὸν μέλος ἐστὶνa καὶ ⸂μεγάλα αὐχεῖ⸃.b Ἰδοὺ ⸀ἡλίκονc πῦρ ἡλίκηνd ὕληνe ἀνάπτει·f
6  καὶ ἡ γλῶσσα πῦρ, ὁ κόσμος τῆς ⸀ἀδικίαςa ἡ γλῶσσα καθίσταταιb ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν, ἡ σπιλοῦσαc ὅλον τὸ σῶμα καὶ φλογίζουσαd τὸν τροχὸνe τῆς γενέσεωςf καὶ φλογιζομένηg ὑπὸ τῆς γεέννης.h
7  πᾶσα γὰρ φύσιςa θηρίων τε καὶ πετεινῶνb ἑρπετῶνc τε καὶ ἐναλίωνd δαμάζεταιe καὶ δεδάμασταιf τῇ φύσειg τῇ ἀνθρωπίνῃ·h
8  τὴν δὲ γλῶσσαν οὐδεὶς ⸂δαμάσαιa δύναταιb ἀνθρώπων⸃· ⸀ἀκατάστατονc κακόν, μεστὴd ἰοῦe θανατηφόρου.f
9  ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμενa τὸν ⸀κύριον καὶ πατέρα, καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθαb τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καθ’ ὁμοίωσινc θεοῦ γεγονότας·d
10  ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος ἐξέρχεταιa εὐλογίαb καὶ κατάρα.c οὐ χρή,d ἀδελφοί μου, ταῦτα οὕτως γίνεσθαι.e
11  μήτιa ἡ πηγὴb ἐκ τῆς αὐτῆς ὀπῆςc βρύειd τὸ γλυκὺe καὶ τὸ πικρόν;f
12  μὴ δύναται,a ἀδελφοί μου, συκῆb ἐλαίαςc ποιῆσαιd ἢ ἄμπελοςe σῦκα;f ⸂οὔτε ἁλυκὸν⸃g γλυκὺh ποιῆσαιi ὕδωρ.
13  Τίς σοφὸςa καὶ ἐπιστήμωνb ἐν ὑμῖν; δειξάτωc ἐκ τῆς καλῆς ἀναστροφῆςd τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν πραΰτητιe σοφίας.
14  εἰ δὲ ζῆλονa πικρὸνb ἔχετεc καὶ ἐριθείανd ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν, μὴ κατακαυχᾶσθεe καὶ ψεύδεσθεf κατὰ τῆς ἀληθείας.
15  οὐκ ἔστινa αὕτη ἡ σοφία ἄνωθενb κατερχομένη,c ἀλλὰ ἐπίγειος,d ψυχική,e δαιμονιώδης·f
16  ὅπου γὰρ ζῆλοςa καὶ ἐριθεία,b ἐκεῖ ἀκαταστασίαc καὶ πᾶν φαῦλονd πρᾶγμα.e
17  ἡ δὲ ἄνωθενa σοφία πρῶτον μὲν ἁγνήb ἐστιν,c ἔπειταd εἰρηνική,e ἐπιεικής,f εὐπειθής,g μεστὴh ἐλέουςi καὶ καρπῶν ἀγαθῶν, ⸀ἀδιάκριτος,j ἀνυπόκριτος·k
18  καρπὸς ⸀δὲ δικαιοσύνης ἐν εἰρήνῃ σπείρεταιa τοῖς ποιοῦσινb εἰρήνην.
4
Πόθενa πόλεμοιb καὶ ⸀πόθενc μάχαιd ἐν ὑμῖν; οὐκ ἐντεῦθεν,e ἐκ τῶν ἡδονῶνf ὑμῶν τῶν στρατευομένωνg ἐν τοῖς μέλεσιν ὑμῶν;
2  ἐπιθυμεῖτε,a καὶ οὐκ ἔχετε·b φονεύετεc καὶ ζηλοῦτε,d καὶ οὐ δύνασθεe ἐπιτυχεῖν·f μάχεσθεg καὶ πολεμεῖτε.h οὐκ ἔχετεi διὰ τὸ μὴ αἰτεῖσθαιj ὑμᾶς·
3  αἰτεῖτεa καὶ οὐ λαμβάνετε,b διότιc κακῶςd αἰτεῖσθε,e ἵνα ἐν ταῖς ἡδοναῖςf ὑμῶν δαπανήσητε.g
4  ⸀μοιχαλίδες,a οὐκ οἴδατεb ὅτι ἡ φιλίαc τοῦ κόσμου ἔχθραd τοῦ θεοῦ ἐστιν;e ὃς ⸀ἐὰν οὖν βουληθῇf φίλοςg εἶναιh τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦ θεοῦ καθίσταται.i
5  ἢ δοκεῖτεa ὅτι κενῶςb ἡ γραφὴ λέγει·c Πρὸς φθόνονd ἐπιποθεῖe τὸ πνεῦμα ὃ ⸀κατῴκισενf ἐν ἡμῖν;
6  μείζονα δὲ δίδωσινa χάριν· διὸ λέγει·b Ὁ θεὸς ὑπερηφάνοιςc ἀντιτάσσεταιd ταπεινοῖςe δὲ δίδωσινf χάριν.
7  ὑποτάγητεa οὖν τῷ θεῷ· ἀντίστητεb δὲ τῷ διαβόλῳ, καὶ φεύξεταιc ἀφ’ ὑμῶν·
8  ἐγγίσατεa τῷ θεῷ, καὶ ⸀ἐγγιεῖb ὑμῖν. καθαρίσατεc χεῖρας, ἁμαρτωλοί, καὶ ἁγνίσατεd καρδίας, δίψυχοι.e
9  ταλαιπωρήσατεa καὶ πενθήσατεb καὶ κλαύσατε·c ὁ γέλωςd ὑμῶν εἰς πένθοςe ⸀μετατραπήτωf καὶ ἡ χαρὰ εἰς κατήφειαν·g
10  ταπεινώθητεa ἐνώπιον ⸀κυρίου, καὶ ὑψώσειb ὑμᾶς.
11  Μὴ καταλαλεῖτεa ἀλλήλων, ἀδελφοί· ὁ καταλαλῶνb ἀδελφοῦ ⸀ἢ κρίνωνc τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καταλαλεῖd νόμου καὶ κρίνειe νόμον· εἰ δὲ νόμον κρίνεις,f οὐκ εἶg ποιητὴςh νόμου ἀλλὰ κριτής.i
12  εἷς ⸀ἐστινa νομοθέτηςb ⸂καὶ κριτής⸃,c ὁ δυνάμενοςd σῶσαιe καὶ ἀπολέσαι·f σὺ δὲ τίς εἶ,g ⸂ὁ κρίνων⸃h τὸν ⸀πλησίον;i
13  Ἄγεa νῦν οἱ λέγοντες·b Σήμερον ⸀ἢ αὔριονc ⸀πορευσόμεθαd εἰς τήνδεe τὴν πόλιν καὶ ⸀ποιήσομενf ἐκεῖ ⸀ἐνιαυτὸνg καὶ ⸀ἐμπορευσόμεθαh καὶ ⸀κερδήσομεν·i
14  οἵτινες οὐκ ἐπίστασθεa ⸀τὸ τῆς αὔριονb ⸀ποία ἡ ζωὴ ὑμῶν· ἀτμὶςc γάρ ⸀ἐστεd ⸀ἡ πρὸς ὀλίγον φαινομένη,e ⸀ἔπειταf καὶ ἀφανιζομένη·g
15  ἀντὶa τοῦ λέγεινb ὑμᾶς· Ἐὰν ὁ κύριος ⸀θελήσῃ,c καὶ ⸀ζήσομενd καὶ ⸀ποιήσομενe τοῦτο ἢ ἐκεῖνο.
16  νῦν δὲ καυχᾶσθεa ἐν ταῖς ἀλαζονείαιςb ὑμῶν· πᾶσα καύχησιςc τοιαύτη πονηρά ἐστιν.d
17  εἰδότιa οὖν καλὸν ποιεῖνb καὶ μὴ ποιοῦντι,c ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν.d
5
Ἄγεa νῦν οἱ πλούσιοι,b κλαύσατεc ὀλολύζοντεςd ἐπὶ ταῖς ταλαιπωρίαιςe ὑμῶν ταῖς ἐπερχομέναις.f
2  ὁ πλοῦτοςa ὑμῶν σέσηπεν,b καὶ τὰ ἱμάτια ὑμῶν σητόβρωταc γέγονεν,d
3  ὁ χρυσὸςa ὑμῶν καὶ ὁ ἄργυροςb κατίωται,c καὶ ὁ ἰὸςd αὐτῶν εἰς μαρτύριονe ὑμῖν ἔσταιf καὶ φάγεταιg τὰς σάρκας ὑμῶν· ὡς πῦρ ἐθησαυρίσατεh ἐν ἐσχάταις ἡμέραις.
4  ἰδοὺ ὁ μισθὸςa τῶν ἐργατῶνb τῶν ἀμησάντωνc τὰς χώραςd ὑμῶν ὁ ⸀ἀφυστερημένοςe ἀφ’ ὑμῶν κράζει,f καὶ αἱ βοαὶg τῶν θερισάντωνh εἰς τὰ ὦτα Κυρίου Σαβαὼθi ⸀εἰσεληλύθασιν·j
5  ἐτρυφήσατεa ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐσπαταλήσατε,b ἐθρέψατεc τὰς καρδίας ⸀ὑμῶν ἐν ἡμέρᾳ σφαγῆς.d
6  κατεδικάσατε,a ἐφονεύσατεb τὸν δίκαιον. οὐκ ἀντιτάσσεταιc ὑμῖν;
7  Μακροθυμήσατεa οὖν, ἀδελφοί, ἕως τῆς παρουσίαςb τοῦ κυρίου. ἰδοὺ ὁ γεωργὸςc ἐκδέχεταιd τὸν τίμιονe καρπὸν τῆς γῆς, μακροθυμῶνf ἐπ’ ⸀αὐτῷ ἕως ⸀λάβῃg πρόϊμονh καὶ ὄψιμον.i
8  μακροθυμήσατεa καὶ ὑμεῖς, στηρίξατεb τὰς καρδίας ὑμῶν, ὅτι ἡ παρουσίαc τοῦ κυρίου ἤγγικεν.d
9  μὴ στενάζετε,a ⸂ἀδελφοί, κατ’ ἀλλήλων⸃, ἵνα μὴ κριθῆτε·b ἰδοὺ ὁ κριτὴςc πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκεν.d
10  ὑπόδειγμαa λάβετε,b ⸀ἀδελφοί, τῆς κακοπαθίαςc καὶ τῆς μακροθυμίαςd τοὺς προφήτας, οἳ ἐλάλησανe ⸀ἐν τῷ ὀνόματι κυρίου.
11  ἰδοὺ μακαρίζομενa τοὺς ⸀ὑπομείναντας·b τὴν ὑπομονὴν Ἰὼβc ἠκούσατε,d καὶ τὸ τέλος κυρίου ⸀εἴδετε,e ὅτι πολύσπλαγχνόςf ἐστινg ⸂ὁ κύριος⸃ καὶ οἰκτίρμων.h
12  Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου, μὴ ὀμνύετε,a μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον·b ἤτωc δὲ ὑμῶν τὸ Ναὶ ναὶ καὶ τὸ Οὒ οὔ, ἵνα μὴ ⸂ὑπὸ κρίσιν⸃ πέσητε.d
13  Κακοπαθεῖa τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω·b εὐθυμεῖc τις; ψαλλέτω.d
14  ἀσθενεῖa τις ἐν ὑμῖν; προσκαλεσάσθωb τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας, καὶ προσευξάσθωσανc ἐπ’ αὐτὸν ἀλείψαντεςd ⸀αὐτὸν ἐλαίῳe ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ κυρίου·
15  καὶ ἡ εὐχὴa τῆς πίστεως σώσειb τὸν κάμνοντα,c καὶ ἐγερεῖd αὐτὸν ὁ κύριος· κἂνe ἁμαρτίας ᾖf πεποιηκώς,g ἀφεθήσεταιh αὐτῷ.
16  ἐξομολογεῖσθεa ⸀οὖν ἀλλήλοις ⸂τὰς ἁμαρτίας⸃ καὶ ⸀εὔχεσθεb ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε.c πολὺ ἰσχύειd δέησιςe δικαίου ἐνεργουμένη.f
17  Ἠλίαςa ἄνθρωπος ἦνb ὁμοιοπαθὴςc ἡμῖν, καὶ προσευχῇ προσηύξατοd τοῦ μὴ βρέξαι,e καὶ οὐκ ἔβρεξενf ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺςg τρεῖς καὶ μῆναςh ἕξ·i
18  καὶ πάλιν προσηύξατο,a καὶ ὁ οὐρανὸς ⸂ὑετὸνb ἔδωκεν⸃c καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησενd τὸν καρπὸν αὐτῆς.
19  Ἀδελφοί ⸀μου, ἐάν τις ἐν ὑμῖν πλανηθῇa ἀπὸ τῆς ἀληθείας καὶ ἐπιστρέψῃb τις αὐτόν,
20  ⸀γινωσκέτωa ὅτι ὁ ἐπιστρέψαςb ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνηςc ὁδοῦ αὐτοῦ σώσειd ψυχὴν ⸀αὐτοῦ ἐκ θανάτου καὶ καλύψειe πλῆθος ἁμαρτιῶν.