Πράξεις Ἀποστόλων

17
Διοδεύσαντεςa δὲ τὴν Ἀμφίπολινb καὶ ⸀τὴν Ἀπολλωνίανc ἦλθονd εἰς Θεσσαλονίκην,e ὅπου ⸀ἦνf συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων.
2  κατὰ δὲ τὸ εἰωθὸςa τῷ Παύλῳ εἰσῆλθενb πρὸς αὐτοὺς καὶ ἐπὶ σάββατα τρία διελέξατοc αὐτοῖς ἀπὸ τῶν γραφῶν,
3  διανοίγωνa καὶ παρατιθέμενοςb ὅτι τὸν χριστὸν ἔδειc παθεῖνd καὶ ἀναστῆναιe ἐκ νεκρῶν, καὶ ὅτι οὗτός ἐστινf ⸂ὁ χριστός, ὁ⸃ Ἰησοῦς ὃν ἐγὼ καταγγέλλωg ὑμῖν.
4  καί τινες ἐξ αὐτῶν ἐπείσθησανa καὶ προσεκληρώθησανb τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Σιλᾷ,c τῶν τε σεβομένωνd Ἑλλήνωνe ⸂πλῆθος πολὺ⸃ γυναικῶν τε τῶν πρώτων οὐκ ὀλίγαι.
5  ⸂ζηλώσαντεςa δὲ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ προσλαβόμενοι⸃b τῶν ἀγοραίωνc ⸂ἄνδρας τινὰς⸃ πονηροὺς καὶ ὀχλοποιήσαντεςd ἐθορύβουνe τὴν πόλιν, ⸂καὶ ἐπιστάντες⸃f τῇ οἰκίᾳ Ἰάσονοςg ἐζήτουνh αὐτοὺς ⸀προαγαγεῖνi εἰς τὸν δῆμον·j
6  μὴ εὑρόντεςa δὲ αὐτοὺς ⸀ἔσυρονb Ἰάσοναc καί τινας ἀδελφοὺς ἐπὶ τοὺς πολιτάρχας,d βοῶντεςe ὅτι Οἱ τὴν οἰκουμένηνf ἀναστατώσαντεςg οὗτοι καὶ ἐνθάδεh πάρεισιν,i
7  οὓς ὑποδέδεκταιa Ἰάσων·b καὶ οὗτοι πάντες ἀπέναντιc τῶν δογμάτωνd Καίσαροςe πράσσουσι,f βασιλέα ⸂ἕτερον λέγοντες⸃g εἶναιh Ἰησοῦν.
8  ἐτάραξανa δὲ τὸν ὄχλον καὶ τοὺς πολιτάρχαςb ἀκούονταςc ταῦτα,
9  καὶ λαβόντεςa τὸ ἱκανὸν παρὰ τοῦ Ἰάσονοςb καὶ τῶν λοιπῶν ἀπέλυσανc αὐτούς.
10  Οἱ δὲ ἀδελφοὶ εὐθέως ⸀διὰ νυκτὸς ἐξέπεμψανa τόν τε Παῦλον καὶ τὸν Σιλᾶνb εἰς Βέροιαν,c οἵτινες παραγενόμενοιd εἰς τὴν συναγωγὴν ⸂τῶν Ἰουδαίων ἀπῄεσαν⸃·e
11  οὗτοι δὲ ἦσανa εὐγενέστεροιb τῶν ἐν Θεσσαλονίκῃ,c οἵτινες ἐδέξαντοd τὸν λόγον μετὰ πάσης προθυμίας,e ⸀τὸ καθ’ ἡμέραν ἀνακρίνοντεςf τὰς γραφὰς εἰ ἔχοιg ταῦτα οὕτως.
12  πολλοὶ μὲν οὖν ἐξ αὐτῶν ἐπίστευσαν,a καὶ τῶν Ἑλληνίδωνb γυναικῶν τῶν εὐσχημόνωνc καὶ ἀνδρῶν οὐκ ὀλίγοι.
13  ὡς δὲ ἔγνωσανa οἱ ἀπὸ τῆς Θεσσαλονίκηςb Ἰουδαῖοι ὅτι καὶ ἐν τῇ Βεροίᾳc κατηγγέληd ὑπὸ τοῦ Παύλου ὁ λόγος τοῦ θεοῦ, ἦλθονe κἀκεῖf σαλεύοντεςg ⸂καὶ ταράσσοντες⸃h τοὺς ὄχλους.
14  εὐθέως δὲ τότε τὸν Παῦλον ἐξαπέστειλανa οἱ ἀδελφοὶ πορεύεσθαιb ⸀ἕως ἐπὶ τὴν θάλασσαν· ⸂ὑπέμεινάνc τε⸃ ὅ τε Σιλᾶςd καὶ ὁ Τιμόθεοςe ἐκεῖ.
15  οἱ δὲ ⸀καθιστάνοντεςa τὸν Παῦλον ⸀ἤγαγονb ἕως Ἀθηνῶν,c καὶ λαβόντεςd ἐντολὴν πρὸς τὸν Σιλᾶνe καὶ ⸀τὸν Τιμόθεονf ἵνα ὡς τάχισταg ἔλθωσινh πρὸς αὐτὸν ἐξῄεσαν.i
16  Ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναιςa ἐκδεχομένουb αὐτοὺς τοῦ Παύλου, παρωξύνετοc τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ ⸀θεωροῦντοςd κατείδωλονe οὖσανf τὴν πόλιν.
17  διελέγετοa μὲν οὖν ἐν τῇ συναγωγῇ τοῖς Ἰουδαίοις καὶ τοῖς σεβομένοιςb καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷc κατὰ πᾶσαν ἡμέραν πρὸς τοὺς παρατυγχάνοντας.d
18  τινὲς δὲ καὶ τῶν Ἐπικουρείωνa ⸀καὶ Στοϊκῶνb φιλοσόφωνc συνέβαλλονd αὐτῷ, καί τινες ἔλεγον·e Τί ἂν θέλοιf ὁ σπερμολόγοςg οὗτος λέγειν;h οἱ δέ· Ξένωνi δαιμονίων δοκεῖj καταγγελεὺςk εἶναι·l ὅτι τὸν Ἰησοῦν καὶ τὴν ἀνάστασιν εὐηγγελίζετο.m
19  ἐπιλαβόμενοίa ⸀τε αὐτοῦ ἐπὶ τὸν Ἄρειονb Πάγονc ἤγαγον,d λέγοντες·e Δυνάμεθαf γνῶναιg τίς ἡ καινὴ αὕτη ἡ ὑπὸ σοῦ λαλουμένηh διδαχή;
20  ξενίζονταa γάρ τινα εἰσφέρειςb εἰς τὰς ἀκοὰςc ἡμῶν· βουλόμεθαd οὖν γνῶναιe ⸂τίνα θέλει⸃f ταῦτα εἶναι.g
21  Ἀθηναῖοιa δὲ πάντες καὶ οἱ ἐπιδημοῦντεςb ξένοιc εἰς οὐδὲν ἕτερον ηὐκαίρουνd ἢ λέγεινe τι ⸀ἢ ἀκούεινf ⸀τι καινότερον.
22  Σταθεὶςa ⸀δὲ Παῦλος ἐν μέσῳ τοῦ Ἀρείουb Πάγουc ἔφη·d Ἄνδρες Ἀθηναῖοι,e κατὰ πάντα ὡς δεισιδαιμονεστέρουςf ὑμᾶς θεωρῶ·g
23  διερχόμενοςa γὰρ καὶ ἀναθεωρῶνb τὰ σεβάσματαc ὑμῶν εὗρονd καὶ βωμὸνe ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο·f Ἀγνώστῳg θεῷ. ⸀ὃ οὖν ἀγνοοῦντεςh εὐσεβεῖτε,i ⸀τοῦτο ἐγὼ καταγγέλλωj ὑμῖν.
24  ὁ θεὸς ὁ ποιήσαςa τὸν κόσμον καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ, οὗτος οὐρανοῦ καὶ γῆς ⸂ὑπάρχωνb κύριος⸃ οὐκ ἐν χειροποιήτοιςc ναοῖς κατοικεῖd
25  οὐδὲ ὑπὸ χειρῶν ⸀ἀνθρωπίνωνa θεραπεύεταιb προσδεόμενόςc τινος, αὐτὸς διδοὺςd πᾶσι ζωὴν καὶ πνοὴνe ⸂καὶ τὰ⸃ πάντα·
26  ἐποίησένa τε ἐξ ⸀ἑνὸς πᾶν ἔθνος ἀνθρώπων κατοικεῖνb ἐπὶ ⸂παντὸς προσώπου⸃ τῆς γῆς, ὁρίσαςc προστεταγμένουςd καιροὺς καὶ τὰς ὁροθεσίαςe τῆς κατοικίαςf αὐτῶν,
27  ζητεῖνa τὸν ⸀θεὸν εἰ ἄρα γεb ψηλαφήσειανc αὐτὸν καὶ εὕροιεν,d καί γεe οὐ μακρὰνf ἀπὸ ἑνὸς ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχοντα.g
28  ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμενa καὶ κινούμεθαb καὶ ἐσμέν,c ὡς καί τινες τῶν καθ’ ὑμᾶς ποιητῶνd εἰρήκασιν·e Τοῦ γὰρ καὶ γένοςf ἐσμέν.g
29  γένοςa οὖν ὑπάρχοντεςb τοῦ θεοῦ οὐκ ὀφείλομενc νομίζεινd χρυσῷe ἢ ἀργύρῳf ἢ λίθῳ, χαράγματιg τέχνηςh καὶ ἐνθυμήσεωςi ἀνθρώπου, τὸ θεῖονj εἶναιk ὅμοιον.
30  τοὺς μὲν οὖν χρόνους τῆς ἀγνοίαςa ὑπεριδὼνb ὁ θεὸς τὰ νῦν ⸀παραγγέλλειc τοῖς ἀνθρώποις ⸀πάντας πανταχοῦd μετανοεῖν,e
31  ⸀καθότιa ἔστησενb ἡμέραν ἐν ᾗ μέλλειc κρίνεινd τὴν οἰκουμένηνe ἐν δικαιοσύνῃ ἐν ἀνδρὶ ᾧ ὥρισεν,f πίστιν παρασχὼνg πᾶσιν ἀναστήσαςh αὐτὸν ἐκ νεκρῶν.
32  Ἀκούσαντεςa δὲ ἀνάστασιν νεκρῶν οἱ μὲν ἐχλεύαζονb οἱ δὲ εἶπανc Ἀκουσόμεθάd σου ⸂περὶ τούτου καὶ πάλιν⸃.
33  ⸀οὕτως ὁ Παῦλος ἐξῆλθενa ἐκ μέσου αὐτῶν·
34  τινὲς δὲ ἄνδρες κολληθέντεςa αὐτῷ ἐπίστευσαν,b ἐν οἷς καὶ Διονύσιοςc ὁ Ἀρεοπαγίτηςd καὶ γυνὴ ὀνόματι Δάμαριςe καὶ ἕτεροι σὺν αὐτοῖς.