Πρὸς Κορινθίους βʹ

1
Παῦλος ἀπόστολος ⸂Χριστοῦ Ἰησοῦ⸃ διὰ θελήματος θεοῦ καὶ Τιμόθεοςa ὁ ἀδελφὸς τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ θεοῦ τῇ οὔσῃb ἐν Κορίνθῳ,c σὺν τοῖς ἁγίοις πᾶσιν τοῖς οὖσινd ἐν ὅλῃ τῇ Ἀχαΐᾳ·e
2  χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
3  Εὐλογητὸςa ὁ θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶνb καὶ θεὸς πάσης παρακλήσεως,c
4  ὁ παρακαλῶνa ἡμᾶς ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν, εἰς τὸ δύνασθαιb ἡμᾶς παρακαλεῖνc τοὺς ἐν πάσῃ θλίψει διὰ τῆς παρακλήσεωςd ἧς παρακαλούμεθαe αὐτοὶ ὑπὸ τοῦ θεοῦ.
5  ὅτι καθὼς περισσεύειa τὰ παθήματαb τοῦ Χριστοῦ εἰς ἡμᾶς, οὕτως διὰ τοῦ Χριστοῦ περισσεύειc καὶ ἡ παράκλησιςd ἡμῶν.
6  εἴτε δὲ θλιβόμεθα,a ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεωςb καὶ σωτηρίας· ⸂εἴτε παρακαλούμεθα,c ὑπὲρ τῆς ὑμῶν παρακλήσεως⸃d τῆς ἐνεργουμένηςe ἐν ὑπομονῇ τῶν αὐτῶν παθημάτωνf ὧν καὶ ἡμεῖς πάσχομεν,g
7  καὶ ἡ ἐλπὶς ἡμῶν βεβαίαa ὑπὲρ ⸀ὑμῶν· εἰδότεςb ὅτι ⸀ὡς κοινωνοίc ἐστεd τῶν παθημάτων,e οὕτως καὶ τῆς παρακλήσεως.f
8  Οὐ γὰρ θέλομενa ὑμᾶς ἀγνοεῖν,b ἀδελφοί, ⸀ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶν τῆς ⸀γενομένηςc ἐν τῇ Ἀσίᾳ,d ὅτι καθ’ ὑπερβολὴνe ⸂ὑπὲρ δύναμιν ἐβαρήθημεν⸃,f ὥστε ἐξαπορηθῆναιg ἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν·h
9  ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς τὸ ἀπόκριμαa τοῦ θανάτου ἐσχήκαμεν,b ἵνα μὴ πεποιθότεςc ὦμενd ἐφ’ ἑαυτοῖς ἀλλ’ ἐπὶ τῷ θεῷ τῷ ἐγείροντιe τοὺς νεκρούς·
10  ὃς ἐκ τηλικούτουa θανάτου ἐρρύσατοb ἡμᾶς καὶ ⸀ῥύσεται,c εἰς ὃν ἠλπίκαμενd ὅτι καὶ ἔτι ῥύσεται,e
11  συνυπουργούντωνa καὶ ὑμῶν ὑπὲρ ἡμῶν τῇ δεήσει,b ἵνα ἐκ πολλῶν προσώπων τὸ εἰς ἡμᾶς χάρισμαc διὰ πολλῶν εὐχαριστηθῇd ὑπὲρ ⸀ἡμῶν.
12  Ἡ γὰρ καύχησιςa ἡμῶν αὕτη ἐστίν,b τὸ μαρτύριονc τῆς συνειδήσεως ἡμῶν, ὅτι ἐν ⸀ἁγιότητιd καὶ εἰλικρινείᾳe ⸀τοῦ θεοῦ, ⸀οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇf ἀλλ’ ἐν χάριτι θεοῦ, ἀνεστράφημενg ἐν τῷ κόσμῳ, περισσοτέρωςh δὲ πρὸς ὑμᾶς·
13  οὐ γὰρ ἄλλα γράφομενa ὑμῖν ἀλλ’ ἢ ἃ ἀναγινώσκετεb ἢ καὶ ἐπιγινώσκετε,c ἐλπίζωd δὲ ⸀ὅτι ἕως τέλους ἐπιγνώσεσθε,e
14  καθὼς καὶ ἐπέγνωτεa ἡμᾶς ἀπὸ μέρους, ὅτι καύχημαb ὑμῶν ἐσμενc καθάπερd καὶ ὑμεῖς ἡμῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ κυρίου ⸀ἡμῶν Ἰησοῦ.
15  Καὶ ταύτῃ τῇ πεποιθήσειa ἐβουλόμηνb ⸂πρότερονc πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν⸃,d ἵνα δευτέραν ⸀χάριν ⸀σχῆτε,e
16  καὶ δι’ ὑμῶν διελθεῖνa εἰς Μακεδονίαν,b καὶ πάλιν ἀπὸ Μακεδονίαςc ἐλθεῖνd πρὸς ὑμᾶς καὶ ὑφ’ ὑμῶν προπεμφθῆναιe εἰς τὴν Ἰουδαίαν.
17  τοῦτο οὖν ⸀βουλόμενοςa μήτιb ἄρα τῇ ἐλαφρίᾳc ἐχρησάμην;d ἢ ἃ βουλεύομαιe κατὰ σάρκα βουλεύομαι,f ἵνα ᾖg παρ’ ἐμοὶ τὸ Ναὶ ναὶ καὶ τὸ Οὒ οὔ;
18  πιστὸς δὲ ὁ θεὸς ὅτι ὁ λόγος ἡμῶν ὁ πρὸς ὑμᾶς οὐκ ⸀ἔστινa Ναὶ καὶ Οὔ.
19  ὁ ⸂τοῦ θεοῦ γὰρ⸃ υἱὸς ⸂Ἰησοῦς Χριστὸς⸃ ὁ ἐν ὑμῖν δι’ ἡμῶν κηρυχθείς,a δι’ ἐμοῦ καὶ Σιλουανοῦb καὶ Τιμοθέου,c οὐκ ἐγένετοd Ναὶ καὶ Οὒ, ἀλλὰ Ναὶ ἐν αὐτῷ γέγονεν·e
20  ὅσαι γὰρ ἐπαγγελίαι θεοῦ, ἐν αὐτῷ τὸ Ναί· ⸀διὸ καὶ ⸂δι’ αὐτοῦ⸃ τὸ Ἀμὴν τῷ θεῷ πρὸς δόξαν δι’ ἡμῶν.
21  ὁ δὲ βεβαιῶνa ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσαςb ἡμᾶς θεός,
22  ὁ καὶ σφραγισάμενοςa ἡμᾶς καὶ δοὺςb τὸν ἀρραβῶναc τοῦ πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν.
23  Ἐγὼ δὲ μάρτυρα τὸν θεὸν ἐπικαλοῦμαιa ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν, ὅτι φειδόμενοςb ὑμῶν οὐκέτι ἦλθονc εἰς Κόρινθον.d
24  οὐχ ὅτι κυριεύομενa ὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλὰ συνεργοίb ἐσμενc τῆς χαρᾶς ὑμῶν, τῇ γὰρ πίστει ἑστήκατε.d
2
ἔκριναa ⸀γὰρ ἐμαυτῷ τοῦτο, τὸ μὴ πάλιν ἐν λύπῃb πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν·c
2  εἰ γὰρ ἐγὼ λυπῶa ὑμᾶς, καὶ ⸀τίς ὁ εὐφραίνωνb με εἰ μὴ ὁ λυπούμενοςc ἐξ ἐμοῦ;
3  καὶ ⸀ἔγραψαa τοῦτο αὐτὸ ἵνα μὴ ἐλθὼνb λύπηνc ⸀σχῶd ἀφ’ ὧν ἔδειe με χαίρειν,f πεποιθὼςg ἐπὶ πάντας ὑμᾶς ὅτι ἡ ἐμὴ χαρὰ πάντων ὑμῶν ἐστιν.h
4  ἐκ γὰρ πολλῆς θλίψεως καὶ συνοχῆςa καρδίας ἔγραψαb ὑμῖν διὰ πολλῶν δακρύων,c οὐχ ἵνα λυπηθῆτε,d ἀλλὰ τὴν ἀγάπην ἵνα γνῶτεe ἣν ἔχωf περισσοτέρωςg εἰς ὑμᾶς.
5  Εἰ δέ τις λελύπηκεν,a οὐκ ἐμὲ λελύπηκεν,b ἀλλὰ ἀπὸ μέρους ἵνα μὴ ἐπιβαρῶc πάντας ὑμᾶς.
6  ἱκανὸν τῷ τοιούτῳ ἡ ἐπιτιμίαa αὕτη ἡ ὑπὸ τῶν πλειόνων,
7  ὥστε τοὐναντίονa ⸀μᾶλλον ὑμᾶς χαρίσασθαιb καὶ παρακαλέσαι,c μή πως τῇ περισσοτέρᾳd λύπῃe καταποθῇf ὁ τοιοῦτος.
8  διὸ παρακαλῶa ὑμᾶς κυρῶσαιb εἰς αὐτὸν ἀγάπην·
9  εἰς τοῦτο γὰρ καὶ ἔγραψαa ἵνα γνῶb τὴν δοκιμὴνc ὑμῶν, εἰ εἰς πάντα ὑπήκοοίd ἐστε.e
10  ᾧ δέ τι χαρίζεσθε,a κἀγώ· καὶ γὰρ ἐγὼ ⸂ὃ κεχάρισμαι,b εἴ τι⸃ κεχάρισμαι,c δι’ ὑμᾶς ἐν προσώπῳ Χριστοῦ,
11  ἵνα μὴ πλεονεκτηθῶμενa ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ, οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματαb ἀγνοοῦμεν.c
12  Ἐλθὼνa δὲ εἰς τὴν Τρῳάδαb εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ θύρας μοι ἀνεῳγμένηςc ἐν κυρίῳ,
13  οὐκ ἔσχηκαa ἄνεσινb τῷ πνεύματί μου τῷ μὴ εὑρεῖνc με Τίτονd τὸν ἀδελφόν μου, ἀλλὰ ἀποταξάμενοςe αὐτοῖς ἐξῆλθονf εἰς Μακεδονίαν.g
14  Τῷ δὲ θεῷ χάρις τῷ πάντοτε θριαμβεύοντιa ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ καὶ τὴν ὀσμὴνb τῆς γνώσεωςc αὐτοῦ φανεροῦντιd δι’ ἡμῶν ἐν παντὶ τόπῳ·
15  ὅτι Χριστοῦ εὐωδίαa ἐσμὲνb τῷ θεῷ ἐν τοῖς σῳζομένοιςc καὶ ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις,d
16  οἷς μὲν ὀσμὴa ⸀ἐκ θανάτου εἰς θάνατον, οἷς δὲ ὀσμὴb ⸁ἐκ ζωῆς εἰς ζωήν. καὶ πρὸς ταῦτα τίς ἱκανός;
17  οὐ γάρ ἐσμενa ὡς οἱ ⸀πολλοὶ καπηλεύοντεςb τὸν λόγον τοῦ θεοῦ, ἀλλ’ ὡς ἐξ εἰλικρινείας,c ἀλλ’ ὡς ἐκ θεοῦ ⸀κατέναντιd θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν.e
3
Ἀρχόμεθαa πάλιν ἑαυτοὺς ⸀συνιστάνειν;b ⸀ἢ μὴ χρῄζομενc ὥς τινες συστατικῶνd ἐπιστολῶνe πρὸς ὑμᾶς ἢ ἐξ ⸀ὑμῶν;
2  ἡ ἐπιστολὴa ἡμῶν ὑμεῖς ἐστε,b ἐγγεγραμμένηc ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, γινωσκομένηd καὶ ἀναγινωσκομένηe ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων·
3  φανερούμενοιa ὅτι ἐστὲb ἐπιστολὴc Χριστοῦ διακονηθεῖσαd ὑφ’ ἡμῶν, ἐγγεγραμμένηe οὐ μέλανιf ἀλλὰ πνεύματι θεοῦ ζῶντος,g οὐκ ἐν πλαξὶνh λιθίναιςi ἀλλ’ ἐν πλαξὶνj καρδίαις σαρκίναις.k
4  Πεποίθησινa δὲ τοιαύτην ἔχομενb διὰ τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν θεόν.
5  οὐχ ὅτι ⸂ἀφ’ ἑαυτῶν ἱκανοί ἐσμεν⸃a λογίσασθαίb τι ὡς ἐξ ⸀αὑτῶν, ἀλλ’ ἡ ἱκανότηςc ἡμῶν ἐκ τοῦ θεοῦ,
6  ὃς καὶ ἱκάνωσενa ἡμᾶς διακόνουςb καινῆς διαθήκης, οὐ γράμματοςc ἀλλὰ πνεύματος, τὸ γὰρ γράμμαd ἀποκτέννει,e τὸ δὲ πνεῦμα ζῳοποιεῖ.f
7  Εἰ δὲ ἡ διακονία τοῦ θανάτου ἐν ⸀γράμμασινa ⸀ἐντετυπωμένηb λίθοις ἐγενήθηc ἐν δόξῃ, ὥστε μὴ δύνασθαιd ἀτενίσαιe τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ εἰς τὸ πρόσωπον Μωϋσέως διὰ τὴν δόξαν τοῦ προσώπου αὐτοῦ τὴν καταργουμένην,f
8  πῶς οὐχὶ μᾶλλον ἡ διακονία τοῦ πνεύματος ἔσταιa ἐν δόξῃ;
9  εἰ γὰρ ⸂τῇ διακονίᾳ⸃ τῆς κατακρίσεωςa δόξα, πολλῷ μᾶλλον περισσεύειb ἡ διακονία τῆς ⸀δικαιοσύνης δόξῃ.
10  καὶ γὰρ οὐ δεδόξασταιa τὸ δεδοξασμένονb ἐν τούτῳ τῷ μέρει ⸀εἵνεκενc τῆς ὑπερβαλλούσηςd δόξης·
11  εἰ γὰρ τὸ καταργούμενονa διὰ δόξης, πολλῷ μᾶλλον τὸ μένονb ἐν δόξῃ.
12  Ἔχοντεςa οὖν τοιαύτην ἐλπίδα πολλῇ παρρησίᾳ χρώμεθα,b
13  καὶ οὐ καθάπερa Μωϋσῆς ἐτίθειb κάλυμμαc ἐπὶ τὸ πρόσωπον ⸀αὐτοῦ, πρὸς τὸ μὴ ἀτενίσαιd τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ εἰς τὸ τέλος τοῦ καταργουμένου.e
14  ἀλλὰ ἐπωρώθηa τὰ νοήματαb αὐτῶν. ἄχρι γὰρ τῆς σήμερον ⸀ἡμέρας τὸ αὐτὸ κάλυμμαc ἐπὶ τῇ ἀναγνώσειd τῆς παλαιᾶςe διαθήκης μένειf μὴ ἀνακαλυπτόμενον,g ⸀ὅτι ἐν Χριστῷ καταργεῖται,h
15  ἀλλ’ ἕως σήμερον ἡνίκαa ⸂ἂν ἀναγινώσκηται⸃b Μωϋσῆς κάλυμμαc ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῶν κεῖται·d
16  ἡνίκαa ⸂δὲ ἐὰν⸃ ἐπιστρέψῃb πρὸς κύριον, περιαιρεῖταιc τὸ κάλυμμα.d
17  ὁ δὲ κύριος τὸ πνεῦμά ἐστιν·a οὗ δὲ τὸ πνεῦμα ⸀κυρίου, ἐλευθερία.b
18  ἡμεῖς δὲ πάντες ἀνακεκαλυμμένῳa προσώπῳ τὴν δόξαν κυρίου κατοπτριζόμενοιb τὴν αὐτὴν εἰκόναc μεταμορφούμεθαd ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν, καθάπερe ἀπὸ κυρίου πνεύματος.
4
Διὰ τοῦτο, ἔχοντεςa τὴν διακονίαν ταύτην καθὼς ἠλεήθημεν,b οὐκ ⸀ἐγκακοῦμεν,c
2  ἀλλὰ ἀπειπάμεθαa τὰ κρυπτὰb τῆς αἰσχύνης,c μὴ περιπατοῦντεςd ἐν πανουργίᾳe μηδὲ δολοῦντεςf τὸν λόγον τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ τῇ φανερώσειg τῆς ἀληθείας ⸀συνιστάνοντεςh ἑαυτοὺς πρὸς πᾶσαν συνείδησιν ἀνθρώπων ἐνώπιον τοῦ θεοῦ.
3  εἰ δὲ καὶ ἔστινa κεκαλυμμένονb τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν, ἐν τοῖς ἀπολλυμένοιςc ἐστὶνd κεκαλυμμένον,e
4  ἐν οἷς ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσενa τὰ νοήματαb τῶν ἀπίστωνc εἰς τὸ μὴ ⸀αὐγάσαιd τὸν φωτισμὸνe τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὅς ἐστινf εἰκὼνg τοῦ θεοῦ.
5  οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομενa ἀλλὰ ⸂Χριστὸν Ἰησοῦν⸃ κύριον, ἑαυτοὺς δὲ δούλους ὑμῶν διὰ Ἰησοῦν.
6  ὅτι ὁ θεὸς ὁ εἰπών·a Ἐκ σκότους φῶς ⸀λάμψει,b ὃς ἔλαμψενc ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸνd τῆς γνώσεωςe τῆς δόξης τοῦ θεοῦ ἐν προσώπῳ ⸀Χριστοῦ.
7  Ἔχομενa δὲ τὸν θησαυρὸνb τοῦτον ἐν ὀστρακίνοιςc σκεύεσιν,d ἵνα ἡ ὑπερβολὴe τῆς δυνάμεως ᾖf τοῦ θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν·
8  ἐν παντὶ θλιβόμενοιa ἀλλ’ οὐ στενοχωρούμενοι,b ἀπορούμενοιc ἀλλ’ οὐκ ἐξαπορούμενοι,d
9  διωκόμενοιa ἀλλ’ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι,b καταβαλλόμενοιc ἀλλ’ οὐκ ἀπολλύμενοι,d
10  πάντοτε τὴν νέκρωσινa ⸀τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες,b ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ·c
11  ἀεὶa γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντεςb εἰς θάνατον παραδιδόμεθαc διὰ Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇd ἐν τῇ θνητῇe σαρκὶ ἡμῶν.
12  ὥστε ⸀ὁ θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται,a ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν.
13  Ἔχοντεςa δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως, κατὰ τὸ γεγραμμένον·b Ἐπίστευσα,c διὸ ἐλάλησα,d καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν,e διὸ καὶ λαλοῦμεν,f
14  εἰδότεςa ὅτι ὁ ἐγείραςb ⸀τὸν Ἰησοῦν καὶ ἡμᾶς ⸀σὺν Ἰησοῦ ἐγερεῖc καὶ παραστήσειd σὺν ὑμῖν.
15  τὰ γὰρ πάντα δι’ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασαa διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίανb περισσεύσῃc εἰς τὴν δόξαν τοῦ θεοῦ.
16  Διὸ οὐκ ⸀ἐγκακοῦμεν,a ἀλλ’ εἰ καὶ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται,b ἀλλ’ ὁ ⸂ἔσωc ἡμῶν⸃ ἀνακαινοῦταιd ἡμέρᾳ καὶ ἡμέρᾳ.
17  τὸ γὰρ παραυτίκαa ἐλαφρὸνb τῆς θλίψεως ⸀ἡμῶν καθ’ ὑπερβολὴνc εἰς ὑπερβολὴνd αἰώνιον βάροςe δόξης κατεργάζεταιf ἡμῖν,
18  μὴ σκοπούντωνa ἡμῶν τὰ βλεπόμεναb ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα,c τὰ γὰρ βλεπόμεναd πρόσκαιρα,e τὰ δὲ μὴ βλεπόμεναf αἰώνια.
5
Οἴδαμενa γὰρ ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειοςb ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνουςc καταλυθῇ,d οἰκοδομὴνe ἐκ θεοῦ ἔχομενf οἰκίαν ἀχειροποίητονg αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
2  καὶ γὰρ ἐν τούτῳ στενάζομεν,a τὸ οἰκητήριονb ἡμῶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ ἐπενδύσασθαιc ἐπιποθοῦντες,d
3  ⸂εἴ γε⸃a καὶ ⸀ἐνδυσάμενοιb οὐ γυμνοὶc εὑρεθησόμεθα.d
4  καὶ γὰρ οἱ ὄντεςa ἐν τῷ σκήνειb στενάζομενc βαρούμενοιd ἐφ’ ᾧ οὐ θέλομενe ἐκδύσασθαιf ἀλλ’ ἐπενδύσασθαι,g ἵνα καταποθῇh τὸ θνητὸνi ὑπὸ τῆς ζωῆς.
5  ὁ δὲ κατεργασάμενοςa ἡμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο θεός, ⸀ὁ δοὺςb ἡμῖν τὸν ἀρραβῶναc τοῦ πνεύματος.
6  Θαρροῦντεςa οὖν πάντοτε καὶ εἰδότεςb ὅτι ἐνδημοῦντεςc ἐν τῷ σώματι ἐκδημοῦμενd ἀπὸ τοῦ κυρίου,
7  διὰ πίστεως γὰρ περιπατοῦμεν,a οὐ διὰ εἴδους—b
8  θαρροῦμενa δὲ καὶ εὐδοκοῦμενb μᾶλλον ἐκδημῆσαιc ἐκ τοῦ σώματος καὶ ἐνδημῆσαιd πρὸς τὸν κύριον·
9  διὸ καὶ φιλοτιμούμεθα,a εἴτε ἐνδημοῦντεςb εἴτε ἐκδημοῦντες,c εὐάρεστοιd αὐτῷ εἶναι.e
10  τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναιa δεῖb ἔμπροσθεν τοῦ βήματοςc τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηταιd ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν,e εἴτε ἀγαθὸν εἴτε ⸀φαῦλον.f
11  Εἰδότεςa οὖν τὸν φόβον τοῦ κυρίου ἀνθρώπους πείθομεν,b θεῷ δὲ πεφανερώμεθα·c ἐλπίζωd δὲ καὶ ἐν ταῖς συνειδήσεσιν ὑμῶν πεφανερῶσθαι.e
12  ⸀οὐ πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνομενa ὑμῖν, ἀλλὰ ἀφορμὴνb διδόντεςc ὑμῖν καυχήματοςd ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα ἔχητεe πρὸς τοὺς ἐν προσώπῳ καυχωμένουςf καὶ ⸂μὴ ἐν⸃ καρδίᾳ.
13  εἴτε γὰρ ἐξέστημεν,a θεῷ· εἴτε σωφρονοῦμεν,b ὑμῖν.
14  ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συνέχειa ἡμᾶς, κρίνανταςb τοῦτο ⸀ὅτι εἷς ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν·c ἄρα οἱ πάντες ἀπέθανον·d
15  καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανενa ἵνα οἱ ζῶντεςb μηκέτιc ἑαυτοῖς ζῶσινd ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντιe καὶ ἐγερθέντι.f
16  Ὥστε ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νῦν οὐδένα οἴδαμενa κατὰ σάρκα· ⸀εἰ καὶ ἐγνώκαμενb κατὰ σάρκα Χριστόν, ἀλλὰ νῦν οὐκέτι γινώσκομεν.c
17  ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινὴ κτίσις·a τὰ ἀρχαῖαb παρῆλθεν,c ἰδοὺ γέγονενd ⸀καινά·
18  τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ θεοῦ τοῦ καταλλάξαντοςa ἡμᾶς ἑαυτῷ ⸀διὰ Χριστοῦ καὶ δόντοςb ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς,c
19  ὡς ὅτι θεὸς ἦνa ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσωνb ἑαυτῷ, μὴ λογιζόμενοςc αὐτοῖς τὰ παραπτώματαd αὐτῶν, καὶ θέμενοςe ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆς καταλλαγῆς.f
20  ὑπὲρ Χριστοῦ οὖν πρεσβεύομενa ὡς τοῦ θεοῦ παρακαλοῦντοςb δι’ ἡμῶν· δεόμεθαc ὑπὲρ Χριστοῦ, καταλλάγητεd τῷ θεῷ.
21  ⸀τὸν μὴ γνόνταa ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν,b ἵνα ἡμεῖς γενώμεθαc δικαιοσύνη θεοῦ ἐν αὐτῷ.
6
Συνεργοῦντεςa δὲ καὶ παρακαλοῦμενb μὴ εἰς κενὸνc τὴν χάριν τοῦ θεοῦ δέξασθαιd ὑμᾶς·
2  λέγειa γάρ· Καιρῷ δεκτῷb ἐπήκουσάc σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησάd σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος,e ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας·
3  μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντεςa προσκοπήν,b ἵνα μὴ μωμηθῇc ἡ διακονία,
4  ἀλλ’ ἐν παντὶ ⸀συνιστάνοντεςa ἑαυτοὺς ὡς θεοῦ διάκονοι·b ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις,c ἐν στενοχωρίαις,d
5  ἐν πληγαῖς,a ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις,b ἐν κόποις,c ἐν ἀγρυπνίαις,d ἐν νηστείαις,e
6  ἐν ἁγνότητι,a ἐν γνώσει,b ἐν μακροθυμίᾳ,c ἐν χρηστότητι,d ἐν πνεύματι ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ,e
7  ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει θεοῦ· διὰ τῶν ὅπλωνa τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν,b
8  διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας,a διὰ δυσφημίαςb καὶ εὐφημίας·c ὡς πλάνοιd καὶ ἀληθεῖς,e
9  ὡς ἀγνοούμενοιa καὶ ἐπιγινωσκόμενοι,b ὡς ἀποθνῄσκοντεςc καὶ ἰδοὺ ζῶμεν,d ὡς παιδευόμενοιe καὶ μὴ θανατούμενοι,f
10  ὡς λυπούμενοιa ἀεὶb δὲ χαίροντες,c ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες,d ὡς μηδὲν ἔχοντεςe καὶ πάντα κατέχοντες.f
11  Τὸ στόμα ἡμῶν ἀνέῳγενa πρὸς ὑμᾶς, Κορίνθιοι,b ἡ καρδία ἡμῶν πεπλάτυνται·c
12  οὐ στενοχωρεῖσθεa ἐν ἡμῖν, στενοχωρεῖσθεb δὲ ἐν τοῖς σπλάγχνοιςc ὑμῶν·
13  τὴν δὲ αὐτὴν ἀντιμισθίαν,a ὡς τέκνοις λέγω,b πλατύνθητεc καὶ ὑμεῖς.
14  Μὴ γίνεσθεa ἑτεροζυγοῦντεςb ἀπίστοις·c τίς γὰρ μετοχὴd δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ,e ⸂ἢ τίς⸃ κοινωνίαf φωτὶ πρὸς σκότος;
15  τίς δὲ συμφώνησιςa ⸀Χριστοῦ πρὸς Βελιάρ,b ἢ τίς μερὶςc πιστῷ μετὰ ἀπίστου;d
16  τίς δὲ συγκατάθεσιςa ναῷ θεοῦ μετὰ εἰδώλων;b ⸂ἡμεῖς γὰρ ναὸς θεοῦ ἐσμεν⸃c ζῶντος·d καθὼς εἶπενe ὁ θεὸς ὅτι Ἐνοικήσωf ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω,g καὶ ἔσομαιh αὐτῶν θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταίi ⸀μου λαός.
17  διὸ ἐξέλθατεa ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἀφορίσθητε,b λέγειc κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε·d κἀγὼ εἰσδέξομαιe ὑμᾶς·
18  καὶ ἔσομαιa ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέb μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας,c λέγειd κύριος παντοκράτωρ.e
7
ταύτας οὖν ἔχοντεςa τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμενb ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦc σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντεςd ἁγιωσύνηνe ἐν φόβῳ θεοῦ.
2  Χωρήσατεa ἡμᾶς· οὐδένα ἠδικήσαμεν,b οὐδένα ἐφθείραμεν,c οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν.d
3  ⸂πρὸς κατάκρισινa οὐ⸃ λέγω,b προείρηκαc γὰρ ὅτι ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐστεd εἰς τὸ συναποθανεῖνe καὶ συζῆν.f
4  πολλή μοι παρρησία πρὸς ὑμᾶς, πολλή μοι καύχησιςa ὑπὲρ ὑμῶν· πεπλήρωμαιb τῇ παρακλήσει,c ὑπερπερισσεύομαιd τῇ χαρᾷ ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν.
5  Καὶ γὰρ ἐλθόντωνa ἡμῶν εἰς Μακεδονίανb οὐδεμίαν ⸀ἔσχηκενc ἄνεσινd ἡ σὰρξ ἡμῶν, ἀλλ’ ἐν παντὶ θλιβόμενοι—e ἔξωθενf μάχαι,g ἔσωθενh φόβοι—
6  ἀλλ’ ὁ παρακαλῶνa τοὺς ταπεινοὺςb παρεκάλεσενc ἡμᾶς ὁ θεὸς ἐν τῇ παρουσίᾳd Τίτου·e
7  οὐ μόνον δὲ ἐν τῇ παρουσίᾳa αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ παρακλήσειb ᾗ παρεκλήθηc ἐφ’ ὑμῖν, ἀναγγέλλωνd ἡμῖν τὴν ὑμῶν ἐπιπόθησιν,e τὸν ὑμῶν ὀδυρμόν,f τὸν ὑμῶν ζῆλονg ὑπὲρ ἐμοῦ, ὥστε με μᾶλλον χαρῆναι.h
8  ὅτι εἰ καὶ ἐλύπησαa ὑμᾶς ἐν τῇ ἐπιστολῇ,b οὐ μεταμέλομαι·c εἰ καὶ μετεμελόμηνd (⸀βλέπωe ὅτι ἡ ἐπιστολὴf ἐκείνη εἰ καὶ πρὸς ὥραν ἐλύπησενg ὑμᾶς),
9  νῦν χαίρω,a οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε,b ἀλλ’ ὅτι ἐλυπήθητεc εἰς μετάνοιαν,d ἐλυπήθητεe γὰρ κατὰ θεόν, ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτεf ἐξ ἡμῶν.
10  ἡ γὰρ κατὰ θεὸν λύπηa μετάνοιανb εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητονc ⸀ἐργάζεται·d ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπηe θάνατον κατεργάζεται.f
11  ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο τὸ κατὰ θεὸν ⸀λυπηθῆναιa πόσηνb κατειργάσατοc ὑμῖν σπουδήν,d ἀλλὰ ἀπολογίαν,e ἀλλὰ ἀγανάκτησιν,f ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ ἐπιπόθησιν,g ἀλλὰ ζῆλον,h ἀλλὰ ἐκδίκησιν·i ἐν παντὶ συνεστήσατεj ἑαυτοὺς ἁγνοὺςk ⸀εἶναιl τῷ πράγματι.m
12  ἄρα εἰ καὶ ἔγραψαa ὑμῖν, οὐχ ⸀ἕνεκενb τοῦ ἀδικήσαντος,c ⸀οὐδὲ ⸁ἕνεκενd τοῦ ἀδικηθέντος,e ἀλλ’ ⸀1ἕνεκενf τοῦ φανερωθῆναιg τὴν σπουδὴνh ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς ἐνώπιον τοῦ θεοῦ.
13  διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα.a Ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσειb ⸀ἡμῶν περισσοτέρωςc μᾶλλον ἐχάρημενd ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου,e ὅτι ἀναπέπαυταιf τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπὸ πάντων ὑμῶν·
14  ὅτι εἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαι,a οὐ κατῃσχύνθην,b ἀλλ’ ὡς πάντα ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμενc ὑμῖν, οὕτως καὶ ἡ καύχησιςd ἡμῶν ⸀ἡ ἐπὶ Τίτουe ἀλήθεια ἐγενήθη.f
15  καὶ τὰ σπλάγχναa αὐτοῦ περισσοτέρωςb εἰς ὑμᾶς ἐστινc ἀναμιμνῃσκομένουd τὴν πάντων ὑμῶν ὑπακοήν,e ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμουf ἐδέξασθεg αὐτόν.
16  χαίρωa ὅτι ἐν παντὶ θαρρῶb ἐν ὑμῖν.
8
Γνωρίζομενa δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὴν χάριν τοῦ θεοῦ τὴν δεδομένηνb ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Μακεδονίας,c
2  ὅτι ἐν πολλῇ δοκιμῇa θλίψεως ἡ περισσείαb τῆς χαρᾶς αὐτῶν καὶ ἡ κατὰ βάθουςc πτωχείαd αὐτῶν ἐπερίσσευσενe εἰς ⸂τὸ πλοῦτος⸃f τῆς ἁπλότητοςg αὐτῶν·
3  ὅτι κατὰ δύναμιν, μαρτυρῶ,a καὶ ⸀παρὰ δύναμιν, αὐθαίρετοιb
4  μετὰ πολλῆς παρακλήσεωςa δεόμενοιb ἡμῶν, τὴν χάριν καὶ τὴν κοινωνίανc τῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους—
5  καὶ οὐ καθὼς ἠλπίσαμενa ἀλλ’ ἑαυτοὺς ἔδωκανb πρῶτον τῷ κυρίῳ καὶ ἡμῖν διὰ θελήματος θεοῦ,
6  εἰς τὸ παρακαλέσαιa ἡμᾶς Τίτονb ἵνα καθὼς προενήρξατοc οὕτως καὶ ἐπιτελέσῃd εἰς ὑμᾶς καὶ τὴν χάριν ταύτην·
7  ἀλλ’ ὥσπερ ἐν παντὶ περισσεύετε,a πίστει καὶ λόγῳ καὶ γνώσειb καὶ πάσῃ σπουδῇc καὶ τῇ ἐξ ⸂ἡμῶν ἐν ὑμῖν⸃ ἀγάπῃ, ἵνα καὶ ἐν ταύτῃ τῇ χάριτι περισσεύητε.d
8  Οὐ κατ’ ἐπιταγὴνa λέγωb ἀλλὰ διὰ τῆς ἑτέρων σπουδῆςc καὶ τὸ τῆς ὑμετέραςd ἀγάπης γνήσιονe δοκιμάζων·f
9  γινώσκετεa γὰρ τὴν χάριν τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι δι’ ὑμᾶς ἐπτώχευσενb πλούσιοςc ὤν,d ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳe πλουτήσητε.f
10  καὶ γνώμηνa ἐν τούτῳ δίδωμι·b τοῦτο γὰρ ὑμῖν συμφέρει,c οἵτινες οὐ μόνον τὸ ποιῆσαιd ἀλλὰ καὶ τὸ θέλεινe προενήρξασθεf ἀπὸ πέρυσι·g
11  νυνὶa δὲ καὶ τὸ ποιῆσαιb ἐπιτελέσατε,c ὅπως καθάπερd ἡ προθυμίαe τοῦ θέλεινf οὕτως καὶ τὸ ἐπιτελέσαιg ἐκ τοῦ ἔχειν.h
12  εἰ γὰρ ἡ προθυμίαa πρόκειται,b καθὸc ἐὰν ⸀ἔχῃd εὐπρόσδεκτος,e οὐ καθὸf οὐκ ἔχει.g
13  οὐ γὰρ ἵνα ἄλλοις ἄνεσις,a ⸀ὑμῖν θλῖψις· ἀλλ’ ἐξ ἰσότητοςb
14  ἐν τῷ νῦν καιρῷ τὸ ὑμῶν περίσσευμαa εἰς τὸ ἐκείνων ὑστέρημα,b ἵνα καὶ τὸ ἐκείνων περίσσευμαc γένηταιd εἰς τὸ ὑμῶν ὑστέρημα,e ὅπως γένηταιf ἰσότης·g
15  καθὼς γέγραπται·a Ὁ τὸ πολὺ οὐκ ἐπλεόνασεν,b καὶ ὁ τὸ ὀλίγον οὐκ ἠλαττόνησεν.c
16  Χάρις δὲ τῷ θεῷ τῷ ⸀διδόντιa τὴν αὐτὴν σπουδὴνb ὑπὲρ ὑμῶν ἐν τῇ καρδίᾳ Τίτου,c
17  ὅτι τὴν μὲν παράκλησινa ἐδέξατο,b σπουδαιότεροςc δὲ ὑπάρχωνd αὐθαίρετοςe ἐξῆλθενf πρὸς ὑμᾶς.
18  συνεπέμψαμενa δὲ μετ’ αὐτοῦ τὸν ἀδελφὸν οὗ ὁ ἔπαινοςb ἐν τῷ εὐαγγελίῳ διὰ πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν—
19  οὐ μόνον δὲ ἀλλὰ καὶ χειροτονηθεὶςa ὑπὸ τῶν ἐκκλησιῶν συνέκδημοςb ἡμῶν ⸀σὺν τῇ χάριτι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃc ὑφ’ ἡμῶν πρὸς τὴν ⸀αὐτοῦ τοῦ κυρίου δόξαν καὶ προθυμίανd ἡμῶν—
20  στελλόμενοιa τοῦτο μή τις ἡμᾶς μωμήσηταιb ἐν τῇ ἁδρότητιc ταύτῃ τῇ διακονουμένῃd ὑφ’ ἡμῶν,
21  ⸂προνοοῦμενa γὰρ⸃ καλὰ οὐ μόνον ἐνώπιον κυρίου ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον ἀνθρώπων.
22  συνεπέμψαμενa δὲ αὐτοῖς τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν ὃν ἐδοκιμάσαμενb ἐν πολλοῖς πολλάκιςc σπουδαῖονd ὄντα,e νυνὶf δὲ πολὺ σπουδαιότερονg πεποιθήσειh πολλῇ τῇ εἰς ὑμᾶς.
23  εἴτε ὑπὲρ Τίτου,a κοινωνὸςb ἐμὸς καὶ εἰς ὑμᾶς συνεργός·c εἴτε ἀδελφοὶ ἡμῶν, ἀπόστολοι ἐκκλησιῶν, δόξα Χριστοῦ.
24  τὴν οὖν ἔνδειξινa τῆς ἀγάπης ὑμῶν καὶ ἡμῶν καυχήσεωςb ὑπὲρ ὑμῶν εἰς αὐτοὺς ⸀ἐνδεικνύμενοιc εἰς πρόσωπον τῶν ἐκκλησιῶν.
9
Περὶ μὲν γὰρ τῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους περισσόνa μοί ἐστινb τὸ γράφεινc ὑμῖν,
2  οἶδαa γὰρ τὴν προθυμίανb ὑμῶν ἣν ὑπὲρ ὑμῶν καυχῶμαιc Μακεδόσινd ὅτι Ἀχαΐαe παρεσκεύασταιf ἀπὸ πέρυσι,g καὶ ⸀τὸ ὑμῶν ζῆλοςh ἠρέθισεi τοὺς πλείονας.
3  ἔπεμψαa δὲ τοὺς ἀδελφούς, ἵνα μὴ τὸ καύχημαb ἡμῶν τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κενωθῇc ἐν τῷ μέρει τούτῳ, ἵνα καθὼς ἔλεγονd παρεσκευασμένοιe ἦτε,f
4  μή πως ἐὰν ἔλθωσινa σὺν ἐμοὶ Μακεδόνεςb καὶ εὕρωσινc ὑμᾶς ἀπαρασκευάστουςd καταισχυνθῶμενe ἡμεῖς, ἵνα μὴ ⸀λέγωμενf ὑμεῖς, ἐν τῇ ὑποστάσειg ⸀ταύτῃ.
5  ἀναγκαῖονa οὖν ἡγησάμηνb παρακαλέσαιc τοὺς ἀδελφοὺς ἵνα προέλθωσινd ⸀εἰς ὑμᾶς καὶ προκαταρτίσωσιe τὴν ⸀προεπηγγελμένηνf εὐλογίανg ὑμῶν, ταύτην ἑτοίμηνh εἶναιi οὕτως ὡς εὐλογίανj καὶ μὴ ὡς πλεονεξίαν.k
6  Τοῦτο δέ, ὁ σπείρωνa φειδομένωςb φειδομένωςc καὶ θερίσει,d καὶ ὁ σπείρωνe ἐπ’ εὐλογίαιςf ἐπ’ εὐλογίαιςg καὶ θερίσει.h
7  ἕκαστος καθὼς ⸀προῄρηταιa τῇ καρδίᾳ, μὴ ἐκ λύπηςb ἢ ἐξ ἀνάγκης·c ἱλαρὸνd γὰρ δότηνe ἀγαπᾷf ὁ θεός.
8  ⸀δυνατεῖa δὲ ὁ θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαιb εἰς ὑμᾶς, ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειανc ἔχοντεςd περισσεύητεe εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν·
9  (καθὼς γέγραπται·a Ἐσκόρπισεν,b ἔδωκενc τοῖς πένησιν,d ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένειe εἰς τὸν αἰῶνα·
10  ὁ δὲ ἐπιχορηγῶνa ⸀σπόρονb τῷ σπείροντιc καὶ ἄρτον εἰς βρῶσινd ⸀χορηγήσειe καὶ ⸀πληθυνεῖf τὸν σπόρονg ὑμῶν καὶ ⸀αὐξήσειh τὰ γενήματαi τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν·)
11  ἐν παντὶ πλουτιζόμενοιa εἰς πᾶσαν ἁπλότητα,b ἥτις κατεργάζεταιc δι’ ἡμῶν εὐχαριστίανd τῷ θεῷ—
12  ὅτι ἡ διακονία τῆς λειτουργίαςa ταύτης οὐ μόνον ἐστὶνb προσαναπληροῦσαc τὰ ὑστερήματαd τῶν ἁγίων, ἀλλὰ καὶ περισσεύουσαe διὰ πολλῶν εὐχαριστιῶνf τῷ θεῷ—
13  διὰ τῆς δοκιμῆςa τῆς διακονίας ταύτης δοξάζοντεςb τὸν θεὸν ἐπὶ τῇ ὑποταγῇc τῆς ὁμολογίαςd ὑμῶν εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ ἁπλότητιe τῆς κοινωνίαςf εἰς αὐτοὺς καὶ εἰς πάντας,
14  καὶ αὐτῶν δεήσειa ὑπὲρ ὑμῶν ἐπιποθούντωνb ὑμᾶς διὰ τὴν ὑπερβάλλουσανc χάριν τοῦ θεοῦ ἐφ’ ὑμῖν.
15  ⸀χάρις τῷ θεῷ ἐπὶ τῇ ἀνεκδιηγήτῳa αὐτοῦ δωρεᾷ.b
10
Αὐτὸς δὲ ἐγὼ Παῦλος παρακαλῶa ὑμᾶς διὰ τῆς πραΰτητοςb καὶ ἐπιεικείαςc τοῦ Χριστοῦ, ὃς κατὰ πρόσωπον μὲν ταπεινὸςd ἐν ὑμῖν, ἀπὼνe δὲ θαρρῶf εἰς ὑμᾶς·
2  δέομαιa δὲ τὸ μὴ παρὼνb θαρρῆσαιc τῇ πεποιθήσειd ᾗ λογίζομαιe τολμῆσαιf ἐπί τινας τοὺς λογιζομένουςg ἡμᾶς ὡς κατὰ σάρκα περιπατοῦντας.h
3  ἐν σαρκὶ γὰρ περιπατοῦντεςa οὐ κατὰ σάρκα στρατευόμεθα—b
4  τὰ γὰρ ὅπλαa τῆς στρατείαςb ἡμῶν οὐ σαρκικὰc ἀλλὰ δυνατὰ τῷ θεῷ πρὸς καθαίρεσινd ὀχυρωμάτων—e λογισμοὺςf καθαιροῦντεςg
5  καὶ πᾶν ὕψωμαa ἐπαιρόμενονb κατὰ τῆς γνώσεωςc τοῦ θεοῦ, καὶ αἰχμαλωτίζοντεςd πᾶν νόημαe εἰς τὴν ὑπακοὴνf τοῦ Χριστοῦ,
6  καὶ ἐν ἑτοίμῳa ἔχοντεςb ἐκδικῆσαιc πᾶσαν παρακοήν,d ὅταν πληρωθῇe ὑμῶν ἡ ὑπακοή.f
7  Τὰ κατὰ πρόσωπον βλέπετε.a εἴ τις πέποιθενb ἑαυτῷ Χριστοῦ εἶναι,c τοῦτο λογιζέσθωd πάλιν ⸀ἐφ’ ἑαυτοῦ ὅτι καθὼς αὐτὸς Χριστοῦ οὕτως καὶ ⸀ἡμεῖς.
8  ἐάν ⸀τε ⸀γὰρ περισσότερόνa τι καυχήσωμαιb περὶ τῆς ἐξουσίας ἡμῶν, ἧς ἔδωκενc ὁ ⸀κύριος εἰς οἰκοδομὴνd καὶ οὐκ εἰς καθαίρεσινe ὑμῶν, οὐκ αἰσχυνθήσομαι,f
9  ἵνα μὴ δόξωa ὡς ἂν ἐκφοβεῖνb ὑμᾶς διὰ τῶν ἐπιστολῶν·c
10  ὅτι Αἱ ⸂ἐπιστολαὶa μέν⸃, φησίν,b βαρεῖαιc καὶ ἰσχυραί,d ἡ δὲ παρουσίαe τοῦ σώματος ἀσθενὴςf καὶ ὁ λόγος ἐξουθενημένος.g
11  τοῦτο λογιζέσθωa ὁ τοιοῦτος, ὅτι οἷοίb ἐσμενc τῷ λόγῳ δι’ ἐπιστολῶνd ἀπόντες,e τοιοῦτοι καὶ παρόντεςf τῷ ἔργῳ.
12  Οὐ γὰρ τολμῶμενa ἐγκρῖναιb ἢ συγκρῖναιc ἑαυτούς τισιν τῶν ἑαυτοὺς συνιστανόντων·d ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς μετροῦντεςe καὶ συγκρίνοντεςf ἑαυτοὺς ἑαυτοῖς οὐ συνιᾶσιν.g
13  ἡμεῖς δὲ ⸀οὐκ εἰς τὰ ἄμετραa καυχησόμεθα,b ἀλλὰ κατὰ τὸ μέτρονc τοῦ κανόνοςd οὗ ἐμέρισενe ἡμῖν ὁ θεὸς μέτρου,f ἐφικέσθαιg ἄχρι καὶ ὑμῶν—
14  οὐ γὰρ ὡς μὴ ἐφικνούμενοιa εἰς ὑμᾶς ὑπερεκτείνομενb ἑαυτούς, ἄχρι γὰρ καὶ ὑμῶν ἐφθάσαμενc ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ—
15  οὐκ εἰς τὰ ἄμετραa καυχώμενοιb ἐν ἀλλοτρίοιςc κόποις,d ἐλπίδα δὲ ἔχοντεςe αὐξανομένηςf τῆς πίστεως ὑμῶν ἐν ὑμῖν μεγαλυνθῆναιg κατὰ τὸν κανόναh ἡμῶν εἰς περισσείαν,i
16  εἰς τὰ ὑπερέκειναa ὑμῶν εὐαγγελίσασθαι,b οὐκ ἐν ἀλλοτρίῳc κανόνιd εἰς τὰ ἕτοιμαe καυχήσασθαι.f
17  Ὁ δὲ καυχώμενοςa ἐν κυρίῳ καυχάσθω·b
18  οὐ γὰρ ὁ ἑαυτὸν ⸀συνιστάνων,a ἐκεῖνός ἐστινb δόκιμος,c ἀλλὰ ὃν ὁ κύριος συνίστησιν.d
11
Ὄφελονa ἀνείχεσθέb μου μικρόν ⸀τι ⸀ἀφροσύνης·c ἀλλὰ καὶ ἀνέχεσθέd μου.
2  ζηλῶa γὰρ ὑμᾶς θεοῦ ζήλῳ,b ἡρμοσάμηνc γὰρ ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένονd ἁγνὴνe παραστῆσαιf τῷ Χριστῷ·
3  φοβοῦμαιa δὲ μή πως, ὡς ὁ ὄφιςb ⸂ἐξηπάτησενc Εὕαν⸃d ἐν τῇ πανουργίᾳe αὐτοῦ, ⸀φθαρῇf τὰ νοήματαg ὑμῶν ἀπὸ τῆς ἁπλότητοςh ⸂καὶ τῆς ἁγνότητος⸃i τῆς εἰς τὸν Χριστόν.
4  εἰ μὲν γὰρ ὁ ἐρχόμενοςa ἄλλον Ἰησοῦν κηρύσσειb ὃν οὐκ ἐκηρύξαμεν,c ἢ πνεῦμα ἕτερον λαμβάνετεd ὃ οὐκ ἐλάβετε,e ἢ εὐαγγέλιον ἕτερον ὃ οὐκ ἐδέξασθε,f καλῶς ⸀ἀνέχεσθε.g
5  λογίζομαιa γὰρ μηδὲν ὑστερηκέναιb τῶν ὑπερλίανc ἀποστόλων·
6  εἰ δὲ καὶ ἰδιώτηςa τῷ λόγῳ, ἀλλ’ οὐ τῇ γνώσει,b ἀλλ’ ἐν παντὶ ⸀φανερώσαντεςc ἐν πᾶσιν εἰς ὑμᾶς.
7  Ἢ ἁμαρτίαν ἐποίησαa ἐμαυτὸν ταπεινῶνb ἵνα ὑμεῖς ὑψωθῆτε,c ὅτι δωρεὰνd τὸ τοῦ θεοῦ εὐαγγέλιον εὐηγγελισάμηνe ὑμῖν;
8  ἄλλας ἐκκλησίας ἐσύλησαa λαβὼνb ὀψώνιονc πρὸς τὴν ὑμῶν διακονίαν,
9  καὶ παρὼνa πρὸς ὑμᾶς καὶ ὑστερηθεὶςb οὐ κατενάρκησαc οὐθενός· τὸ γὰρ ὑστέρημάd μου προσανεπλήρωσανe οἱ ἀδελφοὶ ἐλθόντεςf ἀπὸ Μακεδονίας·g καὶ ἐν παντὶ ἀβαρῆh ⸂ἐμαυτὸν ὑμῖν⸃ ἐτήρησαi καὶ τηρήσω.j
10  ἔστινa ἀλήθεια Χριστοῦ ἐν ἐμοὶ ὅτι ἡ καύχησιςb αὕτη οὐ φραγήσεταιc εἰς ἐμὲ ἐν τοῖς κλίμασιd τῆς Ἀχαΐας.e
11  διὰ τί; ὅτι οὐκ ἀγαπῶa ὑμᾶς; ὁ θεὸς οἶδεν.b
12  Ὃ δὲ ποιῶa καὶ ποιήσω,b ἵνα ἐκκόψωc τὴν ἀφορμὴνd τῶν θελόντωνe ἀφορμήν,f ἵνα ἐν ᾧ καυχῶνταιg εὑρεθῶσινh καθὼς καὶ ἡμεῖς.
13  οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι,a ἐργάταιb δόλιοι,c μετασχηματιζόμενοιd εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ·
14  καὶ οὐ ⸀θαῦμα,a αὐτὸς γὰρ ὁ Σατανᾶς μετασχηματίζεταιb εἰς ἄγγελον φωτός·
15  οὐ μέγα οὖν εἰ καὶ οἱ διάκονοιa αὐτοῦ μετασχηματίζονταιb ὡς διάκονοιc δικαιοσύνης, ὧν τὸ τέλος ἔσταιd κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν.
16  Πάλιν λέγω,a μή τίς με δόξῃb ἄφροναc εἶναι—d εἰ δὲ μή γε,e κἂνf ὡς ἄφροναg δέξασθέh με, ἵνα κἀγὼ μικρόν τι καυχήσωμαι·i
17  ὃ λαλῶa οὐ ⸂κατὰ κύριον λαλῶ⸃,b ἀλλ’ ὡς ἐν ἀφροσύνῃ,c ἐν ταύτῃ τῇ ὑποστάσειd τῆς καυχήσεως.e
18  ἐπεὶa πολλοὶ καυχῶνταιb ⸀κατὰ σάρκα, κἀγὼ καυχήσομαι.c
19  ἡδέωςa γὰρ ἀνέχεσθεb τῶν ἀφρόνωνc φρόνιμοιd ὄντες·e
20  ἀνέχεσθεa γὰρ εἴ τις ὑμᾶς καταδουλοῖ,b εἴ τις κατεσθίει,c εἴ τις λαμβάνει,d εἴ τις ἐπαίρεται,e εἴ τις ⸂εἰς πρόσωπον ὑμᾶς⸃ δέρει.f
21  κατὰ ἀτιμίανa λέγω,b ὡς ὅτι ἡμεῖς ⸀ἠσθενήκαμεν·c ἐν ᾧ δ’ ἄν τις τολμᾷ,d ἐν ἀφροσύνῃe λέγω,f τολμῶg κἀγώ.
22  Ἑβραῖοίa εἰσιν;b κἀγώ. Ἰσραηλῖταίc εἰσιν;d κἀγώ. σπέρμα Ἀβραάμ εἰσιν;e κἀγώ.
23  διάκονοιa Χριστοῦ εἰσιν;b παραφρονῶνc λαλῶ,d ὑπὲρ ἐγώ· ἐν κόποιςe περισσοτέρως,f ἐν ⸂φυλακαῖς περισσοτέρως,g ἐν πληγαῖςh ὑπερβαλλόντως⸃,i ἐν θανάτοις πολλάκις·j
24  ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκιςa τεσσεράκονταb παρὰ μίαν ἔλαβον,c
25  τρὶςa ἐραβδίσθην,b ἅπαξc ἐλιθάσθην,d τρὶςe ἐναυάγησα,f νυχθήμερονg ἐν τῷ βυθῷh πεποίηκα·i
26  ὁδοιπορίαιςa πολλάκις,b κινδύνοιςc ποταμῶν,d κινδύνοιςe λῃστῶν,f κινδύνοιςg ἐκ γένους,h κινδύνοιςi ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοιςj ἐν πόλει, κινδύνοιςk ἐν ἐρημίᾳ,l κινδύνοιςm ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοιςn ἐν ψευδαδέλφοις,o
27  ⸀κόπῳa καὶ μόχθῳ,b ἐν ἀγρυπνίαιςc πολλάκις,d ἐν λιμῷe καὶ δίψει,f ἐν νηστείαιςg πολλάκις,h ἐν ψύχειi καὶ γυμνότητι·j
28  χωρὶς τῶν παρεκτὸςa ἡ ⸀ἐπίστασίςb ⸀μοι ἡ καθ’ ἡμέραν, ἡ μέριμναc πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν.
29  τίς ἀσθενεῖ,a καὶ οὐκ ἀσθενῶ;b τίς σκανδαλίζεταιc καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;d
30  Εἰ καυχᾶσθαιa δεῖ,b τὰ τῆς ἀσθενείαςc μου καυχήσομαι.d
31  ὁ θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ κυρίου ⸀Ἰησοῦ οἶδεν,a ὁ ὢνb εὐλογητὸςc εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι.d
32  ἐν Δαμασκῷa ὁ ἐθνάρχηςb Ἁρέταc τοῦ βασιλέως ἐφρούρειd τὴν ⸂πόλιν Δαμασκηνῶν⸃e πιάσαιf ⸀με,
33  καὶ διὰ θυρίδοςa ἐν σαργάνῃb ἐχαλάσθηνc διὰ τοῦ τείχουςd καὶ ἐξέφυγονe τὰς χεῖρας αὐτοῦ.
12
Καυχᾶσθαιa ⸀δεῖ·b οὐ ⸂συμφέρονc μέν⸃, ἐλεύσομαιd ⸀δὲ εἰς ὀπτασίαςe καὶ ἀποκαλύψειςf κυρίου.
2  οἶδαa ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων—b εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα,c εἴτε ἐκτὸςd τοῦ σώματος οὐκ οἶδα,e ὁ θεὸς οἶδεν—f ἁρπαγένταg τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ.
3  καὶ οἶδαa τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον— εἴτε ἐν σώματι εἴτε ⸀χωρὶς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα,b ὁ θεὸς οἶδεν—c
4  ὅτι ἡρπάγηa εἰς τὸν παράδεισονb καὶ ἤκουσενc ἄρρηταd ῥήματα ἃ οὐκ ἐξὸνe ἀνθρώπῳ λαλῆσαι.f
5  ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι,a ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαιb εἰ μὴ ἐν ταῖς ⸀ἀσθενείαις.c
6  ἐὰν γὰρ θελήσωa καυχήσασθαι,b οὐκ ἔσομαιc ἄφρων,d ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ·e φείδομαιf δέ, μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηταιg ὑπὲρ ὃ βλέπειh με ἢ ἀκούειi ⸀τι ἐξ ἐμοῦ,
7  καὶ τῇ ὑπερβολῇa τῶν ἀποκαλύψεων.b ⸀διὸ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι,c ἐδόθηd μοι σκόλοψe τῇ σαρκί, ἄγγελος ⸀Σατανᾶ, ἵνα με κολαφίζῃ,f ⸂ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι⸃.g
8  ὑπὲρ τούτου τρὶςa τὸν κύριον παρεκάλεσαb ἵνα ἀποστῇc ἀπ’ ἐμοῦ·
9  καὶ εἴρηκένa μοι· Ἀρκεῖb σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ ⸀δύναμις ἐν ἀσθενείᾳc ⸀τελεῖται.d ἥδισταe οὖν μᾶλλον καυχήσομαιf ἐν ταῖς ἀσθενείαιςg ⸀μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃh ἐπ’ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.
10  διὸ εὐδοκῶa ἐν ἀσθενείαις,b ἐν ὕβρεσιν,c ἐν ἀνάγκαις,d ἐν διωγμοῖςe ⸀καὶ στενοχωρίαις,f ὑπὲρ Χριστοῦ· ὅταν γὰρ ἀσθενῶ,g τότε δυνατός εἰμι.h
11  Γέγοναa ⸀ἄφρων·b ὑμεῖς με ἠναγκάσατε·c ἐγὼ γὰρ ὤφειλονd ὑφ’ ὑμῶν συνίστασθαι.e οὐδὲν γὰρ ὑστέρησαf τῶν ὑπερλίανg ἀποστόλων, εἰ καὶ οὐδέν εἰμι·h
12  τὰ μὲν σημεῖα τοῦ ἀποστόλου κατειργάσθηa ἐν ὑμῖν ἐν πάσῃ ⸀ὑπομονῇ, σημείοις ⸀τε καὶ τέρασινb καὶ δυνάμεσιν.
13  τί γάρ ἐστινa ὃ ⸀ἡσσώθητεb ὑπὲρ τὰς λοιπὰς ἐκκλησίας, εἰ μὴ ὅτι αὐτὸς ἐγὼ οὐ κατενάρκησαc ὑμῶν; χαρίσασθέd μοι τὴν ἀδικίανe ταύτην.
14  Ἰδοὺ τρίτον ⸀τοῦτο ἑτοίμωςa ἔχωb ἐλθεῖνc πρὸς ὑμᾶς, καὶ οὐ ⸀καταναρκήσω·d οὐ γὰρ ζητῶe τὰ ὑμῶν ἀλλὰ ὑμᾶς, οὐ γὰρ ὀφείλειf τὰ τέκνα τοῖς γονεῦσινg θησαυρίζειν,h ἀλλὰ οἱ γονεῖςi τοῖς τέκνοις.
15  ἐγὼ δὲ ἥδισταa δαπανήσωb καὶ ἐκδαπανηθήσομαιc ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν. ⸀εἰ περισσοτέρωςd ὑμᾶς ⸀ἀγαπῶν,e ἧσσονf ἀγαπῶμαι;g
16  ἔστωa δέ, ἐγὼ οὐ κατεβάρησαb ὑμᾶς· ἀλλὰ ὑπάρχωνc πανοῦργοςd δόλῳe ὑμᾶς ἔλαβον.f
17  μή τινα ὧν ἀπέσταλκαa πρὸς ὑμᾶς, δι’ αὐτοῦ ἐπλεονέκτησαb ὑμᾶς;
18  παρεκάλεσαa Τίτονb καὶ συναπέστειλαc τὸν ἀδελφόν· μήτιd ἐπλεονέκτησενe ὑμᾶς Τίτος;f οὐ τῷ αὐτῷ πνεύματι περιεπατήσαμεν;g οὐ τοῖς αὐτοῖς ἴχνεσιν;h
19  ⸀Πάλαιa δοκεῖτεb ὅτι ὑμῖν ἀπολογούμεθα;c ⸀κατέναντιd θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν.e τὰ δὲ πάντα, ἀγαπητοί, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν οἰκοδομῆς,f
20  φοβοῦμαιa γὰρ μή πως ἐλθὼνb οὐχ οἵουςc θέλωd εὕρωe ὑμᾶς, κἀγὼ εὑρεθῶf ὑμῖν οἷονg οὐ θέλετε,h μή πως ⸀ἔρις,i ⸀ζῆλος,j θυμοί,k ἐριθεῖαι,l καταλαλιαί,m ψιθυρισμοί,n φυσιώσεις,o ἀκαταστασίαι·p
21  μὴ πάλιν ⸂ἐλθόντοςa μου⸃ ⸀ταπεινώσῃb ⸀με ὁ θεός μου πρὸς ὑμᾶς, καὶ πενθήσωc πολλοὺς τῶν προημαρτηκότωνd καὶ μὴ μετανοησάντωνe ἐπὶ τῇ ἀκαθαρσίᾳf καὶ πορνείᾳg καὶ ἀσελγείᾳh ᾗ ἔπραξαν.i
13
Τρίτον τοῦτο ἔρχομαιa πρὸς ὑμᾶς· ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων καὶ τριῶν σταθήσεταιb πᾶν ῥῆμα.
2  προείρηκαa καὶ προλέγωb ὡς παρὼνc τὸ δεύτερον καὶ ἀπὼνd ⸀νῦν, τοῖς προημαρτηκόσινe καὶ τοῖς λοιποῖς πᾶσιν, ὅτι ἐὰν ἔλθωf εἰς τὸ πάλιν οὐ φείσομαι,g
3  ἐπεὶa δοκιμὴνb ζητεῖτεc τοῦ ἐν ἐμοὶ λαλοῦντοςd Χριστοῦ· ὃς εἰς ὑμᾶς οὐκ ἀσθενεῖe ἀλλὰ δυνατεῖf ἐν ὑμῖν,
4  καὶ ⸀γὰρ ἐσταυρώθηa ἐξ ἀσθενείας,b ἀλλὰ ζῇc ἐκ δυνάμεως θεοῦ. καὶ γὰρ ἡμεῖς ἀσθενοῦμενd ἐν αὐτῷ, ἀλλὰ ⸀ζήσομενe σὺν αὐτῷ ἐκ δυνάμεως θεοῦ εἰς ὑμᾶς.
5  Ἑαυτοὺς πειράζετεa εἰ ἐστὲb ἐν τῇ πίστει, ἑαυτοὺς δοκιμάζετε·c ἢ οὐκ ἐπιγινώσκετεd ἑαυτοὺς ὅτι ⸂Ἰησοῦς Χριστὸς⸃ ἐν ⸀ὑμῖν; εἰ μήτιe ἀδόκιμοίf ἐστε.g
6  ἐλπίζωa δὲ ὅτι γνώσεσθεb ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἐσμὲνc ἀδόκιμοι.d
7  ⸀εὐχόμεθαa δὲ πρὸς τὸν θεὸν μὴ ποιῆσαιb ὑμᾶς κακὸν μηδέν, οὐχ ἵνα ἡμεῖς δόκιμοιc φανῶμεν,d ἀλλ’ ἵνα ὑμεῖς τὸ καλὸν ποιῆτε,e ἡμεῖς δὲ ὡς ἀδόκιμοιf ὦμεν.g
8  οὐ γὰρ δυνάμεθάa τι κατὰ τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας.
9  χαίρομενa γὰρ ὅταν ἡμεῖς ἀσθενῶμεν,b ὑμεῖς δὲ δυνατοὶ ἦτε·c ⸀τοῦτο καὶ εὐχόμεθα,d τὴν ὑμῶν κατάρτισιν.e
10  διὰ τοῦτο ταῦτα ἀπὼνa γράφω,b ἵνα παρὼνc μὴ ἀποτόμωςd χρήσωμαιe κατὰ τὴν ἐξουσίαν ἣν ⸂ὁ κύριος ἔδωκένf μοι⸃, εἰς οἰκοδομὴνg καὶ οὐκ εἰς καθαίρεσιν.h
11  Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε,a καταρτίζεσθε,b παρακαλεῖσθε,c τὸ αὐτὸ φρονεῖτε,d εἰρηνεύετε,e καὶ ὁ θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσταιf μεθ’ ὑμῶν.
12  ἀσπάσασθεa ἀλλήλους ἐν ἁγίῳ φιλήματι.b ἀσπάζονταιc ὑμᾶς οἱ ἅγιοι πάντες.
13  ἡ χάρις τοῦ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ καὶ ἡ κοινωνίαa τοῦ ἁγίου πνεύματος μετὰ πάντων ⸀ὑμῶν.