Πρὸς Κορινθίους βʹ

7
ταύτας οὖν ἔχοντεςa τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμενb ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦc σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντεςd ἁγιωσύνηνe ἐν φόβῳ θεοῦ.
2  Χωρήσατεa ἡμᾶς· οὐδένα ἠδικήσαμεν,b οὐδένα ἐφθείραμεν,c οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν.d
3  ⸂πρὸς κατάκρισινa οὐ⸃ λέγω,b προείρηκαc γὰρ ὅτι ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐστεd εἰς τὸ συναποθανεῖνe καὶ συζῆν.f
4  πολλή μοι παρρησία πρὸς ὑμᾶς, πολλή μοι καύχησιςa ὑπὲρ ὑμῶν· πεπλήρωμαιb τῇ παρακλήσει,c ὑπερπερισσεύομαιd τῇ χαρᾷ ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν.
5  Καὶ γὰρ ἐλθόντωνa ἡμῶν εἰς Μακεδονίανb οὐδεμίαν ⸀ἔσχηκενc ἄνεσινd ἡ σὰρξ ἡμῶν, ἀλλ’ ἐν παντὶ θλιβόμενοι—e ἔξωθενf μάχαι,g ἔσωθενh φόβοι—
6  ἀλλ’ ὁ παρακαλῶνa τοὺς ταπεινοὺςb παρεκάλεσενc ἡμᾶς ὁ θεὸς ἐν τῇ παρουσίᾳd Τίτου·e
7  οὐ μόνον δὲ ἐν τῇ παρουσίᾳa αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ παρακλήσειb ᾗ παρεκλήθηc ἐφ’ ὑμῖν, ἀναγγέλλωνd ἡμῖν τὴν ὑμῶν ἐπιπόθησιν,e τὸν ὑμῶν ὀδυρμόν,f τὸν ὑμῶν ζῆλονg ὑπὲρ ἐμοῦ, ὥστε με μᾶλλον χαρῆναι.h
8  ὅτι εἰ καὶ ἐλύπησαa ὑμᾶς ἐν τῇ ἐπιστολῇ,b οὐ μεταμέλομαι·c εἰ καὶ μετεμελόμηνd (⸀βλέπωe ὅτι ἡ ἐπιστολὴf ἐκείνη εἰ καὶ πρὸς ὥραν ἐλύπησενg ὑμᾶς),
9  νῦν χαίρω,a οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε,b ἀλλ’ ὅτι ἐλυπήθητεc εἰς μετάνοιαν,d ἐλυπήθητεe γὰρ κατὰ θεόν, ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτεf ἐξ ἡμῶν.
10  ἡ γὰρ κατὰ θεὸν λύπηa μετάνοιανb εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητονc ⸀ἐργάζεται·d ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπηe θάνατον κατεργάζεται.f
11  ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο τὸ κατὰ θεὸν ⸀λυπηθῆναιa πόσηνb κατειργάσατοc ὑμῖν σπουδήν,d ἀλλὰ ἀπολογίαν,e ἀλλὰ ἀγανάκτησιν,f ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ ἐπιπόθησιν,g ἀλλὰ ζῆλον,h ἀλλὰ ἐκδίκησιν·i ἐν παντὶ συνεστήσατεj ἑαυτοὺς ἁγνοὺςk ⸀εἶναιl τῷ πράγματι.m
12  ἄρα εἰ καὶ ἔγραψαa ὑμῖν, οὐχ ⸀ἕνεκενb τοῦ ἀδικήσαντος,c ⸀οὐδὲ ⸁ἕνεκενd τοῦ ἀδικηθέντος,e ἀλλ’ ⸀1ἕνεκενf τοῦ φανερωθῆναιg τὴν σπουδὴνh ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς ἐνώπιον τοῦ θεοῦ.
13  διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα.a Ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσειb ⸀ἡμῶν περισσοτέρωςc μᾶλλον ἐχάρημενd ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου,e ὅτι ἀναπέπαυταιf τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπὸ πάντων ὑμῶν·
14  ὅτι εἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαι,a οὐ κατῃσχύνθην,b ἀλλ’ ὡς πάντα ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμενc ὑμῖν, οὕτως καὶ ἡ καύχησιςd ἡμῶν ⸀ἡ ἐπὶ Τίτουe ἀλήθεια ἐγενήθη.f
15  καὶ τὰ σπλάγχναa αὐτοῦ περισσοτέρωςb εἰς ὑμᾶς ἐστινc ἀναμιμνῃσκομένουd τὴν πάντων ὑμῶν ὑπακοήν,e ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμουf ἐδέξασθεg αὐτόν.
16  χαίρωa ὅτι ἐν παντὶ θαρρῶb ἐν ὑμῖν.