Πρὸς Τιμόθεον αʹ

6
Ὅσοι εἰσὶνa ὑπὸ ζυγὸνb δοῦλοι, τοὺς ἰδίους δεσπόταςc πάσης τιμῆς ἀξίους ἡγείσθωσαν,d ἵνα μὴ τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ καὶ ἡ διδασκαλίαe βλασφημῆται.f
2  οἱ δὲ πιστοὺς ἔχοντεςa δεσπόταςb μὴ καταφρονείτωσαν,c ὅτι ἀδελφοί εἰσιν·d ἀλλὰ μᾶλλον δουλευέτωσαν,e ὅτι πιστοί εἰσινf καὶ ἀγαπητοὶ οἱ τῆς εὐεργεσίαςg ἀντιλαμβανόμενοι.h Ταῦτα δίδασκεi καὶ παρακάλει.j
3  εἴ τις ἑτεροδιδασκαλεῖa καὶ μὴ προσέρχεταιb ὑγιαίνουσιc λόγοις, τοῖς τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τῇ κατ’ εὐσέβειανd διδασκαλίᾳ,e
4  τετύφωται,a μηδὲν ἐπιστάμενος,b ἀλλὰ νοσῶνc περὶ ζητήσειςd καὶ λογομαχίας,e ἐξ ὧν γίνεταιf φθόνος,g ἔρις,h βλασφημίαι,i ὑπόνοιαιj πονηραί,
5  διαπαρατριβαὶa διεφθαρμένωνb ἀνθρώπων τὸν νοῦνc καὶ ἀπεστερημένωνd τῆς ἀληθείας, νομιζόντωνe πορισμὸνf εἶναιg τὴν ⸀εὐσέβειαν.h
6  ἔστινa δὲ πορισμὸςb μέγας ἡ εὐσέβειαc μετὰ αὐταρκείας·d
7  οὐδὲν γὰρ εἰσηνέγκαμενa εἰς τὸν κόσμον, ⸀ὅτι οὐδὲ ἐξενεγκεῖνb τι δυνάμεθα·c
8  ἔχοντεςa δὲ διατροφὰςb καὶ σκεπάσματα,c τούτοις ἀρκεσθησόμεθα.d
9  οἱ δὲ βουλόμενοιa πλουτεῖνb ἐμπίπτουσινc εἰς πειρασμὸνd καὶ παγίδαe καὶ ἐπιθυμίας πολλὰς ἀνοήτουςf καὶ βλαβεράς,g αἵτινες βυθίζουσιh τοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρονi καὶ ἀπώλειαν·j
10  ῥίζαa γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστινb ἡ φιλαργυρία,c ἧς τινες ὀρεγόμενοιd ἀπεπλανήθησανe ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺς περιέπειρανf ὀδύναιςg πολλαῖς.
11  Σὺ δέ, ὦa ἄνθρωπε ⸀θεοῦ, ταῦτα φεῦγε·b δίωκεc δὲ δικαιοσύνην, εὐσέβειαν,d πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, ⸀πραϋπαθίαν.e
12  ἀγωνίζουa τὸν καλὸν ἀγῶναb τῆς πίστεως, ἐπιλαβοῦc τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰς ἣν ἐκλήθηςd καὶ ὡμολόγησαςe τὴν καλὴν ὁμολογίανf ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων.
13  παραγγέλλωa σοι ἐνώπιον τοῦ θεοῦ τοῦ ⸀ζῳογονοῦντοςb τὰ πάντα καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ μαρτυρήσαντοςc ἐπὶ Ποντίουd Πιλάτου τὴν καλὴν ὁμολογίαν,e
14  τηρῆσαίa σε τὴν ἐντολὴν ἄσπιλονb ἀνεπίλημπτονc μέχριd τῆς ἐπιφανείαςe τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,
15  ἣν καιροῖς ἰδίοις δείξειa ὁ μακάριος καὶ μόνος δυνάστης,b ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλευόντωνc καὶ κύριος τῶν κυριευόντων,d
16  ὁ μόνος ἔχωνa ἀθανασίαν,b φῶς οἰκῶνc ἀπρόσιτον,d ὃν εἶδενe οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖνf δύναται·g ᾧ τιμὴ καὶ κράτοςh αἰώνιον· ἀμήν.
17  Τοῖς πλουσίοιςa ἐν τῷ νῦν αἰῶνι παράγγελλεb μὴ ὑψηλοφρονεῖνc μηδὲ ἠλπικέναιd ἐπὶ πλούτουe ἀδηλότητι,f ἀλλ’ ⸀ἐπὶ ⸀θεῷ τῷ παρέχοντιg ἡμῖν πάντα πλουσίωςh εἰς ἀπόλαυσιν,i
18  ἀγαθοεργεῖν,a πλουτεῖνb ἐν ἔργοις καλοῖς, εὐμεταδότουςc εἶναι,d κοινωνικούς,e
19  ἀποθησαυρίζονταςa ἑαυτοῖς θεμέλιονb καλὸν εἰς τὸ μέλλον,c ἵνα ἐπιλάβωνταιd τῆς ⸀ὄντωςe ζωῆς.
20  Ὦa Τιμόθεε,b τὴν παραθήκηνc φύλαξον,d ἐκτρεπόμενοςe τὰς βεβήλουςf κενοφωνίαςg καὶ ἀντιθέσειςh τῆς ψευδωνύμουi γνώσεως,j
21  ἥν τινες ἐπαγγελλόμενοιa περὶ τὴν πίστιν ἠστόχησαν.b Ἡ χάρις ⸂μεθ’ ὑμῶν⸃.