Πρὸς Τιμόθεον αʹ

3
Πιστὸς ὁ λόγος· εἴ τις ἐπισκοπῆςa ὀρέγεται,b καλοῦ ἔργου ἐπιθυμεῖ.c
2  δεῖa οὖν τὸν ἐπίσκοπονb ἀνεπίλημπτονc εἶναι,d μιᾶς γυναικὸς ἄνδρα, νηφάλιον,e σώφρονα,f κόσμιον,g φιλόξενον,h διδακτικόν,i
3  μὴ πάροινον,a μὴ ⸀πλήκτην,b ἀλλὰ ἐπιεικῆ,c ἄμαχον,d ἀφιλάργυρον,e
4  τοῦ ἰδίου οἴκου καλῶς προϊστάμενον,a τέκνα ἔχονταb ἐν ὑποταγῇc μετὰ πάσης σεμνότητος·d
5  (εἰ δέ τις τοῦ ἰδίου οἴκου προστῆναιa οὐκ οἶδεν,b πῶς ἐκκλησίας θεοῦ ἐπιμελήσεται;)c
6  μὴ νεόφυτον,a ἵνα μὴ τυφωθεὶςb εἰς κρίμαc ἐμπέσῃd τοῦ διαβόλου.
7  δεῖa ⸀δὲ καὶ μαρτυρίαν καλὴν ἔχεινb ἀπὸ τῶν ἔξωθεν,c ἵνα μὴ εἰς ὀνειδισμὸνd ἐμπέσῃe καὶ παγίδαf τοῦ διαβόλου.
8  Διακόνουςa ὡσαύτωςb σεμνούς,c μὴ διλόγους,d μὴ οἴνῳ πολλῷ προσέχοντας,e μὴ αἰσχροκερδεῖς,f
9  ἔχονταςa τὸ μυστήριονb τῆς πίστεως ἐν καθαρᾷc συνειδήσει.
10  καὶ οὗτοι δὲ δοκιμαζέσθωσανa πρῶτον, εἶταb διακονείτωσανc ἀνέγκλητοιd ὄντες.e
11  γυναῖκας ὡσαύτωςa σεμνάς,b μὴ διαβόλους, νηφαλίους,c πιστὰς ἐν πᾶσιν.
12  διάκονοιa ἔστωσανb μιᾶς γυναικὸς ἄνδρες, τέκνων καλῶς προϊστάμενοιc καὶ τῶν ἰδίων οἴκων·
13  οἱ γὰρ καλῶς διακονήσαντεςa βαθμὸνb ἑαυτοῖς καλὸν περιποιοῦνταιc καὶ πολλὴν παρρησίαν ἐν πίστει τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
14  Ταῦτά σοι γράφω,a ἐλπίζωνb ἐλθεῖνc πρὸς σὲ ⸂ἐν τάχει⸃,d
15  ἐὰν δὲ βραδύνω,a ἵνα εἰδῇςb πῶς δεῖc ἐν οἴκῳ θεοῦ ἀναστρέφεσθαι,d ἥτις ἐστὶνe ἐκκλησία θεοῦ ζῶντος,f στῦλοςg καὶ ἑδραίωμαh τῆς ἀληθείας·
16  καὶ ὁμολογουμένωςa μέγα ἐστὶνb τὸ τῆς εὐσεβείαςc μυστήριον·d ⸀Ὃς ἐφανερώθηe ἐν σαρκί, ἐδικαιώθηf ἐν πνεύματι, ὤφθηg ἀγγέλοις, ἐκηρύχθηh ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθηi ἐν κόσμῳ, ἀνελήμφθηj ἐν δόξῃ.