Ἰωάννου αʹ

1
Ὃ ἦνa ἀπ’ ἀρχῆς, ὃ ἀκηκόαμεν,b ὃ ἑωράκαμενc τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθαd καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν,e περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς—
2  καὶ ἡ ζωὴ ἐφανερώθη,a καὶ ἑωράκαμενb καὶ μαρτυροῦμενc καὶ ἀπαγγέλλομενd ὑμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον ἥτις ἦνe πρὸς τὸν πατέρα καὶ ἐφανερώθηf ἡμῖν—
3  ὃ ἑωράκαμενa καὶ ἀκηκόαμενb ἀπαγγέλλομενc ⸀καὶ ὑμῖν, ἵνα καὶ ὑμεῖς κοινωνίανd ἔχητεe μεθ’ ἡμῶν· καὶ ἡ κοινωνίαf δὲ ἡ ἡμετέραg μετὰ τοῦ πατρὸς καὶ μετὰ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ·
4  καὶ ταῦτα γράφομενa ⸀ἡμεῖς ἵνα ἡ χαρὰ ἡμῶν ᾖb πεπληρωμένη.c
5  Καὶ ἔστινa αὕτη ἡ ἀγγελίαb ἣν ἀκηκόαμενc ἀπ’ αὐτοῦ καὶ ἀναγγέλλομενd ὑμῖν, ὅτι ὁ θεὸς φῶς ἐστινe καὶ σκοτίαf ⸂ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν⸃g οὐδεμία.
6  ἐὰν εἴπωμενa ὅτι κοινωνίανb ἔχομενc μετ’ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ σκότει περιπατῶμεν,d ψευδόμεθαe καὶ οὐ ποιοῦμενf τὴν ἀλήθειαν·
7  ἐὰν δὲ ἐν τῷ φωτὶ περιπατῶμενa ὡς αὐτός ἐστινb ἐν τῷ φωτί, κοινωνίανc ἔχομενd μετ’ ἀλλήλων καὶ τὸ αἷμα ⸀Ἰησοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζειe ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας.
8  ἐὰν εἴπωμενa ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν,b ἑαυτοὺς πλανῶμενc καὶ ἡ ἀλήθεια ⸂οὐκ ἔστινd ἐν ἡμῖν⸃.
9  ἐὰν ὁμολογῶμενa τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστινb καὶ δίκαιος ἵνα ἀφῇc ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃd ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας.e
10  ἐὰν εἴπωμενa ὅτι οὐχ ἡμαρτήκαμεν,b ψεύστηνc ποιοῦμενd αὐτὸν καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ οὐκ ἔστινe ἐν ἡμῖν.
2
Τεκνίαa μου, ταῦτα γράφωb ὑμῖν ἵνα μὴ ἁμάρτητε.c καὶ ἐάν τις ἁμάρτῃ,d παράκλητονe ἔχομενf πρὸς τὸν πατέρα Ἰησοῦν Χριστὸν δίκαιον,
2  καὶ αὐτὸς ἱλασμόςa ἐστινb περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, οὐ περὶ τῶν ἡμετέρωνc δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ περὶ ὅλου τοῦ κόσμου.
3  Καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομενa ὅτι ἐγνώκαμενb αὐτόν, ἐὰν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν.c
4  ὁ λέγωνa ⸀ὅτι Ἔγνωκαb αὐτὸν καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ τηρῶνc ψεύστηςd ἐστίν,e καὶ ἐν τούτῳ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν·f
5  ὃς δ’ ἂν τηρῇa αὐτοῦ τὸν λόγον, ἀληθῶςb ἐν τούτῳ ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ τετελείωται.c ἐν τούτῳ γινώσκομενd ὅτι ἐν αὐτῷ ἐσμεν·e
6  ὁ λέγωνa ἐν αὐτῷ μένεινb ὀφείλειc καθὼς ἐκεῖνος περιεπάτησενd καὶ ⸀αὐτὸς περιπατεῖν.e
7  ⸀Ἀγαπητοί, οὐκ ἐντολὴν καινὴν γράφωa ὑμῖν, ἀλλ’ ἐντολὴν παλαιὰνb ἣν εἴχετεc ἀπ’ ἀρχῆς· ἡ ἐντολὴ ἡ παλαιάd ἐστινe ὁ λόγος ὃν ⸀ἠκούσατε.f
8  πάλιν ἐντολὴν καινὴν γράφωa ὑμῖν, ὅ ἐστινb ἀληθὲςc ἐν αὐτῷ καὶ ἐν ὑμῖν, ὅτι ἡ σκοτίαd παράγεταιe καὶ τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸνf ἤδη φαίνει.g
9  ὁ λέγωνa ἐν τῷ φωτὶ εἶναιb καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῶνc ἐν τῇ σκοτίᾳd ἐστὶνe ἕως ἄρτι.
10  ὁ ἀγαπῶνa τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτὶ μένει,b καὶ σκάνδαλονc ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν·d
11  ὁ δὲ μισῶνa τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῇ σκοτίᾳb ἐστὶνc καὶ ἐν τῇ σκοτίᾳd περιπατεῖ,e καὶ οὐκ οἶδενf ποῦ ὑπάγει,g ὅτι ἡ σκοτίαh ἐτύφλωσενi τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ.
12  Γράφωa ὑμῖν, τεκνία,b ὅτι ἀφέωνταιc ὑμῖν αἱ ἁμαρτίαι διὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ·
13  γράφωa ὑμῖν, πατέρες, ὅτι ἐγνώκατεb τὸν ἀπ’ ἀρχῆς· γράφωc ὑμῖν, νεανίσκοι,d ὅτι νενικήκατεe τὸν πονηρόν.
14  ⸀ἔγραψαa ὑμῖν, παιδία, ὅτι ἐγνώκατεb τὸν πατέρα· ἔγραψαc ὑμῖν, πατέρες, ὅτι ἐγνώκατεd τὸν ἀπ’ ἀρχῆς· ἔγραψαe ὑμῖν, νεανίσκοι,f ὅτι ἰσχυροίg ἐστεh καὶ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ἐν ὑμῖν μένειi καὶ νενικήκατεj τὸν πονηρόν.
15  Μὴ ἀγαπᾶτεa τὸν κόσμον μηδὲ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ. ἐάν τις ἀγαπᾷb τὸν κόσμον, οὐκ ἔστινc ἡ ἀγάπη τοῦ πατρὸς ἐν αὐτῷ·
16  ὅτι πᾶν τὸ ἐν τῷ κόσμῳ, ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ ἀλαζονείαa τοῦ βίου,b οὐκ ἔστινc ἐκ τοῦ πατρός, ἀλλὰ ἐκ τοῦ κόσμου ἐστίν·d
17  καὶ ὁ κόσμος παράγεταιa καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ, ὁ δὲ ποιῶνb τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ μένειc εἰς τὸν αἰῶνα.
18  Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστίν,a καὶ καθὼς ἠκούσατεb ⸀ὅτι ἀντίχριστοςc ἔρχεται,d καὶ νῦν ἀντίχριστοιe πολλοὶ γεγόνασιν·f ὅθενg γινώσκομενh ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν.i
19  ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθαν,a ἀλλ’ οὐκ ἦσανb ἐξ ἡμῶν· εἰ γὰρ ⸂ἐξ ἡμῶν ἦσαν⸃,c μεμενήκεισανd ἂν μεθ’ ἡμῶν· ἀλλ’ ἵνα φανερωθῶσινe ὅτι οὐκ εἰσὶνf πάντες ἐξ ἡμῶν.
20  καὶ ὑμεῖς χρῖσμαa ἔχετεb ἀπὸ τοῦ ἁγίου ⸀καὶ οἴδατεc ⸀πάντες·
21  οὐκ ἔγραψαa ὑμῖν ὅτι οὐκ οἴδατεb τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ’ ὅτι οἴδατεc αὐτήν, καὶ ὅτι πᾶν ψεῦδοςd ἐκ τῆς ἀληθείας οὐκ ἔστιν.e
22  τίς ἐστινa ὁ ψεύστηςb εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενοςc ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστινd ὁ χριστός; οὗτός ἐστινe ὁ ἀντίχριστος,f ὁ ἀρνούμενοςg τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱόν.
23  πᾶς ὁ ἀρνούμενοςa τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει·b ⸂ὁ ὁμολογῶνc τὸν υἱὸν καὶ τὸν πατέρα ἔχει⸃.d
24  ⸀ὑμεῖς ὃ ἠκούσατεa ἀπ’ ἀρχῆς, ἐν ὑμῖν μενέτω·b ἐὰν ἐν ὑμῖν μείνῃc ὃ ἀπ’ ἀρχῆς ἠκούσατε,d καὶ ὑμεῖς ἐν τῷ υἱῷ καὶ ἐν τῷ πατρὶ μενεῖτε.e
25  καὶ αὕτη ἐστὶνa ἡ ἐπαγγελία ἣν αὐτὸς ἐπηγγείλατοb ἡμῖν, τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον.
26  Ταῦτα ἔγραψαa ὑμῖν περὶ τῶν πλανώντωνb ὑμᾶς.
27  καὶ ὑμεῖς τὸ χρῖσμαa ὃ ἐλάβετεb ἀπ’ αὐτοῦ ⸂μένειc ἐν ὑμῖν⸃, καὶ οὐ χρείαν ἔχετεd ἵνα τις διδάσκῃe ὑμᾶς· ἀλλ’ ὡς τὸ ⸀αὐτοῦ χρῖσμαf διδάσκειg ὑμᾶς περὶ πάντων, καὶ ἀληθέςh ἐστινi καὶ οὐκ ἔστινj ψεῦδος,k καὶ καθὼς ἐδίδαξενl ὑμᾶς, ⸀μένετεm ἐν αὐτῷ.
28  Καὶ νῦν, τεκνία,a μένετεb ἐν αὐτῷ, ἵνα ⸀ἐὰν φανερωθῇc ⸀σχῶμενd παρρησίαν καὶ μὴ αἰσχυνθῶμενe ἀπ’ αὐτοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳf αὐτοῦ.
29  ἐὰν εἰδῆτεa ὅτι δίκαιός ἐστιν,b γινώσκετεc ⸀ὅτι πᾶς ὁ ποιῶνd τὴν δικαιοσύνην ἐξ αὐτοῦ γεγέννηται.e
3
ἴδετεa ποταπὴνb ἀγάπην δέδωκενc ἡμῖν ὁ πατὴρ ἵνα τέκνα θεοῦ κληθῶμεν,d ⸂καὶ ἐσμέν⸃.e διὰ τοῦτο ὁ κόσμος οὐ γινώσκειf ⸀ἡμᾶς ὅτι οὐκ ἔγνωg αὐτόν.
2  ἀγαπητοί, νῦν τέκνα θεοῦ ἐσμεν,a καὶ οὔπωb ἐφανερώθηc τί ἐσόμεθα.d ⸀οἴδαμενe ὅτι ἐὰν φανερωθῇf ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα,g ὅτι ὀψόμεθαh αὐτὸν καθώς ἐστιν.i
3  καὶ πᾶς ὁ ἔχωνa τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπ’ αὐτῷ ἁγνίζειb ἑαυτὸν καθὼς ἐκεῖνος ἁγνόςc ἐστιν.d
4  Πᾶς ὁ ποιῶνa τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὴν ἀνομίανb ποιεῖ,c καὶ ἡ ἁμαρτία ἐστὶνd ἡ ἀνομία.e
5  καὶ οἴδατεa ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθηb ἵνα τὰς ⸀ἁμαρτίας ἄρῃ,c καὶ ἁμαρτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν.d
6  πᾶς ὁ ἐν αὐτῷ μένωνa οὐχ ἁμαρτάνει·b πᾶς ὁ ἁμαρτάνωνc οὐχ ἑώρακενd αὐτὸν οὐδὲ ἔγνωκενe αὐτόν.
7  τεκνία,a μηδεὶς πλανάτωb ὑμᾶς· ὁ ποιῶνc τὴν δικαιοσύνην δίκαιός ἐστιν,d καθὼς ἐκεῖνος δίκαιός ἐστιν·e
8  ὁ ποιῶνa τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν,b ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει.c εἰς τοῦτο ἐφανερώθηd ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ ἵνα λύσῃe τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου.
9  πᾶς ὁ γεγεννημένοςa ἐκ τοῦ θεοῦ ἁμαρτίαν οὐ ποιεῖ,b ὅτι σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει,c καὶ οὐ δύναταιd ἁμαρτάνειν,e ὅτι ἐκ τοῦ θεοῦ γεγέννηται.f
10  ἐν τούτῳ φανεράa ἐστινb τὰ τέκνα τοῦ θεοῦ καὶ τὰ τέκνα τοῦ διαβόλου· πᾶς ὁ μὴ ποιῶνc δικαιοσύνην οὐκ ἔστινd ἐκ τοῦ θεοῦ, καὶ ὁ μὴ ἀγαπῶνe τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ.
11  Ὅτι αὕτη ἐστὶνa ἡ ἀγγελίαb ἣν ἠκούσατεc ἀπ’ ἀρχῆς, ἵνα ἀγαπῶμενd ἀλλήλους·
12  οὐ καθὼς Κάϊνa ἐκ τοῦ πονηροῦ ἦνb καὶ ἔσφαξενc τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· καὶ χάρινd τίνος ἔσφαξενe αὐτόν; ὅτι τὰ ἔργα αὐτοῦ πονηρὰ ἦν,f τὰ δὲ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ δίκαια.
13  ⸀μὴ θαυμάζετε,a ⸀ἀδελφοί, εἰ μισεῖb ὑμᾶς ὁ κόσμος.
14  ἡμεῖς οἴδαμενa ὅτι μεταβεβήκαμενb ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν, ὅτι ἀγαπῶμενc τοὺς ἀδελφούς· ὁ μὴ ⸀ἀγαπῶνd μένειe ἐν τῷ θανάτῳ.
15  πᾶς ὁ μισῶνa τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἀνθρωποκτόνοςb ἐστίν,c καὶ οἴδατεd ὅτι πᾶς ἀνθρωποκτόνοςe οὐκ ἔχειf ζωὴν αἰώνιον ἐν ⸀αὐτῷ μένουσαν.g
16  ἐν τούτῳ ἐγνώκαμενa τὴν ἀγάπην, ὅτι ἐκεῖνος ὑπὲρ ἡμῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκεν·b καὶ ἡμεῖς ὀφείλομενc ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τὰς ψυχὰς ⸀θεῖναι.d
17  ὃς δ’ ἂν ἔχῃa τὸν βίονb τοῦ κόσμου καὶ θεωρῇc τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ χρείαν ἔχονταd καὶ κλείσῃe τὰ σπλάγχναf αὐτοῦ ἀπ’ αὐτοῦ, πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ μένειg ἐν αὐτῷ;
18  ⸀Τεκνία,a μὴ ἀγαπῶμενb λόγῳ μηδὲ τῇ γλώσσῃ ἀλλὰ ἐν ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ.
19  ⸀ἐν τούτῳ ⸀γνωσόμεθαa ὅτι ἐκ τῆς ἀληθείας ἐσμέν,b καὶ ἔμπροσθεν αὐτοῦ πείσομενc ⸂τὴν καρδίαν⸃ ἡμῶν
20  ὅτι ἐὰν καταγινώσκῃa ἡμῶν ἡ καρδία, ὅτι μείζων ἐστὶνb ὁ θεὸς τῆς καρδίας ἡμῶν καὶ γινώσκειc πάντα.
21  ἀγαπητοί, ἐὰν ἡ καρδία ⸂μὴ καταγινώσκῃa ἡμῶν⸃, παρρησίαν ἔχομενb πρὸς τὸν θεόν,
22  καὶ ὃ ⸀ἐὰν αἰτῶμενa λαμβάνομενb ⸀ἀπ’ αὐτοῦ, ὅτι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηροῦμενc καὶ τὰ ἀρεστὰd ἐνώπιον αὐτοῦ ποιοῦμεν.e
23  καὶ αὕτη ἐστὶνa ἡ ἐντολὴ αὐτοῦ, ἵνα ⸀πιστεύσωμενb τῷ ὀνόματι τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀγαπῶμενc ἀλλήλους, καθὼς ἔδωκενd ἐντολὴν ⸀ἡμῖν.
24  καὶ ὁ τηρῶνa τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένειb καὶ αὐτὸς ἐν αὐτῷ· καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομενc ὅτι μένειd ἐν ἡμῖν, ἐκ τοῦ πνεύματος οὗ ἡμῖν ἔδωκεν.e
4
Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε,a ἀλλὰ δοκιμάζετεb τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ θεοῦ ἐστιν,c ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆταιd ἐξεληλύθασινe εἰς τὸν κόσμον.
2  ἐν τούτῳ ⸀γινώσκετεa τὸ πνεῦμα τοῦ θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖb Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθόταc ἐκ τοῦ θεοῦ ἐστιν,d
3  καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖa ⸀τὸν ⸀Ἰησοῦν ἐκ τοῦ θεοῦ οὐκ ἔστιν·b καὶ τοῦτό ἐστινc τὸ τοῦ ἀντιχρίστου,d ὃ ἀκηκόατεe ὅτι ἔρχεται,f καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶνg ἤδη.
4  ὑμεῖς ἐκ τοῦ θεοῦ ἐστε,a τεκνία,b καὶ νενικήκατεc αὐτούς, ὅτι μείζων ἐστὶνd ὁ ἐν ὑμῖν ἢ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ·
5  αὐτοὶ ἐκ τοῦ κόσμου εἰσίν·a διὰ τοῦτο ἐκ τοῦ κόσμου λαλοῦσινb καὶ ὁ κόσμος αὐτῶν ἀκούει.c
6  ἡμεῖς ἐκ τοῦ θεοῦ ἐσμεν·a ὁ γινώσκωνb τὸν θεὸν ἀκούειc ἡμῶν, ὃς οὐκ ἔστινd ἐκ τοῦ θεοῦ οὐκ ἀκούειe ἡμῶν. ἐκ τούτου γινώσκομενf τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας καὶ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης.g
7  Ἀγαπητοί, ἀγαπῶμενa ἀλλήλους, ὅτι ἡ ἀγάπη ἐκ τοῦ θεοῦ ἐστιν,b καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶνc ἐκ τοῦ θεοῦ γεγέννηταιd καὶ γινώσκειe τὸν θεόν.
8  ὁ μὴ ἀγαπῶνa οὐκ ἔγνωb τὸν θεόν, ὅτι ὁ θεὸς ἀγάπη ἐστίν.c
9  ἐν τούτῳ ἐφανερώθηa ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐν ἡμῖν, ὅτι τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆb ἀπέσταλκενc ὁ θεὸς εἰς τὸν κόσμον ἵνα ζήσωμενd δι’ αὐτοῦ.
10  ἐν τούτῳ ἐστὶνa ἡ ἀγάπη, οὐχ ὅτι ἡμεῖς ⸀ἠγαπήκαμενb τὸν θεόν, ἀλλ’ ὅτι αὐτὸς ἠγάπησενc ἡμᾶς καὶ ἀπέστειλενd τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἱλασμὸνe περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν.
11  ἀγαπητοί, εἰ οὕτως ὁ θεὸς ἠγάπησενa ἡμᾶς, καὶ ἡμεῖς ὀφείλομενb ἀλλήλους ἀγαπᾶν.c
12  θεὸν οὐδεὶς πώποτεa τεθέαται·b ἐὰν ἀγαπῶμενc ἀλλήλους, ὁ θεὸς ἐν ἡμῖν μένειd καὶ ἡ ἀγάπη αὐτοῦ ⸂ἐν ἡμῖν τετελειωμένηe ἐστιν⸃.f
13  Ἐν τούτῳ γινώσκομενa ὅτι ἐν αὐτῷ μένομενb καὶ αὐτὸς ἐν ἡμῖν, ὅτι ἐκ τοῦ πνεύματος αὐτοῦ δέδωκενc ἡμῖν.
14  καὶ ἡμεῖς τεθεάμεθαa καὶ μαρτυροῦμενb ὅτι ὁ πατὴρ ἀπέσταλκενc τὸν υἱὸν σωτῆραd τοῦ κόσμου.
15  ὃς ⸀ἐὰν ὁμολογήσῃa ὅτι ⸀Ἰησοῦς ἐστινb ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ, ὁ θεὸς ἐν αὐτῷ μένειc καὶ αὐτὸς ἐν τῷ θεῷ.
16  καὶ ἡμεῖς ἐγνώκαμενa καὶ πεπιστεύκαμενb τὴν ἀγάπην ἣν ἔχειc ὁ θεὸς ἐν ἡμῖν. Ὁ θεὸς ἀγάπη ἐστίν,d καὶ ὁ μένωνe ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ θεῷ μένειf καὶ ὁ θεὸς ἐν αὐτῷ ⸀μένει.g
17  ἐν τούτῳ τετελείωταιa ἡ ἀγάπη μεθ’ ἡμῶν, ἵνα παρρησίαν ἔχωμενb ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, ὅτι καθὼς ἐκεῖνός ἐστινc καὶ ἡμεῖς ἐσμενd ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ.
18  φόβος οὐκ ἔστινa ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ’ ἡ τελείαb ἀγάπη ἔξω βάλλειc τὸν φόβον, ὅτι ὁ φόβος κόλασινd ἔχει,e ὁ δὲ φοβούμενοςf οὐ τετελείωταιg ἐν τῇ ἀγάπῃ.
19  ἡμεῖς ⸀ἀγαπῶμεν,a ὅτι αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησενb ἡμᾶς.
20  ἐάν τις εἴπῃa ὅτι Ἀγαπῶb τὸν θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ,c ψεύστηςd ἐστίν·e ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶνf τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ὃν ἑώρακεν,g τὸν θεὸν ὃν οὐχ ἑώρακενh ⸀οὐ δύναταιi ἀγαπᾶν.j
21  καὶ ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔχομενa ἀπ’ αὐτοῦ, ἵνα ὁ ἀγαπῶνb τὸν θεὸν ἀγαπᾷc καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ.
5
Πᾶς ὁ πιστεύωνa ὅτι Ἰησοῦς ἐστινb ὁ χριστὸς ἐκ τοῦ θεοῦ γεγέννηται,c καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶνd τὸν γεννήσανταe ἀγαπᾷf ⸀καὶ τὸν γεγεννημένονg ἐξ αὐτοῦ.
2  ἐν τούτῳ γινώσκομενa ὅτι ἀγαπῶμενb τὰ τέκνα τοῦ θεοῦ, ὅταν τὸν θεὸν ἀγαπῶμενc καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ⸀ποιῶμεν·d
3  αὕτη γάρ ἐστινa ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἵνα τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν,b καὶ αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ βαρεῖαιc οὐκ εἰσίν,d
4  ὅτι πᾶν τὸ γεγεννημένονa ἐκ τοῦ θεοῦ νικᾷb τὸν κόσμον. καὶ αὕτη ἐστὶνc ἡ νίκηd ἡ νικήσασαe τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν·
5  τίς ⸂δέ ἐστιν⸃a ὁ νικῶνb τὸν κόσμον εἰ μὴ ὁ πιστεύωνc ὅτι Ἰησοῦς ἐστινd ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ;
6  Οὗτός ἐστινa ὁ ἐλθὼνb δι’ ὕδατος καὶ αἵματος, Ἰησοῦς Χριστός· οὐκ ἐν τῷ ὕδατι μόνον ἀλλ’ ἐν τῷ ὕδατι καὶ ⸀ἐν τῷ αἵματι· καὶ τὸ πνεῦμά ἐστινc τὸ μαρτυροῦν,d ὅτι τὸ πνεῦμά ἐστινe ἡ ἀλήθεια.
7  ὅτι τρεῖς εἰσινa οἱ μαρτυροῦντες,b
8  τὸ πνεῦμα καὶ τὸ ὕδωρ καὶ τὸ αἷμα, καὶ οἱ τρεῖς εἰς τὸ ἕν εἰσιν.a
9  εἰ τὴν μαρτυρίαν τῶν ἀνθρώπων λαμβάνομεν,a ἡ μαρτυρία τοῦ θεοῦ μείζων ἐστίν,b ὅτι αὕτη ἐστὶνc ἡ μαρτυρία τοῦ θεοῦ ⸀ὅτι μεμαρτύρηκενd περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ.
10  ὁ πιστεύωνa εἰς τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ ἔχειb τὴν μαρτυρίαν ἐν ⸀αὑτῷ· ὁ μὴ πιστεύωνc τῷ θεῷ ψεύστηνd πεποίηκενe αὐτόν, ὅτι οὐ πεπίστευκενf εἰς τὴν μαρτυρίαν ἣν μεμαρτύρηκενg ὁ θεὸς περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ.
11  καὶ αὕτη ἐστὶνa ἡ μαρτυρία, ὅτι ζωὴν αἰώνιον ἔδωκενb ⸂ὁ θεὸς ἡμῖν⸃, καὶ αὕτη ἡ ζωὴ ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἐστιν.c
12  ὁ ἔχωνa τὸν υἱὸν ἔχειb τὴν ζωήν· ὁ μὴ ἔχωνc τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει.d
13  Ταῦτα ἔγραψαa ⸀ὑμῖν ἵνα εἰδῆτεb ὅτι ζωὴν ⸂ἔχετεc αἰώνιον⸃, ⸂τοῖς πιστεύουσιν⸃d εἰς τὸ ὄνομα τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ.
14  καὶ αὕτη ἐστὶνa ἡ παρρησία ἣν ἔχομενb πρὸς αὐτόν, ὅτι ἐάν τι αἰτώμεθαc κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ ἀκούειd ἡμῶν.
15  καὶ ἐὰν οἴδαμενa ὅτι ἀκούειb ἡμῶν ὃ ⸀ἐὰν αἰτώμεθα,c οἴδαμενd ὅτι ἔχομενe τὰ αἰτήματαf ἃ ᾐτήκαμενg ⸀ἀπ’ αὐτοῦ.
16  ἐάν τις ἴδῃa τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἁμαρτάνονταb ἁμαρτίαν μὴ πρὸς θάνατον, αἰτήσει,c καὶ δώσειd αὐτῷ ζωήν, τοῖς ἁμαρτάνουσινe μὴ πρὸς θάνατον. ἔστινf ἁμαρτία πρὸς θάνατον· οὐ περὶ ἐκείνης λέγωg ἵνα ἐρωτήσῃ.h
17  πᾶσα ἀδικίαa ἁμαρτία ἐστίν,b καὶ ἔστινc ἁμαρτία οὐ πρὸς θάνατον.
18  Οἴδαμενa ὅτι πᾶς ὁ γεγεννημένοςb ἐκ τοῦ θεοῦ οὐχ ἁμαρτάνει,c ἀλλ’ ὁ γεννηθεὶςd ἐκ τοῦ θεοῦ τηρεῖe ⸀αὐτόν, καὶ ὁ πονηρὸς οὐχ ἅπτεταιf αὐτοῦ.
19  οἴδαμενa ὅτι ἐκ τοῦ θεοῦ ἐσμεν,b καὶ ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται.c
20  οἴδαμενa δὲ ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ ἥκει,b καὶ δέδωκενc ἡμῖν διάνοιανd ἵνα ⸀γινώσκωμενe τὸν ἀληθινόν·f καὶ ἐσμὲνg ἐν τῷ ἀληθινῷ,h ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ. οὗτός ἐστινi ὁ ἀληθινὸςj θεὸς καὶ ζωὴ αἰώνιος.
21  Τεκνία,a φυλάξατεb ἑαυτὰ ἀπὸ τῶν ⸀εἰδώλων.c