Ἰωάννου αʹ

2
Τεκνίαa μου, ταῦτα γράφωb ὑμῖν ἵνα μὴ ἁμάρτητε.c καὶ ἐάν τις ἁμάρτῃ,d παράκλητονe ἔχομενf πρὸς τὸν πατέρα Ἰησοῦν Χριστὸν δίκαιον,
2  καὶ αὐτὸς ἱλασμόςa ἐστινb περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, οὐ περὶ τῶν ἡμετέρωνc δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ περὶ ὅλου τοῦ κόσμου.
3  Καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομενa ὅτι ἐγνώκαμενb αὐτόν, ἐὰν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν.c
4  ὁ λέγωνa ⸀ὅτι Ἔγνωκαb αὐτὸν καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ τηρῶνc ψεύστηςd ἐστίν,e καὶ ἐν τούτῳ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν·f
5  ὃς δ’ ἂν τηρῇa αὐτοῦ τὸν λόγον, ἀληθῶςb ἐν τούτῳ ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ τετελείωται.c ἐν τούτῳ γινώσκομενd ὅτι ἐν αὐτῷ ἐσμεν·e
6  ὁ λέγωνa ἐν αὐτῷ μένεινb ὀφείλειc καθὼς ἐκεῖνος περιεπάτησενd καὶ ⸀αὐτὸς περιπατεῖν.e
7  ⸀Ἀγαπητοί, οὐκ ἐντολὴν καινὴν γράφωa ὑμῖν, ἀλλ’ ἐντολὴν παλαιὰνb ἣν εἴχετεc ἀπ’ ἀρχῆς· ἡ ἐντολὴ ἡ παλαιάd ἐστινe ὁ λόγος ὃν ⸀ἠκούσατε.f
8  πάλιν ἐντολὴν καινὴν γράφωa ὑμῖν, ὅ ἐστινb ἀληθὲςc ἐν αὐτῷ καὶ ἐν ὑμῖν, ὅτι ἡ σκοτίαd παράγεταιe καὶ τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸνf ἤδη φαίνει.g
9  ὁ λέγωνa ἐν τῷ φωτὶ εἶναιb καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῶνc ἐν τῇ σκοτίᾳd ἐστὶνe ἕως ἄρτι.
10  ὁ ἀγαπῶνa τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτὶ μένει,b καὶ σκάνδαλονc ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν·d
11  ὁ δὲ μισῶνa τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῇ σκοτίᾳb ἐστὶνc καὶ ἐν τῇ σκοτίᾳd περιπατεῖ,e καὶ οὐκ οἶδενf ποῦ ὑπάγει,g ὅτι ἡ σκοτίαh ἐτύφλωσενi τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ.
12  Γράφωa ὑμῖν, τεκνία,b ὅτι ἀφέωνταιc ὑμῖν αἱ ἁμαρτίαι διὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ·
13  γράφωa ὑμῖν, πατέρες, ὅτι ἐγνώκατεb τὸν ἀπ’ ἀρχῆς· γράφωc ὑμῖν, νεανίσκοι,d ὅτι νενικήκατεe τὸν πονηρόν.
14  ⸀ἔγραψαa ὑμῖν, παιδία, ὅτι ἐγνώκατεb τὸν πατέρα· ἔγραψαc ὑμῖν, πατέρες, ὅτι ἐγνώκατεd τὸν ἀπ’ ἀρχῆς· ἔγραψαe ὑμῖν, νεανίσκοι,f ὅτι ἰσχυροίg ἐστεh καὶ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ἐν ὑμῖν μένειi καὶ νενικήκατεj τὸν πονηρόν.
15  Μὴ ἀγαπᾶτεa τὸν κόσμον μηδὲ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ. ἐάν τις ἀγαπᾷb τὸν κόσμον, οὐκ ἔστινc ἡ ἀγάπη τοῦ πατρὸς ἐν αὐτῷ·
16  ὅτι πᾶν τὸ ἐν τῷ κόσμῳ, ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ ἀλαζονείαa τοῦ βίου,b οὐκ ἔστινc ἐκ τοῦ πατρός, ἀλλὰ ἐκ τοῦ κόσμου ἐστίν·d
17  καὶ ὁ κόσμος παράγεταιa καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ, ὁ δὲ ποιῶνb τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ μένειc εἰς τὸν αἰῶνα.
18  Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστίν,a καὶ καθὼς ἠκούσατεb ⸀ὅτι ἀντίχριστοςc ἔρχεται,d καὶ νῦν ἀντίχριστοιe πολλοὶ γεγόνασιν·f ὅθενg γινώσκομενh ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν.i
19  ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθαν,a ἀλλ’ οὐκ ἦσανb ἐξ ἡμῶν· εἰ γὰρ ⸂ἐξ ἡμῶν ἦσαν⸃,c μεμενήκεισανd ἂν μεθ’ ἡμῶν· ἀλλ’ ἵνα φανερωθῶσινe ὅτι οὐκ εἰσὶνf πάντες ἐξ ἡμῶν.
20  καὶ ὑμεῖς χρῖσμαa ἔχετεb ἀπὸ τοῦ ἁγίου ⸀καὶ οἴδατεc ⸀πάντες·
21  οὐκ ἔγραψαa ὑμῖν ὅτι οὐκ οἴδατεb τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ’ ὅτι οἴδατεc αὐτήν, καὶ ὅτι πᾶν ψεῦδοςd ἐκ τῆς ἀληθείας οὐκ ἔστιν.e
22  τίς ἐστινa ὁ ψεύστηςb εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενοςc ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστινd ὁ χριστός; οὗτός ἐστινe ὁ ἀντίχριστος,f ὁ ἀρνούμενοςg τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱόν.
23  πᾶς ὁ ἀρνούμενοςa τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει·b ⸂ὁ ὁμολογῶνc τὸν υἱὸν καὶ τὸν πατέρα ἔχει⸃.d
24  ⸀ὑμεῖς ὃ ἠκούσατεa ἀπ’ ἀρχῆς, ἐν ὑμῖν μενέτω·b ἐὰν ἐν ὑμῖν μείνῃc ὃ ἀπ’ ἀρχῆς ἠκούσατε,d καὶ ὑμεῖς ἐν τῷ υἱῷ καὶ ἐν τῷ πατρὶ μενεῖτε.e
25  καὶ αὕτη ἐστὶνa ἡ ἐπαγγελία ἣν αὐτὸς ἐπηγγείλατοb ἡμῖν, τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον.
26  Ταῦτα ἔγραψαa ὑμῖν περὶ τῶν πλανώντωνb ὑμᾶς.
27  καὶ ὑμεῖς τὸ χρῖσμαa ὃ ἐλάβετεb ἀπ’ αὐτοῦ ⸂μένειc ἐν ὑμῖν⸃, καὶ οὐ χρείαν ἔχετεd ἵνα τις διδάσκῃe ὑμᾶς· ἀλλ’ ὡς τὸ ⸀αὐτοῦ χρῖσμαf διδάσκειg ὑμᾶς περὶ πάντων, καὶ ἀληθέςh ἐστινi καὶ οὐκ ἔστινj ψεῦδος,k καὶ καθὼς ἐδίδαξενl ὑμᾶς, ⸀μένετεm ἐν αὐτῷ.
28  Καὶ νῦν, τεκνία,a μένετεb ἐν αὐτῷ, ἵνα ⸀ἐὰν φανερωθῇc ⸀σχῶμενd παρρησίαν καὶ μὴ αἰσχυνθῶμενe ἀπ’ αὐτοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳf αὐτοῦ.
29  ἐὰν εἰδῆτεa ὅτι δίκαιός ἐστιν,b γινώσκετεc ⸀ὅτι πᾶς ὁ ποιῶνd τὴν δικαιοσύνην ἐξ αὐτοῦ γεγέννηται.e