۱۶
Ταῦτα λελάληκαا
ὑμῖν ἵνα μὴ σκανδαλισθῆτε.ب
۲
ἀποσυναγώγουςا
ποιήσουσινب
ὑμᾶς· ἀλλ’ ἔρχεταιپ
ὥρα ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείναςت
ὑμᾶς δόξῃث
λατρείανج
προσφέρεινچ
τῷ θεῷ.
۳
καὶ ταῦτα ποιήσουσινا
ὅτι οὐκ ἔγνωσανب
τὸν πατέρα οὐδὲ ἐμέ.
۴
ἀλλὰ ταῦτα λελάληκαا
ὑμῖν ἵνα ὅταν ἔλθῃب
ἡ ὥρα ⸀αὐτῶν μνημονεύητεپ
⸁αὐτῶν ὅτι ἐγὼ εἶπονت
ὑμῖν. Ταῦτα δὲ ὑμῖν ἐξ ἀρχῆς οὐκ εἶπον,ث
ὅτι μεθ’ ὑμῶν ἤμην.ج
۵
νῦν δὲ ὑπάγωا
πρὸς τὸν πέμψαντάب
με καὶ οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ἐρωτᾷپ
με· Ποῦ ὑπάγεις;ت
۶
ἀλλ’ ὅτι ταῦτα λελάληκαا
ὑμῖν ἡ λύπηب
πεπλήρωκενپ
ὑμῶν τὴν καρδίαν.
۷
ἀλλ’ ἐγὼ τὴν ἀλήθειαν λέγωا
ὑμῖν, συμφέρειب
ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω.پ
ἐὰν ⸀γὰρ μὴ ἀπέλθω,ت
ὁ παράκλητοςث
⸂οὐ μὴ ἔλθῃ⸃ج
πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ,چ
πέμψωح
αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς.
۸
καὶ ἐλθὼνا
ἐκεῖνος ἐλέγξειب
τὸν κόσμον περὶ ἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ περὶ κρίσεως·
۹
περὶ ἁμαρτίας μέν, ὅτι οὐ πιστεύουσινا
εἰς ἐμέ·
۱۰
περὶ δικαιοσύνης δέ, ὅτι πρὸς τὸν ⸀πατέρα ὑπάγωا
καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέب
με·
۱۱
περὶ δὲ κρίσεως, ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται.ا
۱۲
Ἔτι πολλὰ ἔχωا
⸂ὑμῖν λέγειν⸃,ب
ἀλλ’ οὐ δύνασθεپ
βαστάζεινت
ἄρτι·
۱۳
ὅταν δὲ ἔλθῃا
ἐκεῖνος, τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσειب
ὑμᾶς ⸂ἐν τῇ ἀληθείᾳ πάσῃ⸃, οὐ γὰρ λαλήσειپ
ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἀλλ’ ὅσα ⸀ἀκούσειت
λαλήσει,ث
καὶ τὰ ἐρχόμεναج
ἀναγγελεῖچ
ὑμῖν.
۱۴
ἐκεῖνος ἐμὲ δοξάσει,ا
ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήμψεταιب
καὶ ἀναγγελεῖپ
ὑμῖν.
۱۵
πάντα ὅσα ἔχειا
ὁ πατὴρ ἐμά ἐστιν·ب
διὰ τοῦτο εἶπονپ
ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λαμβάνειت
καὶ ἀναγγελεῖث
ὑμῖν.
۱۶
Μικρὸν καὶ ⸀οὐκέτι θεωρεῖτέا
με, καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέب
⸀με.
۱۷
εἶπανا
οὖν ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸς ἀλλήλους· Τί ἐστινب
τοῦτο ὃ λέγειپ
ἡμῖν· Μικρὸν καὶ οὐ θεωρεῖτέت
με, καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέث
με; καί· ⸀Ὅτι ὑπάγωج
πρὸς τὸν πατέρα;
۱۸
ἔλεγονا
οὖν· ⸂Τί ἐστινب
τοῦτο⸃ ὃ ⸀λέγειپ
μικρόν; οὐκ οἴδαμενت
τί λαλεῖ.ث
۱۹
⸀ἔγνωا
Ἰησοῦς ὅτι ἤθελονب
αὐτὸν ἐρωτᾶν,پ
καὶ εἶπενت
αὐτοῖς· Περὶ τούτου ζητεῖτεث
μετ’ ἀλλήλων ὅτι εἶπον·ج
Μικρὸν καὶ οὐ θεωρεῖτέچ
με, καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέح
με;
۲۰
ἀμὴν ἀμὴν λέγωا
ὑμῖν ὅτι κλαύσετεب
καὶ θρηνήσετεپ
ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται·ت
⸀ὑμεῖς λυπηθήσεσθε,ث
ἀλλ’ ἡ λύπηج
ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται.چ
۲۱
ἡ γυνὴ ὅταν τίκτῃا
λύπηνب
ἔχει,پ
ὅτι ἦλθενت
ἡ ὥρα αὐτῆς· ὅταν δὲ γεννήσῃث
τὸ παιδίον, οὐκέτι μνημονεύειج
τῆς θλίψεως διὰ τὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθηچ
ἄνθρωπος εἰς τὸν κόσμον.
۲۲
καὶ ὑμεῖς οὖν ⸂νῦν μὲν λύπην⸃ا
ἔχετε·ب
πάλιν δὲ ὄψομαιپ
ὑμᾶς, καὶ χαρήσεταιت
ὑμῶν ἡ καρδία, καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς ⸀αἴρειث
ἀφ’ ὑμῶν.
۲۳
καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐμὲ οὐκ ἐρωτήσετεا
οὐδέν· ἀμὴν ἀμὴν λέγωب
ὑμῖν, ⸂ἄν τι⸃ αἰτήσητεپ
τὸν πατέρα ⸂δώσειت
ὑμῖν ἐν τῷ ὀνόματί μου⸃.
۲۴
ἕως ἄρτι οὐκ ᾐτήσατεا
οὐδὲν ἐν τῷ ὀνόματί μου· αἰτεῖτεب
καὶ λήμψεσθε,پ
ἵνα ἡ χαρὰ ὑμῶν ᾖت
πεπληρωμένη.ث
۲۵
Ταῦτα ἐν παροιμίαιςا
λελάληκαب
ὑμῖν· ⸀ἔρχεταιپ
ὥρα ὅτε οὐκέτι ἐν παροιμίαιςت
λαλήσωث
ὑμῖν ἀλλὰ παρρησίᾳ περὶ τοῦ πατρὸς ⸀ἀπαγγελῶج
ὑμῖν.
۲۶
ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐν τῷ ὀνόματί μου αἰτήσεσθε,ا
καὶ οὐ λέγωب
ὑμῖν ὅτι ἐγὼ ἐρωτήσωپ
τὸν πατέρα περὶ ὑμῶν·
۲۷
αὐτὸς γὰρ ὁ πατὴρ φιλεῖا
ὑμᾶς, ὅτι ὑμεῖς ἐμὲ πεφιλήκατεب
καὶ πεπιστεύκατεپ
ὅτι ἐγὼ παρὰ τοῦ ⸀θεοῦ ἐξῆλθον.ت
۲۸
ἐξῆλθονا
⸀ἐκ τοῦ πατρὸς καὶ ἐλήλυθαب
εἰς τὸν κόσμον· πάλιν ἀφίημιپ
τὸν κόσμον καὶ πορεύομαιت
πρὸς τὸν πατέρα.
۲۹
⸀Λέγουσινا
οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· Ἴδε νῦν ⸀ἐν παρρησίᾳ λαλεῖς,ب
καὶ παροιμίανپ
οὐδεμίαν λέγεις.ت
۳۰
νῦν οἴδαμενا
ὅτι οἶδαςب
πάντα καὶ οὐ χρείαν ἔχειςپ
ἵνα τίς σε ἐρωτᾷ·ت
ἐν τούτῳ πιστεύομενث
ὅτι ἀπὸ θεοῦ ἐξῆλθες.ج
۳۱
ἀπεκρίθηا
⸀αὐτοῖς Ἰησοῦς· Ἄρτι πιστεύετε;ب
۳۲
ἰδοὺ ἔρχεταιا
ὥρα ⸀καὶ ἐλήλυθενب
ἵνα σκορπισθῆτεپ
ἕκαστος εἰς τὰ ἴδια κἀμὲ μόνον ἀφῆτε·ت
καὶ οὐκ εἰμὶث
μόνος, ὅτι ὁ πατὴρ μετ’ ἐμοῦ ἐστιν.ج
۳۳
ταῦτα λελάληκαا
ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε·ب
ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔχετε,پ
ἀλλὰ θαρσεῖτε,ت
ἐγὼ νενίκηκαث
τὸν κόσμον.