۳
ἴδετεا
ποταπὴνب
ἀγάπην δέδωκενپ
ἡμῖν ὁ πατὴρ ἵνα τέκνα θεοῦ κληθῶμεν,ت
⸂καὶ ἐσμέν⸃.ث
διὰ τοῦτο ὁ κόσμος οὐ γινώσκειج
⸀ἡμᾶς ὅτι οὐκ ἔγνωچ
αὐτόν.
۲
ἀγαπητοί, νῦν τέκνα θεοῦ ἐσμεν,ا
καὶ οὔπωب
ἐφανερώθηپ
τί ἐσόμεθα.ت
⸀οἴδαμενث
ὅτι ἐὰν φανερωθῇج
ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα,چ
ὅτι ὀψόμεθαح
αὐτὸν καθώς ἐστιν.خ
۳
καὶ πᾶς ὁ ἔχωνا
τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπ’ αὐτῷ ἁγνίζειب
ἑαυτὸν καθὼς ἐκεῖνος ἁγνόςپ
ἐστιν.ت
۴
Πᾶς ὁ ποιῶνا
τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὴν ἀνομίανب
ποιεῖ,پ
καὶ ἡ ἁμαρτία ἐστὶνت
ἡ ἀνομία.ث
۵
καὶ οἴδατεا
ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθηب
ἵνα τὰς ⸀ἁμαρτίας ἄρῃ,پ
καὶ ἁμαρτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν.ت
۶
πᾶς ὁ ἐν αὐτῷ μένωνا
οὐχ ἁμαρτάνει·ب
πᾶς ὁ ἁμαρτάνωνپ
οὐχ ἑώρακενت
αὐτὸν οὐδὲ ἔγνωκενث
αὐτόν.
۷
τεκνία,ا
μηδεὶς πλανάτωب
ὑμᾶς· ὁ ποιῶνپ
τὴν δικαιοσύνην δίκαιός ἐστιν,ت
καθὼς ἐκεῖνος δίκαιός ἐστιν·ث
۸
ὁ ποιῶνا
τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν,ب
ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει.پ
εἰς τοῦτο ἐφανερώθηت
ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ ἵνα λύσῃث
τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου.
۹
πᾶς ὁ γεγεννημένοςا
ἐκ τοῦ θεοῦ ἁμαρτίαν οὐ ποιεῖ,ب
ὅτι σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει,پ
καὶ οὐ δύναταιت
ἁμαρτάνειν,ث
ὅτι ἐκ τοῦ θεοῦ γεγέννηται.ج
۱۰
ἐν τούτῳ φανεράا
ἐστινب
τὰ τέκνα τοῦ θεοῦ καὶ τὰ τέκνα τοῦ διαβόλου· πᾶς ὁ μὴ ποιῶνپ
δικαιοσύνην οὐκ ἔστινت
ἐκ τοῦ θεοῦ, καὶ ὁ μὴ ἀγαπῶνث
τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ.
۱۱
Ὅτι αὕτη ἐστὶνا
ἡ ἀγγελίαب
ἣν ἠκούσατεپ
ἀπ’ ἀρχῆς, ἵνα ἀγαπῶμενت
ἀλλήλους·
۱۲
οὐ καθὼς Κάϊνا
ἐκ τοῦ πονηροῦ ἦνب
καὶ ἔσφαξενپ
τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ· καὶ χάρινت
τίνος ἔσφαξενث
αὐτόν; ὅτι τὰ ἔργα αὐτοῦ πονηρὰ ἦν,ج
τὰ δὲ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ δίκαια.
۱۳
⸀μὴ θαυμάζετε,ا
⸀ἀδελφοί, εἰ μισεῖب
ὑμᾶς ὁ κόσμος.
۱۴
ἡμεῖς οἴδαμενا
ὅτι μεταβεβήκαμενب
ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν, ὅτι ἀγαπῶμενپ
τοὺς ἀδελφούς· ὁ μὴ ⸀ἀγαπῶνت
μένειث
ἐν τῷ θανάτῳ.
۱۵
πᾶς ὁ μισῶνا
τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἀνθρωποκτόνοςب
ἐστίν,پ
καὶ οἴδατεت
ὅτι πᾶς ἀνθρωποκτόνοςث
οὐκ ἔχειج
ζωὴν αἰώνιον ἐν ⸀αὐτῷ μένουσαν.چ
۱۶
ἐν τούτῳ ἐγνώκαμενا
τὴν ἀγάπην, ὅτι ἐκεῖνος ὑπὲρ ἡμῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκεν·ب
καὶ ἡμεῖς ὀφείλομενپ
ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τὰς ψυχὰς ⸀θεῖναι.ت
۱۷
ὃς δ’ ἂν ἔχῃا
τὸν βίονب
τοῦ κόσμου καὶ θεωρῇپ
τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ χρείαν ἔχονταت
καὶ κλείσῃث
τὰ σπλάγχναج
αὐτοῦ ἀπ’ αὐτοῦ, πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ μένειچ
ἐν αὐτῷ;
۱۸
⸀Τεκνία,ا
μὴ ἀγαπῶμενب
λόγῳ μηδὲ τῇ γλώσσῃ ἀλλὰ ἐν ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ.
۱۹
⸀ἐν τούτῳ ⸀γνωσόμεθαا
ὅτι ἐκ τῆς ἀληθείας ἐσμέν,ب
καὶ ἔμπροσθεν αὐτοῦ πείσομενپ
⸂τὴν καρδίαν⸃ ἡμῶν
۲۰
ὅτι ἐὰν καταγινώσκῃا
ἡμῶν ἡ καρδία, ὅτι μείζων ἐστὶνب
ὁ θεὸς τῆς καρδίας ἡμῶν καὶ γινώσκειپ
πάντα.
۲۱
ἀγαπητοί, ἐὰν ἡ καρδία ⸂μὴ καταγινώσκῃا
ἡμῶν⸃, παρρησίαν ἔχομενب
πρὸς τὸν θεόν,
۲۲
καὶ ὃ ⸀ἐὰν αἰτῶμενا
λαμβάνομενب
⸀ἀπ’ αὐτοῦ, ὅτι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηροῦμενپ
καὶ τὰ ἀρεστὰت
ἐνώπιον αὐτοῦ ποιοῦμεν.ث
۲۳
καὶ αὕτη ἐστὶνا
ἡ ἐντολὴ αὐτοῦ, ἵνα ⸀πιστεύσωμενب
τῷ ὀνόματι τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀγαπῶμενپ
ἀλλήλους, καθὼς ἔδωκενت
ἐντολὴν ⸀ἡμῖν.
۲۴
καὶ ὁ τηρῶνا
τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένειب
καὶ αὐτὸς ἐν αὐτῷ· καὶ ἐν τούτῳ γινώσκομενپ
ὅτι μένειت
ἐν ἡμῖν, ἐκ τοῦ πνεύματος οὗ ἡμῖν ἔδωκεν.ث